Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/29

z6 ECCLESIA B * — — fum, qui omnibus his monasteriis præerat, fuit < ANNI Aimericus, cujus meminit Carolus Calvus in præ- CHR1ST1 CCpto pro quiyj monasterii confirmatione dato. ♦ jvtabsidfec. E°dem anno » adjuvante Aiguamatre, prope iv. Ben. castrum Caziliacum, in pago Caturciuo, & villa Iar’t "’g Sarasiacensi, condidit pueliarecœnobium, uti præ- }’monuimus, cujus abbatissa fuit Emenana Ko- dulfi foror. Tanta fuit Aiguæ comitistæ liberalitas in condendo hoc parthenone, ut pro fundatrice habeatur. Ibi quoque condita est post mortem, prope Rodulfum comitem virum suum ibidem sepultum. In litteris Aiguæ dicitur fundatum hoc sanctuarium, consentientibus Rodulfo archiepis- copo, Godalredo comite, Roberto, Landrico & Johanne Aiguæ liberis. Tempus autem conditi loci in hac litterarum dausula iunotescit:Facta cesseo ifla in mense Februario, in anno /. obitus bonæ tnemoriæ Rodnlsijam dicti (comitis conjugis Aiguæ) & anno tertio quo affiumfit imperium dominus Lotharius. Relictis vero rebus monasti- cis ad alia majoris fortasse momenti transeamus. 845. Anno 845. interfuit conciliis Meldensi, Mo- 848. guntino anno 848. si Trithemio fides debeatur ; Tullensi in villa dicta Saponariæ, mense Junio 859. anno 859. in quo judex eDgitur cum Remigio Lugdunensi & aliis præsuiibus, in causa Wenilo- nis archiepiscopi Senonensis, adverfus quem hac’ in lynodo Carolus Calvus rex libeliuni procla- mationis obtulerat. Subscripsit autem epistolæ omnium adstantium episeoporum ad eundem WeniIonem, & alteri ad Britonum præsuies, qui ab Herardo Turonensi archiepiscopo suo me- tropolitano defecerant. Legitur etiam ejus sub- scrlptio in concilio TuIlenu fecundo apud Tu- 8 60. siacum anno 8 60. ubi Hincmarus archiepiscopus Remensis, jussii lynodi, ad nostrum Rodulfum & ad Frotarium Burdigalensem archiepiscopum scripsit conventum episeoporum eis qui prima- rum sedium regni Aquitanici antistites erant, de— j finiendam commisisse causamde nuptiis Stephani, &filiæ Regimundi comitis; adhibito coepiscopo- 6 rum & primorum terræ consilio, uti legitur tomo 00’71’8. conciliorum, & tom. 3.concil. Galliæ. Occurrit ejus nomen in subseriptionibuspriviIegii S. Dio- 862. nys, i 4, 1110 ® 62. *n P»maIynodoPistensi, & constitutioniS pro cœnobio S. Germani Antissio- g 62 dorensis, factæ in lynodo Pistensi II. anno 8 64. Ceterum Nicolaus papa I. Rodulfum Aqui- taniarum primatem esse agnovit, & patriarchae titulo decoravit, in epistola quæ legitur tomo 8. concil. Labbei, decima nona primæ appendicis col. 5 04. Hac in epistola notatu digna est Nico— j lai papæ responsio ad RoduIphi nostri quæsita, qua definit ordinationes factas a chorepiscopis, minime iterandas:Ad formam enim septuaginta (discipulorum) factisunt, inquit ; quos quis du- bitet apiseoporum habuisse officia ! Idem papa mo- nuit Rodulfum, ut penitus abstineret a commu- nioneTheutgaudi & Guntarii episeoporum, quos damnarat apostolica sedes. Flodoardus lib. m. c. 21. meminit litterarum quas Hincmarus Re- morum archipræsul ad eundem scripserat, ut ipsi bonorum abbatiæ S. Remigii in pago Lemovi- censi custodiam commendaret ac defensionem. [TURICENSIS. 27 A Rodulfue quindecim capita de rebus eeclesiastr— * — cis condidit pro diœcesis suæ dericis & saccrdo- tibus. Edidit nuper V* C. Stephanus Baluzius tomo vI. Miseellaneorum p. 139. ejuscsem capi- tula, de eodem fere argumento. Post ccdesiam Bituricensem diu pie ac strenue administratam, & monasticum ordinem multis in loris propagatum obiit, titulum sancti merito consecutus, anno Chri* ® 6 6> sti 8 66. teste Adone xi.cal. Julii, sepultusque est in basilica S. Ursini apud Biturigas, ubi magna veneratione colitur. Unicus dumtaxat naevus in sancti hujus archiepiscopi vita deprehenditur, quod tot abbatias obtinuerit. Sed in iis quas fun- B daverat nihil sibi lucri retinuit ; omnia vero in monasteriorum emolumentum refundere curavit. Et iis quidem abbates dedit ; abbatis tituIum nudum fere sibi etiam servans, id est patris, qui op- time conveniebat munifico fundatori, in hoc tamen reprehensione dignus visus est patribus fy- nodiTullensis ad Saponarias anno 859. habitæ, quod Floriacensem abbatiam cum archiepiscopa- tu possedisset. Hanc ipsi Carolus Calvus concesserat, vivente etiam Bernardo abbate ; Rodulfum hoc beneficio demereri sperans, quo in Aquitanorum motibus „ uteretur; quippe ob generis nobilitatem, affini- tates cum Aquitaniæproceribus pene omnibus, sedis dignitatem, maxime vero propter sanctitatis famam, archiepiscopi hujus potestaserat maxima. Sed in concilio 1. Tullensi patres id moleste tu- lerunt, &in capitulo xi. legitur:Rostulavit humi- liter generalis synodus se ad terram ufque profler- nens ante Karolum regem, & Rodulsum Biturigum archiepiscopum, obsecrans & adjurans per crucem & Christi sanguinem ut privilegium monase teris S. Benedicti, quod annuente præsato rege firmaverant, quodque idem Rodulsussubscripserat, qui profatam abbatiam irregulariter tenebat, ra- . tum & inconvulfum servare studerent. Rodulfum 7 abbatia cessisse autumat Mabillonius, quia Ser- nardus abbatis officium ad aliquot annos gerere non destitit /sedforsan vicaria, non suprema potestate. Inter ceteras animi dotes enituit in hoc præ- suie summa prudentia, qua principum ab in vicem diffidentium & pro regno decertantium gratiam sibi conciliavit. De Caroli Calvi erga eum bene* volentia jam diximus, ubi narravimus ab hoc prin- cipe etiam contra leges ecdesiasticas, datam ipsi fuisse Floriacensem ecdesiam. Eidem quoque munificum se probavit Pipiuus junior Aquitaniæ rex, filius alterius Pipini Aquitaniæ quoque regis ; concessitque nonnuIlas villas, de quibus agit prin- clpis hujus dlploma, quod legitur datum indict. XI. anno decimo regnante Plpino inclyto rege, c.v.cdj. XLVI. WLFadUs. Wlfadus unus ex cIericis quos Ebbo Remo- rum archiepiscopus ordinaverat, & Hincmarus e suo gradu dejecerat anno 8 5 3. ad Bituricensem cathedram a Carolo rege, cognomento Calvo, Francorum rege, cujus filium Caroiomannum postea S. Medardi abbatem educarat.postulatur & designatur ob eximia ingenii dona, & prudentiam in agendis; ut patet ex epistola ejuscsem regis ad