Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/269

yoI ECCLESIA L ■■ melius ejus episcopatum differunt ad annum circi— j ANNI ter jio. EmerinuS, al. Eamenus, in vulgatis cata- CHRIST1 Jogisjpsisuccesserdatur ; sed omittitur a Jordano iu epistola ad Benedictum papam. V. HERMOGENIANUS. Hermogcnianum pro metropolitano Aquitaniæ agnitum fuisse aiunt ; qua dignitate potiri quoque debuerunt ipsius antecessercs ; at nova, inquiunt, divisione Gailiarum facta, metropolis Aquitaniæ primæ honor ad civitatem Bituricas transsatus elt Iisilem auctoribus, pro quibus spondere non au- derem, Hermogenianus præfuit annos 3 7. obiit- que an. 247. I VI. AdeLPHIUS. Huic tribuuntur anni 29. in episcopatu, cujus finis assignatur an. 276. Sed de his primis episco- pis nihil certi occurrit. VII. DaTivUS. Dativuspost annos 19. in pontificatu trans- actos, depositus legitur tempore pcrsecutionis Diocletiani : utrum propter fidei defensionem ab imperatorum ministris, an ab episcopis ob aliquem Iapsum, ignoramus. Huic subrogatur alter Adelphius qui dicitur prioris nepos, iu quodam catalogo manu exarato, omisius tamen a Sammar- thanis ; primusquc est qui pacem ecclesiæ redditam vidcrit sub Constantino imperatore. VIII. ExUPERIUS. Exuperium multa pastum esse ab Arianis per annos 3 5. episcopatus, sub Constantio imperatore, legimus iu quodam catalogo manu exarato. IX. A s T1D1U s. Idem dicitur de Astadio, qui per annos 18. præsuisse legitur. Ex ejusilem progenie ortum fuisse B. Aredium abbatem nonnulli volunt, de quo 1 Iæpe meminit Gregorius Turon. maxime lib. x. hist. c. 2 9. ubi testatur cum fuisse Lemovicinæ ur- bis incolam valde ingenuum. X. PeTRUS I. Petrus episcopus de Palatio subseripsit concilio co6 Agathensi an. 506. quo nominc intelligendum ’episcopum Lemoviccnsem autumat Hadrianus Valesius in notitia Gailiarum ad verbum Pala- tium ; quem locum dicit Lemovicum civitati vici- num, ubi fortafle tum episcopi morabantur & la- titabant : Sic, inquit, episcopi Sajenses, Oxomen— j fies, velOxirnenses dicti ; episcopiPictavorum, Ra-1 tiatenses ; Constantienses, Brioverenses ; Caepen- toratenses, Vindaujcenses, &c. eruditus Icctor dc hac conjectura judicet. XI. RURICIUS I. Inter Astidium & Ruricium catalogus manu exaratus ad nos misses ponit duos episcopos, Rusticum I. &Rusticum II. quorum prior sancti- tatc& doctrina clarus obiit anno 406. alter post multa adversus Arianos certamina per annos 3 8. cursum consummavit an. 444. Quibus vero ex EMOVICENSIS. J02 L fontibus nova hactenus hæc fuerint depromta, prorsus nobis ignotum ; qua de causa duos illos epi— ANNI scopos omittendos putamus ; veniendum itaque CHRISTI ad Ruricium. Ruricius avita nobilitate conspicuus & Anicia- næ familiæ conjunctus, ut docet Fortunatus, ante episcopatum duxit uxorem Iberiam apud Arver* nos Ommatii nobilis viri filiam ; quapropter iI- lustribus conjugibus epithalamium cecinit Apolli- naris Sidonius carmine XI. Ambo postea, ut Deo religiosius servirent, seculi curas abjecerunt, uti Fausti Reiensis epistolæ sexta & septima docent ; Ruriciusquc fuitdavit S. Augustini monastcrium J extra Lemovicæ urbis muros prope Vigennam, ubi sepuItus est. Quo tempore cathedrae Lemovicensi fuerit præfectus ignoratur. Carolus Cointius, qui in episcoporum Lemovicensium indice utrumque Ruricium seniorem & juniorem reccnset, de priori tamen omnino filet iu Annalium suorum decurfu, nisi quod ad an. 508. n. 6. recensens episcopos qui in Aquitania I. florebant quando Clodoveus rex bellum Wisigothicum gcssit, ait : Sedebat in cathedra Lemovicina Ruricius, avita nobilitate qua familiam Anicianam contingebat clarissemus. Tomo iv. conciliorum Labbei editæ sunt mutuæ col. 1 — epistolæ Cæsarii & Ruricii episcoporum ; item Se- dati episcopi ad eundem Ruricium episcopum epistola, Ruriciique ad Sedatum responsio. Lab- bcus cxistimat Cæsarium hunc csse Arelatensem, qui amice qucritur quod Ruricius ncglexisset in- tercsse concilio Agathensi anno 5 06. aut mittere legatum qui ad ipsius vicem hujus concilii decretis subscriberet. Idem est argumentum epistolæ Sedati, forte Nemausensis episcopi. Ruricium autem fuisse episcopum Lemovicen- sem vix dubitat Labbeus. Si res ita se habeat, ruit conjectura Valesii existimantis Petrum episcopum de Palatio, qui subseripsit conciIio Agathensi an. 506. fuisseLcmovicensemepiscopum. At pror- sus incertum est Cæsarium qui scripsit ad Ruri- cium, fuisse Arelatensem, ipsumque loqui voluisse de lynodo Agathensi. Item Ruricium, ad quem scribunt Cæsarius & Sedatus, fuisse Lcmovicen- scm episcopum dicere nihil cogit. Guillelmo Cave arridere videtur conjectura Labbei, non enim dubitat dicere Horuisse hunc episcopum circa an- num 470. & vocatum ad concilium Agathense, non accessifle ; qua de causa cum a Cæsaiio Arc- latensi episcopo fuisict objurgatus, ad cxcusandam absentiam suam causatum csse ætatem gravem & 7 corporis infirmitatem, nec multo post grandæ- vum obiisse : quæ etsi pro certis non habenda sint, sunt tamen verisimiUima. In actis S. Juniani, qui sanavit Ruricium nostri Ruricii nepotem, ejus- dcm sit mentio ; Icgesis apud Cointium tom. 1 • Annal. ad an. 506. n. 25. Exstant Ruricii episcopi duo libri epistolarum editi tom. v. Antiq. lectionum Canisii ex MS. co- dice S. Galli, & in Biblioth. patrum. Sidonius ad eumscribcns L Iv.ep. 16. iis verbis ejuseloquen- tiam commendat : Accepi…paginam vestram, quæ plus mellis an falis habeat incertum est. Ceterum eloquii capiam hancpræsert, hos oletfiores, ut &c9