Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/268

499 EPISCOPI LE A I. S. MARTIALis. ANN1 Q ANCTUS MaRTIALIS, quem pIurimæ gentes C11R1STI OAquitaniæ suumcontendunt apostolumfuisse, sub Decio & Grato consulibus, hoc est medio tcrtio Christi seculo, Lemovicinis est destinatus episcopus, inquit Greg. Turon. lib. I. hist. c. 2 8. Contra hanc sententiam pugnat vulgaris traditio, vel potius opinio popularis, fecundum quam Martialis unus fuit ex Christi servatoris discipulis, S. Ste- phani primi martyris & S. Petri apostoli consan- guineus, qui eum jussii Domini baptizavit, cum I Marcello & Elizabeth parentibus. Is Petrum se- cutus, Antiochiam primum, deinde Romam ve- nit ; qua ex urbe misius est ab apostolorum principe in Gallias, cum sociis Alpiniano & Austri- cliniano ; quem in itinere mortuum, admoto S. Petri baculo suscitavit. Lemovicum urbem in- grestus, a Susanna hospitio exceptus est, quam cum fiiia Valeria salutaribus aquis lavit. S. Valeriæ sponsum Stephanum ducem ex hoste Christi Christianorumquc insecutore ferocissimo ad Chris tum convertit. Stephanus ille dux, utiIegiturin < S. Martialis actis, principatum tenebat a fiuvio Rhodani, usque ad mare Oceanum, Vasconum atque Gothorum gentem regendi habens potesta- tern usque ad montes Pyrenæos. Hac forsan ra- tione in concilio Lemovic, an. 103 1. Stephanus hic Galliarum rex appellatur. Interea a Nerone Stephanus cum exercitu evocatus, Romam pergit, & S. Petrum adit, comitante omni exercitu. Pe- trus autem pro tanta hominum multitudine ad Deum conversa lætatus, ducentas auri libras quas a Nerone Stephanus acceperat sibique offerebat, j deferri ad Martialem jussit, ut ex iis eeclesias ædi- ficaret. Sic Stephanus cum exercitu Lemovicas £cct Cal— rediit.Hæc & multa alia recensens vir ilIustrissimus cC. 2j.’ Franciscus Bosquetus, postea Monspeliensis epi- scopus, pro fabellis habet, nec immerito. Itaque hic subsistendum, & rejectis spuriis illis actis, dicendum de S. Martiale, primo Lemovicum epi- scopo, nihil ad nos pervenisse nisi solum nomen. Neque nobis objici poliunt concilia, Bituricense scilicet & Lcmovicense, celebrata an. 103 1. in quibus assertus est S. Martialis apostolatus ; nam in hujusmodi actis nihil proprie definitum legi— ] mus ; neque damnati fuerunt qui de hoc aposto- latu contra sentiebant. Alioquin ubi de hujusmodi factis agitur, minime ligat concilii provincialis auctoritas. Æque consictæ sunt duæepistolæ quæ S. Mar- tialis nomen praeferunt ac ipsius acta, & ex ea- dem forsitan prodierunt officina : una ad Burde- galenses, ad Tolosanos altera scripta legitur ; eo vero tempore quo agitata est quæstio de S. Martialis apoltolatu, opportune repertæ sunt in sacrario basilicæ S. Petri urbis Lemovicæ, Philippo in Galiiis regnante. Verum non est quod diu immo- 500 MOVICENSES. i remur in iis rejiciendis, cum ab omnibus pene re— ANNI probentur tanquam fictitiæ ac supposititiæ, etiam CHRISTI Possevino, Bcllarmino, Miræo, Labbeo. Memoria S. Martialis recolitur die 3 o. Junii. Sane in vet. martyrologio edito Spicii, tomo iv. legitur : Lemovicas depositio S. Martialis episeopi pridie cal. Julii. Inter instrumenta edendam censuimus epistolam c. 1. col. Jordani Lemovicensis episcopi, numine plurimo— ’6 ’ * rum archiepisc. & episcop. ad Benedictum papam VIII. scribentis, in qua negat S. Martiali titu- 1 lumapostoli tribuendum esse, arguitque superbiæ quendam S. Martialis abbatem, qui se adierat & rogarat, ut iu concilio suo seu fynodosanctissimum confesserem Martialem in numero poneret apostolo- rum, quod facere noluit. Notandum tamen Jor- danum adinisisse acta S. Martialis ut genuina ; nec alia ratione titulum apostoli Martiali dene- gasse, quam quod a suis antecesseribus fuerit sem- per habitus tantum pro confelsore. De eo Gre- goriusTur. lib.de Glor. confessi c. 27. agens®, 1 aperte innuit ipsum tantummodo sanctis accensen- dum consestbribus. De celeberrima abbatia sub ejus patrocinio constructa, infra. II. S. AURELIANUS. Ex actis quæ jam rejecimus, Aurelianus in urbe Lemovicum erat falsonim deorum sacerdos, quando huc advenit S. Martialis ; cui cum rcsisteret, cœlestem expertus est vindictam, per- cussesque fulmine interiit. Sed ab eodem sancto verbi Divini præcone ad vitam revocatus bapti- zatur, & ex pcrsecutore factus est ejus ad- jutor & successer. Quin etiam ejus historiæ scriptor dicitur. De iis autem quid credendum sit, jam sententiam nostram depromsimus. Mi- grasse ad Dominum die 6. Martii an. 89. legitur. An. circiter 1300. Reginaldus de Porta Lemo- vicensis episcopus sacrum ejus coepus e terra le- vavit & transtulit in sacellum ejus cultui dicatum, ubi sacrum ejus caput certis diebus exponitur. III. Ebulus. Tertius Lemovicum episcopus, quem Sam- marthani Emilium appellant, alii Evolium, Ebu- l lus in epistola Jordani episcopi ad Benedictum pa- pam VIII. vocatur. Metu persecutionis apud Eva- honium, Evaux en Combraille, latitavit usque ad mortem. IV. ATTICUS. Atticus qui & Atricus, & Astricius legitur, sedebat fecundum nonnullos an. 171.Sed alii forte • S. AJartiahs rpiscopur a Romanis miffiis episcopit. in xrit Irmovicina pradicare exorfus eft ; cverftsqut ftmulacrorum ritibus, repleta jam credulitate Dei urbe, migravit a seculo. Erant tunc temporis cum eo duo presbyteri ( Alpinianus, a/. Albinianus, & Stratoclinianus, at. Austriciinianus) quos fecum ab Orienti aei. duxit in Galliam.