26j ECCLESIA CL. ANN( LVII. Durandus, vel Dvrannus. ^MDicnrf GdiIlelmo expulso tanquam simoniaco & in- vasore, Durandus creatus est episcopus Arver- a nensis in ipso concilio apud Clarummontem ha- 1077. bito an. 1076. aut 77. B ut refert Hugo Flavi- niacensis in chron. Virdilnensi, & ibidem con- secrationis munus accepit. Hic jam decennium in regimine abbatiæ Calæ-Dei impleverat ; & biennium, petitione, & voluntate fratrum J coram regiminis Seguino dereliquit, ex laudato scriptore. Quæ verba significant Durandum pcrduos an- nospost initum episcopatum, adhuc munere abba- 107 8. Casie-Dei functum esse, nec nisi anno 1078. 1081. abbatiam abdicasse. An. 1 o 81. in concilio Exol- Tom. x, dunensi sedit, ubi subscripsit chartæ Richardi sui metropolitani, qua contulit Majori apud Turones monasterio ecclesiam S. Martini de Campis prope 1094. urbis Bituricensis moenia. Anno 1094.* Mau- * 109 5. zacertse coenobium S. Hugoni Cluniacensi abbati P’IJ J— concessitcujus cessionis acta vide in bibliotheca Ciuniacensis Anno 1095.vi. idus Novemb. consecravit apud SiIviniacum altare S. JacobL Anno eodem, die 12. mensis Septembris dedicavit ecclesiam S. Crucis de Bredonio, in qua B. Hugo Ciuniacensis abbas posuerat monachos ex monasi terio S. Petri de Mauzaco eductos, ex MS. codice’ Bredonensi. Paulo post in sua urbe decubuit, occubuitque, post acceptam ab Urbano papa II. benedictionem. Aderat enim summus pontifex ad celebrandum concilium mense Decembri, in b quo numerati dicuntur 300. episcopib. Ejusex- sequias curarunt Hugo episcopus Gratianopoli- tanus, Jarento abbas S. Benigni & Pontius abbas Calæ-Dei, qui sub Durando monasticam vitam professi erant. Scpultus est in ecciesia S. Nicolai. Præsul fuit pietate ac doctrina præditus. De ejus morte & funere ita loquitur Hugo Flaviniacensis in chro— j- nico, dicto Virdunensi : Durandus antequam concilium hoc inciperetur, toto orbe ad ejus exsequias occorrente, ab ipso papa & episeapis terræ est mandatus com gloria, & sedem ejus Willelmus de Baf- fia adeptus est laude cleri & populi, præcepto Apostolici. Baldricus abbas Burgulii haud contem- nendis epitaphiis ejus memoriam celebrat in carminibus historicis quæ collegit Quercetanus tomo iv. scrlptorum hist. Franc. Nomine Durandus jacet hicpræsul venerandus, Quem commendavit vita benigna Deo. Exsequias celebres quæ sorma fuere triumphi, Difpensavit ei gratia summa Dei. E Urbanussynodo generali papa vocata, c Patres bis centum C movit ad obsequium. > Ex chronico Virdunensi Hugonis Flavfniacenfis conse* entus est Durannus Arvernorum episcopus peraao decennio regiminissui in loco Casee-Dei. At ejus antecestor in abbatia Casz-Dei tantum migravit ad Dominum anno M. LXVii. fuceeforem funm dejignani nomine Dnrannnm. Unde consequens videtur Durannum non fuiITe episcopum Ciaromontcnlem ante annum i 077. b Jnfra nos docebit Baldricus quot huic synodo, cul ipse interfuerat, adsucrunt episcopi. c Hic Baldricus Inter patres recensere debet abbates —t nam in carmine sequenti disertc dicit : AJfuu Urbannf centena prasnle septiu. AROMONTENSIS. 264 A Tertia quæ decimam lucem præit ante —Decembre —
Vitæ præsentis lumen ademit ei. ANNI « d g~* L| n a Arvernis sanctos cineres reverenter habeto Atque patrocinio tutior esto suo. Item : Temporibus luteis vir magnæ strenuitatis Aurea Durandus secola restituiti Arvernis præsul dignissima præsule fecit, Fecit digna Deo religiosus homo. Ipsius exsequias dicas sunilasse triumphum t Et dispensantis signa suisse Dei. Adfuit Urbanus centeno præsule septus, Abbatum vero major erat numerus. B Durandus cum esset abbas Calæ-Dei, scripsit ad S. Anselmum qui tum apud Beccum sacras docebat litteras. AnseImus ad tum rescribens, utitur his verbis perhonorificis : Domino & patri merito sanctitatis com amore reverendo, com reve- rentia amafido Durando abbati Casæ-Dei t &c. Utriusque epistolæ, in lib » I.ep. Anselmi sunt 61. Vltt. coliti & 62. Durandi epistola formata ad Radulfum Turon. archiepiscopum probat adhuc ejus ætate has litteras fuisse iu usu. LVIII. GUILLELMUS n. firUArna GuillelmuS de Baffia nobili genere natus pa- — trem habuit Dalmatium Baffiæ in Arvemia dominum. ln duabus chartis quæ asservantur in tabulario Ceisinianensi, Willelmus se appellat Wil- lelmum de Baffia, & se dicit DaImatii filium, nominatque Durannum antecesserem suum. Ejus mater, summo quoque loco nata erat, scilicet ex genere toparcharum de Turre in Arvemia, si nonnullorum conjecturis indulgeamus. Electum fuisse Guillelmum in concilio Claromontano, docet Virdunense chronicon jam a nobis lauda- tum. At non statim fuit consecratus ; nam xii. ca- lendas Aprilis, Luna existente 22. anno 1096. in concilio Turonensi subscribit Guillelmus electus de Claromonte, cuidam sanctioni pro sacello sancti Nicolai Crcdoniensis * datæ in Rotensi *cœno— *&Cnom blo, quam vide, si Iubet, tom. 2. Miscellan. Ba— * a oue* luzii. At post paucos dies sacram saccrdotalemque unctionem recepit ; & forte iu ptæfato concilio Turonensi, nam tertio calendas Aprilis ejusilem anni decreto Urbani II. quo abbas Cormaricensis * *Cormery$ subjicitur capitulo S. Martini Turonensis, subscri- bens, non amplius electum se dicit, sed episcopum. Eodem an. 1096. confirmavit iv. idus Decem- bris donationem ecclesiæ S. Juliani de Mendon- nio d factam ab Hugone Lugdun. metropolit. <1 Calæ-Dei, de bonis quæ in manus ejusilem dereliquerat Willelmus comes Forensis, ad sacram expeditionem JcrosoIymitanam profecturus anno io97. Commemoratur in chronico S. Petri Podien- fu, ubi etiam appeIlatur abbas S. Evodii. Cum Lugduni esset quarto idus Novembris an. 1096. testis fuit donationis ecclesiæ S. Juliani Antio- d Locus hic positus in dicecefi Lugdunenfi, vulgo appeIla- tur le palais de Moing. In litteris Guillelmi confirmantis donationem hujus ecdestæ S. Juliani Antiochenfis, dicitur epis- copui Arvernensis, abbas S. irasci & canonicus LugdunenCl. Vocatur etiam abbas S. Irensei in charta S. Cnicis Savignin. cestis prope Montcm-Brisoncm.
