Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/21

IO ECCLESIA B -1 Postea descendit Sidonius ad laudes uxoris j CHR1STI Simpuii : inquit, dePalladiorum stir~ pe descendit, qui aut litterarum, aut altarium cathedras cum fui ordinis laude tenuerunt. Sane quia persona matrona verecundam & succinctam fui exi- git mentionem, constanter adstruxerirn rejpondere ■ illam feminam sacerdotiis utriufique familiæ *, vel ubi educata crevit, vel ubi electa migravit. Filios ambo bene & prudenter institaunt, quibus compar ratus pater, inde felicior incipit esse quia vincitur. Claudit orationem Sidonius, electionem Simplicii pronuntiando his verbis : Et quia sententiam parvitatis meæ in hac electione valituram esse jurastis, (si quidem non est validius decere sacra— 1 menta, quam seribere) In nomine Patris & filii & Spiritus sancti, Simplicius est, quem provinciæ nofi fræ metropolitanum, civitati vestræ summum sacer- dotem fieri debere pronuntio. Vos autem de viro de quo loquimur, si novam sententiam meam sequi- mini, fecundum vestram veterem consonate. Antequam vero sententiam suam pro hac eIec- Z. vu.tp. P. uOIle protneret, Euphronium Augustod. episco- pum consuluerat ei scribens : Quia Simplicium fpectabilem virum, episcopum sibi stugitat populus Biturix ordinari, quidsuper tanto debeam negotio facere, decernas. Hujus es namque vel erga me di- gnationis, vel erga reliquos auctoritatis, utsi quid’ fieri voles, ( voles autem quicquid æquiffimum est) non suadere tam debeas, quam jubere. De quo ta- men Simplicio scitote narrari plurima bona, atque ea quidem a plurimis bonis. Quæ testimorua mihi prima fronte colloquii non fatis grata, quia fatis gratiofa judicabantur. At postquam æmulos ejus nihil ride amplius quam fidere, atque eos maxime qui fidem fovent Arrianorum ; neque quippiam nominato, licet necdum nostræ proseffionis, illicitum opponit animum adverti exactissimum rirum posse cen- feri, de quo civis malus loqui, bonus tacere non r r Electio hæc facta creditur anno 472. Certe L 47non potuit fieri antea, cum hoc anno tantum Apollinaris Sidonius sumserit episcopatum. Por- ro id contigisse initio lpsius pontificatus ipse signi- ficat scribens Agræclo Senonensi episcopo, quem invitat ad Bituricensis metropolitani eiectionem : Quæso, inquit, ut officii mci (episcopafis) novi- L vii. ef. j. ratem, pudorem, neceffitatem, spectatiffimi adven- tus tui ornes contubernio, tuteris auxilio. Hac in epistofa significat Sidonius decreto civium se Bi- turicas evocatum esse, ut titubantis hujus eccsesiæ statui subveniret : quid enim non timendum vi- debatur ab effreni ambltlosorum impudentia, qui £ sacrosanctam sedcm dignitatemque affectare pre- tio oblato non reformidabant ! Quæ gesserit Simplicius nemo, quem noverimus, litteris consignavit. TituiuS sanctiquo decoratur ex traditione, testi- monium est vitæ in bonis operibus transactæ. Ejus corpus conditum est in ecdefia quam ipse condi- derat, dicta postea S. Austregesili de Castro, quod ab lpso fuerit ædificiis & reditibus aucta. Ecde- siaest collegiata, quam Johannes dux Bituricus * Nempe cum filia ertet PalIadii Brturicenfis antistitis, colfo- eata fuerat Simplicio filio Eulodii PaIladii sitcceUbris in eadem cathedra. ITURICENSIS. „ cum praebendarum colIationibus sacræ suæ capeI— * iæthesaurario subjecit. Tempore S. Simplicii flo— ruNNL. ruit in Bituricensi pago S. Leopardinus S. Por— 1 tiani frater, qui pro martyre habetur ; de eo loque- mur agendo de veteribus monasteriis. XVI. TmADIUS. Hic præsui adfuit concilio Agathensi anno 506. & Aurelianensi primo, anno 511. Ipfius memi— 5 0 nit Gregorius Turon. lib. de miraculis S. Juliani 5 1 c. 14. Sigivaldus, inquit, cum rege præpotens, cum omni familia sua, in Arvernam regionem ex Regis juffic migravit t ubi dum multorum res in* 1 justr competeret, villam quandam quam gloriosci memoriæ Tetradius episeopus Riturigenfis, basili- cæ S. Juliani reliquent, sub soecie obumbratæ commutationis avidus pervasit : sed mense tertio postæuam aggresses est, correptus a febre & fine senfu effictus, declinarit caput ad lectulum. Non- nulli censent Tetradii nondum episcopi Sidonium meminisse epist. x. Iib. 3. Tetradio cuidam scripta, quem vocat meracissimum fontem scientiæ. XVII. R o r 1 c 1U s. Huic episcopo, aliaS pene incognito, duodecim ’anni regiminis tribuuntur. Carolus Cointius ejus episcopatum incipit anno 512. dauditquc anno 512. 518. Nesclo autem quorsumquidam dicant Ro— 518. ricium memorari in cnarta Childcrid II. Franco- rum regis data regni ejus anno x. per quam donat monasterlo S. Dionysii villam de Viplay iu pago Bituricensi, cum novem ecclesiis, archiepiscopo Bituricensi Roricio venerabili bonæque memoriæ an- nuente ; quasi præsui hic non vixerit ducentis fere annis anteS. Dionysii monasterium conditum. XVIII. SIAGRIUS. Patriarchium Bituricense Siagrium sedisse ab * anno 508. ad 527. docet ; quam sententiam amplexi sunt plurimi. Cointius qui Roridi episi- copatum produxit usque ad 518. censet Sia- grium ab hoc anno cathedram tenuisse usque 51 ? — 513. XIX. HUMATUS. Ad mentem Cointii Humatus fuit Bituricen- sis metropolita ab anno $ 2 3. ad 5 27. Ejus tem- pore tradunt insigne miraculum contigisse in pue- ro Judæo, qui a patre ob Eucharistiam in Chrisa tianorum ecclesia susceptam conjectus in fornacem > a patre, illæsus evasit.Eo vero in loco postea condita est ecdesia sanctæ Mariae de Fumo-calido, vulgo Nostre-Dame du Fourchaud. Johannes Chenutius testem hujus miraculi profert Stephanum Chenu- tium medicum avum suum, qui illud refert in libello Arboris Judaicæ, impreflo Tolosie anno 1517. Porro quod narrat, iisilem fere verbis le- gitur apud Gregorium Turon.1.1.de Gloria mart. c. 1 o. qui testatur id factum fuisse in Oriente ; unde conjicimus non aliud esse miracuIum quam historiam relatam ab Evagrio L 4. c. 36. post quem etiamNicephorus eadem scrlpsit 1.17.C. 2 5.