Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/27

21 ECCLESIA B 1 ■——— Signa puer magnæ scioper virtutis habebas A CHRISTI Magna> doceat magnum te fore forte virum. Ingenuus artesstudium tibi discire tandem Exstitit, & cultum his pectus habere fatis » At nunc divini tibi tradere dogmata verbi Est labor, & populis jura rescrre poli. Qui tunc grammatico sumebus pocula fonte, Ambrosio mentes nunc bene rore rigas » Vivere te fancte rumor disoergit ubique, Ai’agna per ora virum sat tua fama volat. Cuncta quis expediet laudispræconia vestræ, g Quæ Suitegaudus iste rescrre solet ! &c. Rettulit ille mihi studiumque, decufque, modumque, Quo vehis officii pondera digna tui. Qualiter exemplis & verbis ferte ducatum Non cesses populis adpia regna poli. Es bona magna gerens, ut agas majora precamur, Ro/’cimus optatam ut det tibi Christus opem. Sunt exempla tibi partum fectanda priorum, £ Exemplo & verbis ut doceare tuis. Et tua continuis crefcat doctrina diebus, Atque ut qui caput es per pia membra meet. Es patriarchali primæ prælatus honore Sedis, & alma patrum estsubdita turba cibi. Inde manere cibi prudens follertia debet. Omnibus utspecimenfis, decus, ordo, modus. Quo magis es celsus, humilis magis esse memento, Gratia te altithroni ditet ut alma Dei. Esto bonis agnus, leo fervidus esto malignis, £ Rars amet ista partem, ut illa pavesoat herum, Cumque piis fueris pius, & districtus acerbis. Te pars hæc martem fentiat, illa patrem. Sit tibi larga manus, placidum cor, dulcia verba, Sis probus & folers, promtus ad omne bonum, &c. Plurima ex hoc carmine omisimus, quod clau- dit enixioribus precibus ad eumdeni archiepisco* pum ejusque comprovinciales episcopos, ut ip- sorum ope potentissima liberetur, ab exsilio revo- cetur, cui se addictum queritur, quasi particeps fuisset conjurationis Bemardi regis ltaliæ adverlus Ludovicum Auguftum. Cur cremitæ ac martyris titulo donatus sit Agiulfus, non audeo divinare. Ejus reliquias J ohannes archiepiscopus Bituricensis an. 1269. tranftulit, ut probant ejus litterae, quas c.m. col 1’°^um communicavit V. C. D. Alabat prior 1. S. Ursini, edidimusque inter probat. Vereor tamen ne populari errore apud Castrum-Roduifi colatur Aigulfus archiepiscopus, pro abbate & mar- [TURICENSIS. 23 . tyre, qui ex Italia transtulit corpus S. Benedicti iu —*1 Franrsam. ANNI CHRI8TI X L I V. STEPHANUS. Pro loco qui Stephano assignari debet, anxii sumus : si enim legamus coneilii Wormaeiensis acta, quibus continetur privilegium ab Aldrica Senonensi archiepiscopo conceflum S. Remigii monasterio apud Senonas, pro certo habebimus Stephanum post Agiulfum poni non debere ; nam subseripsit privilegio quod AIdricus Senonum ar- chiepiicopus dedit monasterio S. Remigii Seno- nensis in conventu Wormaciensi, habito, ut vulgo creditur, anno 833. Porro constat Agiul- fum pervenisse saltem usque ad annum 8 3 7. ex supra dictis. Errant quidem qui concilium hoc Wormaciense revocant ad annum 833. nam in diplomate Ludovici Pii, quo in eodem conven- tu ratum habuit Aidrici privilegium, legitur ad caIcem : Data scicdecimo Kalendus Decembris anno Christo propitio vigesimo fecunde imperii do- mini Ludovici piissimi Augusti, indictione decima tertia. Certe annus 22. Ludovici imperatoris re- fertur ad annum Christi 835. uti indictio xm. nihilominus tamen Stephanus non videtur post- ponendus Agiulfo ; qui enim inconcilio judicabat an. 835. non est posterior erga eum qui sedit anno 837. Aliunde non occurrit minus difficuItatis in collocando Stephano ante Agiulfum ; qui enim præponere licet archiepiscopo ante annum 820. cathedram obtinenti, eum cujus episcopatus probari non potest ante annum 835. Ut ab hoc nodo Annal se solvat Cointius, fingit Stephanum qui sub- scripsit privilegio Aidrici archiepiscopi Senonen— n’70 * sis Biterrensem fuisse episcopum, non Bituricen- sem. Facile autem fuit Bituricensem scribere pro Biterrensi. Contra vero nulli codices huic favent conjecturae ; nullusque hoc tempore invenitur ’Stephanus episeopus inter antistites Biterrenses. Aliunde quoque Biterrensem episcopum adsuisse concilio Wormaciensi verisimile non est, ob maximam locorum distantiam. Tolletur vero difficultas omnis dicendo Ste- phanum successerem suisse Agiulfi ; nec subscrip- sisse privilegio Remigiani apud Senones monaste- rii, anno quo datum est, scilicet anno 835. sed interjectis aliquot annis. Similes vero subscriptio- nes non semel factas jam vidimus. Nimirum cum archiepiscopus Bituricensis, cujus tanta erat in tota ecclesia Gallicana auctoritas, non adfuisset conci- „ lio Wormaciensi, neque consensum præbuiflet privilegio SenonensibuS monachis ibidem con- cesse ; ii existimarunt e re sua esse illud offerre Stephano Agiulfi succeflori confirmandum & ra- tum habendum. Non erat autem eadem ratio adeundi episcopum Biterrensem tam longe posi- tum, ad hujusmodi consensum obtinendum. JohanncS Columbi in observationibuS ad Gal- liam Christianam, quas appellare noctes Blanca- Landanas ipfi placuit, quia eas elucubraret apud abbatiam quandam ordiniS Præmonstratenfis diœ* 1 cesisque Constantienfis in Norinannia, dictam Blantam-Landern ; dicit nostruin Stephanum p— » • B iij