Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/239

44^ ECCLESIA Saura, seu Vaura, erudiendi Gerbertum juve— i nem monachum magnæ quii sollicitus fuit, lsest qui post archiepiseopatus Remensem & Raven- nensem, cathedram S. Petri obtinuit sub nomine Silvestri II. Gerbertus epistola 9 1. sic Raimun- ^* GervMo dum assatur : Clarissemo patre Heraldo * orbatus, reno. *’totussuperesse visus sum. Sed te deslderantissimo facundum vota mea in patrem creato, denuo totus in filium renafcor. Nec solus vestro honore gaudeo, gaudet pater Adalbero, se suaque vobis ex animo conferens, quanto amplius luce religionis ac scientiæ collineetis, cujus ob meritum amorem, fere continuum triennium in Erancia consumfi. Chronicon Auri- liaccnse Gerlentium appellat Gerbertum ; quod no— 1 men ipsi nusquam alibi datum legitur. Gerbertus multa contulit coenobio cujus fuerat alumnus, & misit multa munera Raimundo, scilicet libros grammaticorum & alios. De Gerberto plura lege apud Mabill. ad annum 9 64. n. 8 6. Raimundus abbas sepultus est ad dextram portæ sub arcu lapi- deo. In historia monasterii Figiacensis, quam edi- dit Baluzius tom. 2. Miseell. pag. 300. legitur Calstonem abbatem Figiacensem auctorem fuisse nostro Raimundo, ut scriberet librum de cantu, fecundum Romanum morem. VIII. Adraidus II. ex oppido S. Christophori, & nobili familia hujus nominis, ut legimus apud * nostrum D. Ciaud. Estiennot, matrem habuit praedivitem ; quæ ipsi commendavit magnum pon- dus auri & argenti. Ea vero absente, omnia in ba- sdicæ ornamentum consumsit. Inter cetera imagi- Chron. nem GeraIdi ex auro puro fabricavit ; altare argenteum decoravit pluribus gemmis. Eodem tempore comitissa Narbonensis obtuIit calicem crystallinum plurimis lapidibus pretiosiS ornatum. Adraldus sedebat circa annos 1060. & 1071. ut conjicimusex tempore quo vivebat Leo abbas de Fundo & episcopus Caietæ qui monasterium invisit ; is enim interfuit anno 1059. concilio Romano fuit Nicolao II. ac dedicationi Montis— 1 Cflsini anno 1072. Obiit Adraldus 18. calend. Novembris, & sepultus est juxta Raimundum abbatem. * Vaix. IX. GeraIdus II. de Vaxia *, a loco natali sic nuncupatus, qui vicus cst distans una Ieuca ab Au- riliaco, monasticam diseiplinam neglexit ; nec ma- jorem rerum temporalium curam habuit. Quare bona monasterii diripuit Geraldus de Caturcia nobilis incola de Vaxia, & monasterii quoque munitiones occupavit. Scpultus est Geraldus juxta sepulcrum Raimundi abbatis ; habens pedes pone parietem basilicæ. X. Geraldum III. de Calcidia, vulgo de la Causseade, al. de la Chaussee, sedem usurpasse significare videtur auctor chronici, dicens eum abbatem Ce dccrevisse. Illicitum ingrestum secuta est administratio pessima, quam referre pudor est, inquit hic scriptor ; at brevis fuit. Mortuus 1 5. cal. Julii sepelitur ad prædeccsioris tumulum. XI. Geraldum IV. nobilem Cadurccnsem Deus providit monasterio, ad rcsarcicnda damna quæ ipsius antecellor intulerat. Certe is religiole se gessit, & in sua administratione felix fuit : mo- nasteriumque ejus tempore ditatum, novum decus Tornus II. S. FLORI. 