Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/26

io ECCLESIABI ■■■ ■ acta fuerunt.Episcopi Franciæ, aitSirmondustomoA ANNI 2. ad concilium hoc missi, quorum nomina in CHRISTI codicibus exciderunt, quantum ex sche- disPanuiuianis colligere licuit, Ei fuerunt : Wili- carius Senonensis, Lullus Moguntinus, Gavie- nus Turonensis, Addo Lugdunensis, Herminar- dus Bituricensis, Daniel Narbonensis, Tilpinus Remensis, Herulfus Lingonensis. Item Herein- bertus, Babulfus, GilelbertuS, & Joscph, quorum sedes non futis aperte designabantur. Obiit Hermenarius anno 774. juxta Cointium. XXXVIII. DeodaTUs. Deodatus consentientibuS omnibus per novem . annos cathedram obtinuit ; hoc est juxta Coin- /qT tiuin, ab anno 774. ad 7 8 3. attamen nullis certis ’* * argumentis id constat, sed mera nititur conjectura. XXXIX. ErmemberTus. Quo anno Ermembertus Bituricam conscen- derit cathedram non audemus definire. Anno 786. y 8 6. petente Carolo magno Francorum rege, qui eum Romam miserat ad Hadrianum papam, ab hoc summo pontifice pallii honore donatus est ; ut docent nos ejusilem littcræ ad Carolum regem. Exstant tom. n. concil. Franciæ J. Sirmondi, & iu collectione concil. Labbei tom. vi. p. 1777. C. I.coI. 1. nihilominuS tamen eas instrumentis addendas ju-> dicavimus, quod singulariter ad ecclesiam Bitu- ricensem pertineant ; ac fuerint a nostris Sam- marthanis editæ. Ermembertus mortuus legitur yg8 apud Cointium anno 788. XL. SegoLENUs. Factus est archiepiscopusanno788. Mortem oppetiit anno 793. X LI. S. D a v 1 d. CaroIus Cointius docet S. Davidem non suc-. cessisse Segoleno nisi anno 793. auctoremqueJ fuisseCarolo magno Francorum regi, ut fundaret sancti Laurentii parthenonem ; sed nullo inni- titur certo testimonio, praeterquam auctoris pa- triaichii Biturice ; cui credere non est securum. S. Davidem obiisse anno 802. docet idem Cointius, quem videsis ad annum 79 3. n. 2 2. & ad 802. an> 802. n. 114. Dicitur sepultusin monasterlo S. Laurentii puellari, de cujus antiquitate & ætate infra inquiremus. X L11. EbroiNus. 81q. Ebroinus sedebatanno 810. ut probant ejus £ Jitteræ formatae pro Dodoberto preSbytero, ad Magnonein Senonensem archiepiscopum, in cu- juS parochia, id est diœcefi presbyter hic apud Harchambaldum manere postufabat. Datæ siint litteræ indict. IV. anno X. imperii domini CaroIi, & anno XLHI. regni ejus ; qui chronici characteres conveniunt præfato anno 810. Porro etsi hæ littera jam læpius editæ sunt, nimirum apud Lindenbrogiumc. 1 80. Formularum sofemniuin, Hieronymum Bignonium c. 12. veterum For- mui. Jacobum Sirmondum tom. 2. conc. GaIf. in formulis antiquis Formatarum epilcopalium, TURICENSIS. 11 i Carolum Cointium annalium tomo VII. ad an. — 8 1 o. num. 100. &c. attamen easdem inter noftra ANNI instrumenta rursus edere operæ pretium visum CHRISTt est, ut non defit nostræ Galliæ Chriftianæ anti— C. 1 1. cuI. quissimumhoc monumentum ecclesiæ Bituricensi’• maxime honorificum. Porro ab ipso fere Chris- tianæ religionis exordio in usu fuere Formatæ, maxime pro clericis cum alib migrabant.In ecclesia Græca primum usitatas eas fuisse probant Græci characteres etiam in Latinls litteris adhibiti. Con- cilii Nicaeni auctoritate hic usus confirmatus est postea. Earum autem varias formulas habemus ^’fi**0* tomo vi 11. conciliorum Labbei. Male locatur in patriarchio Bituric. & in catalogis ex eo descriptis an. 8 40.nec rectius fortasse ibidem legitur episco- patum Ebroini fuisse tantum dierum triginta. XLIII. S. AgIULFUS*, & AIGULFUs. s.*Aoust* Agiulfus aliter dictus AiguIfus & Aiulfusvir sanctitatiS fama clarus ex epistola iv. libri 4. car- minum Theodulphi Aurelianensis episeopi, qua egregias ejus dotes, pietatem doctrinamque commendat ; jam erat archiepiscopus Biturigum quan- do idem Theodulfus Andegavis exulabat, hoc est ante annum 820. ut observat J. SirmonduS in 620 « notis ad Theodulfi opera. In capitulari tertio Ludovici Pii imperatoris cap. 1. recensetur inter archiepiscopos qui debebant conventus agere cum suis suffiagraneis, quatuor in locis Galliarum ; Maguntiæ, Parisiis, Lugduni, & Toloiæ. Hæc urbs tunc pertinebat ad Bituricensem metropolim, eoque convenire debebant Notho Arelatensis, Bartholomæus Narbonensis, AdaleImus, Aiul- fusque archiepiscopi, ac eorum episeopi compro- viuciales. Huic autem coetui indicto, anno 828. 828. præesse debuit Aiulfus, ut pote habito in sua pro- vincia. Excepit confessionem Ebonis Remorum antistitis, cum Modoiuo, Achardo, Theoderico & aliis episcopis, ejusque judex eIectus est in J concilio Theodonis-villæ anni 8 3 5. in quo Ebo ^35* damnatus suoque gradu dejectus est. Anno 837. 837. mense Septembri damnavit in concilio Carisia- censi monachos Anisolenses, sive sancti Carilefi, subdi recusantes episcopo Cenomanensi, qui tunc erat celeberrimus Aldricus. Postridie quam e vita migraverat Ludovicus Augustus, hoc est xi. ca- lendas Julii, supremum vitæ diem absolvit Agiuf- fus anno 840. ut observat Mabillonius ad hunc annum n. 24. idemque sentit Cointius. Quiescere dicitur in ecclesia parochiali, quæ nomen ipsius gerit, in archipreSbyteratu Castri-Radulfi * ejus— aChasteap- que cultui consecratur dieS 1 1. Junii. roax’ Verum hujus antistitis elogium a Theodulfo stricta oratione scriptum nunc exhibeamus, in quo cum patriarcham primæ sedis appellat : Hoc AIULFE tibiprasulsanctissime, mitto Carni. I.IVS Teudulsus carmen exsul ah exfilio. Nobilis & pulcræ fueras puer indolis olim, Nunc vir es ornatus nobilitatis ope. Qua suit in puero docilis folertiaparvo, Nunc manet in magno dante Tonante rira>