Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/138

24< ECCLESIA CLA — ■ — se cerneret humiliari, atque calumniæsubjici, languo— A ANNI re simulato, & per noctem civitatem egrediens, CHRISTI Theodobaldum regem petiit, adnuntians transitum S. Galli— Quod ille audiens, vel qui cum eo erant, convocatissucerdotibus apud Mettensem civitatem, Cautinus archidiaconus episcopus ordinatur. Cum autem venissent nuntii Catonis presbyteri, hic jam episcopus erat. Tunc ex juffic Regis traditis ei clericis, & omnibus quæ hi de rebus ecclesiæ exhibuerant ; ordinatisque qui cum eo pergerent apiseopis, & camerariis, Arvernos eum direxerunt. Qui a clericis & civibus libenter exceptus, episcopus Arvernis est datus. Grandes postea inter ipsum & Catonem presbyterum inimicitia orta sunt : quia I nullus unquam potuitsiectere Catonem, ut episcopo suo subditus esset. Nam & divisio clericorum facta est, & alii Cautino episcopo erantsubditi, alii Ca- toni presbytero, quod eisfuit maximum detrimentum. Cautinus autem ejuseopus videns eum nulla ratione possefiecti, utsibi esset subditus, tam ei, quam amicis ejus, vel quicumque ei consentiebant, omnes res ecclesiæ abstolit, reliquitque eos inanes ac va- cuos. Quicunque tamen ex ipsis ad eum convertebantur, iterum quod perdiderant, recipiebant. Hæc Gregorius. Ut ichisinatis occasionem tolleret Cau- Cng. i. i », tinus, procuravit Catonem eIigi in episcopum f c. gi. Turonensem, Gunthario episcopo mortuo. Ita—’ a que conjuntsti clerici cum Leubaste martyrarioa & abbate, cum magno apparatu Arvemum propera- runt, & Catoni Regis voluntatem patefecerunt : hic post paucorum dierum moram, ut erat vanæ gloriæ cupidus, ab adunata pauperum caterva hos clamores proferri curavit : Cur nos deseris, bone pater, quos nunc usque educasti’. Quis nos cibo potuque reficiet si tu abieris ! Rogamus te ne nos relinquas, quos alere consuevistu Tunc ille conver- sus ad clerum Turonicum ait : Videtis nunc, seatres carissemi, qualiter hæc multitudo pauperum me dili- git ; non possem eos relinquere, & ire vobiscum. j- Cng^ Hid. Vera recusandæ hujus cathedrae causa fuit, quod Catoni Chramnus filius Chlotarii regis ipsi polli- citus esset Arvemensem cathedram, mortuo Chlo- tario patre. Et sane Chramnus qui tum apud Ar- vernos morabatur, Cautino episcopo se le osten- dit infensissimum. Fatendum quoque est Cauti- num pravis suis moribus & atrocioribus facinoribus omnium odium in se concitasse. Vino uItra modum erat deditus, unde in comitiaIem incidit morbum ; insatiabiIi torquebatur auri fame & ava- Crq. Hut. ritia. Tantae vero erat immanitatis, ut Anastasium cap. 12. presbyterum, ob recusatas chartulas jusserit vivum includi, & sepcIiri in veteri crypta inter mortuo— g rum cadavera, tectum sepulcrali Iapide, positis- que custodibus, ne quis eum educeret. Solos Ju- dæos amicos habebat hic tyrannus, ob morum similitudinem. ibid.c. ; i. Tandem in inguinaria illa Iue quæ tot urbes vestavit, Cautinus periit die ipsa Parasceves, cum 572, in urbem regreflus esset, anno 572. Eadem exs tinctus est peste Cato Cautiui æmulus, ut docet * Martyrarii dicebantur, aui martyrum oratoriis præficie » bantur. Concilium Aurelian. 11. can. t 3. prohibet ne abbates, martyriarii, &c. apofloiia, seu litteras d imi florias dare præsu » mant. Martvnarius quoque dicebatur nofocomii moderator, ex formula Andegav. n. 48. tom. IV. anilcd. Mab. ROMONTENSIS. 242 l Greg. Tunc & Cato presbyter mortuus esti Nam cum ~ de hac lue multi sugissent, ille tamen populum sepe— AN NI liens, & missels viriliter dicens, nunquam ab eo CHRISTI loco discesset. Hic autem presbyter multæ humanitatis, & fatis dilector pauperum suit : & credo hæc caufa ei, si quid superbiæ habuit, medicamentum suit. XVIII. S. AvITUS I. Cum multi vacantem episcopatum ambirent, pFæsertim Euphrasius presbyter, fiIius Ennodi 7*r’ senatoris, qui missis muneribus ilIum se consecu— e e * 3 turum sibi blandiebatur, B. Avitus archidiaconus, I a clero & populo electus, cathedram obtinuit ; qui Regi ita acceptus erat, ut voluerit eum coram se ordinari ; quod factum est Metis. Et quidem præter canonicum rigorem, ut notat Gregorius Turon. nam juxta canones debebat hic episcopus ordinari a suo metropolitano, & in sua provincia, convocatis omnibus provinciæ episcopis. At Rex cupiebat ab ipso in episcopum uncto eulogia accipere. Avitus accepto episcopatu dignum sese osten- dit, justitiarn populis tribuens, pauperibus opem > viduissolatium, pupillisque maximum adjumentum, ^peregrinis hospitium. Luxuriæ bellum indixit, ’aliilque vitiis. Sed minime praetermittenda victoria quamde indurata Judæorum gente reportavit anno 576. post destructam a Christranis eorum 576. fynagogam, ob injuriam illatam cuidam Judæo qui Christi fidem erat amplexus. Sanctus tamen pontifex vim ipsis inferri prohibuerat, & ad eos legatos mittens, qui dicerent suo nomine : ut ego Gr’I r » vos conseteri Dei filium non impello, sed tamen præ— C’* dico, & falem sapientiæ vestris pectoribus trado. Pastorsum enim Dominicis ovibus superpositus ; & de vobis ille verus pastorfquipro nobis paffics estidixit haberese alias oves, quæ nonsuntex ovilisuo, quas . eum oporteat adducere, &c. Tertia die conjuncti 9 in unum Judæi, quibus ad Aviti preces gratia cœ- lestis illuxerat, ei hoc responsum miserunt : Credimus Jesum filium Dei vivi nobis prophetarum vo- cibus repromissem ; & ideo petimus ut abluamur baptismo, ne in hoc delicto permaneamus. Gavisus autem nuntio pontifex, nocte sancta Pentecostrs w- giliis celebratis, ad baptisterium foras muraneum egreffics est : ibique omnis multitudo coram eo prosi trata baptiscnurn stagitavit. At ille præ gaudio la- crymans, cunctos aqua abluens, chrismate liniens, in sinu matris Ecclesiæ congregavit. Flagrabant cerei, lampades refulgebant, albicabat tota civitas de grege candido. Nec minussuit urbi gaudium, quam ’quondam Spiritu sancto defendente super aposto- los, Hierusalern videre promeruit. Fuerunt autem qui baptizari sunt amplius quingenti. Hæc gesta sunt, Gregorio teste, anno eodem quo mortuo Sigiberto rege, Childebertus ejus filius regnare coepit, & idcirco anno 576. assignari debet De t v. e. 4. hac Judæorum convernone Fortunatus carmen \ Carm’ scrlpsit. Mssit etiam ad Avitum tria epigrammata, cum hac inscrlptione : Domino sancto atque apose tolicis actibus prædicando, & peculiariter dulci in Christo patri Avitopapæ t