44 3 L accepit. Unum defuit ejus felicitati, quod habuc- rit monachos inobedientes. Obiit vi 11. cal. Maii, & sepultus est paulo supra tumulum Geraldi de Vaxia. XII. Petrus I. dc Limoniis, de Limaignes, in regimine Geraldo ablimilis, bona dilapidavit. Adfuit Geraldo Cadurccnsi episcopo suum testamentum seribcnti an* 1 o 9 o. ex tom. 8. Spicilegii 1090 » pag. 163. Sepelitur in codem loco ac Geraldus de Vaxia. Eum esse putamus Petrum nomine, abb. Aureliac. cui vicarii * Greg. VII. præcepe— a rant anno circiter 1080. rcstitui ab abbate Pc- zanensi nomine Dodone, ecclesiam B. Mariæ de B Dalmairaio. Vide 1.7.ep. 18. Gregorii septimi, ad Guillelmum Auxienicm archicp. & quæ dixi- mus in Dodone abbate Pefiancnfi tom. 1. col. 1013. XIII. Emilius bona monasterii profudisse car- pitur. Attamen observantiæ regularis tenax fuit, & fratribus gratum sese præbuit. ldem fortasse cst ac Amelius qui cellulam, Coriacum dictam, Hugoni abbati Cluniacensi dcdisse perhibetur in tabul. Moissiacensi. Epistolam Amelii qua commendat Coriacum Hugoni, datMartcnniustom. I.Thcsi anecdot. col. 3 13. Senex obiit, & sepultus est ad Cbat. Salvatoris templum, unde tranflatumcst ejus cor- 3 pus, in Magdalenes ante portam. XIV. Petrus II. ex Soliaccnsi ♦ decano fit ab— ♦ Souillac bas. Oriundus erat ex castro Cisennii, Ciejures, & forte ex genere toparcharum hujus loci, nam eum nobilem fuisse asserit chronici auctor. Idem laudat ejus prudentiam, castimoniam aliasque vir- tutes quæ monachum maxime decent. Morum suavitate fratrum devinxit animos ; a quibus electus in abbatcm sapientissime rexit ; nam reparavit aedificia & plures recuperavit ccclesias. Urbanum papam II. post concilium Claromontense Auri- iiacum deduxit anno 1095. Cadurci mortuus an. 1107. Auriliacum deportatur, ubi sepelitur in } arcu qui inest parieti ecclesiæ B. Benedicti extrin- secus, cum summo quidem honore, ut legitur in veteri chronico. Sed subodoror errorem in nume- ro annorum ; anno enim 1109. Petrus abbas Auriliacensis, memoratur in placito Amaldi abbatis S. Petri-Vi vi adversus Petrum de Balderio decanum Mauriacensem, ex chr. S. Petri-Vivi pag. 756. XV. Gosbertus.quem aiunt præsuisse Callisto papa II. & abbatiæ suæ strenue jura defendisse. Chronici scriptor coævus ipsius minime meminit ; verum reperimus ilium in charta Willelmi& Ai- £ mcricidc Gordon an. 1119. Inseribitur necro- logioSiIvæ-majoris, ad 1 8.cal. Octobris. XVI. Petrus III. de Roca, a patria prope Auri- liacum cognomen hoc sortitus, ingenio, moribus, * Gregorius septimus ad Willelmum Auxiensera archiepi- scopum scripsit anno 1080. his verbis s Jnjunaa tibi tjl ( a vicariis nostris) cura juflitiam faciendi Pttro abbati ^urtliaccnfit canobii, furit hujus fanaa Romana tccksta. de Dodortt abbate Pe^anenfe, qui e* longo ttmport invafam dttintt tccltpam ju- ris itidem btali Pttri. ftd prafato monaslrrio Aurtliaernfi con- ctflam, qua nominatur jdnaa Alaria Dalmairrtci. Addit illuni abbatem Pezanensem excommunicationem incurriste, quia a Itgatis ttoflris Stephano cardmalt & Gerar do OjHfnJi cotpiscopo adjudicetur dtbtre illam tccttsiitm rtddtrt, non paruit, —præcipit ut illum cogat ad restituendum, & contumacem ecclesiæ introitu intcrdicat. Ejufdem quoque argumenti est epistola 1 9. libri 7. Fs