Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/131

227 ECCLESIA CL ~ commiserat, diluens> ad urbem propriam est reversus.. C HR1STI implut0 ritct cursu > migravit a seculo* Nata 1 est enim ab hoc conceptu Jilia, quæ in religione permansit. Ipse quoque sacerdos cum conjuge & * Chintoinisc^iu itt Crypta Cantobennensi ♦ juxta aggerem * publicum Publianum * est sepultus. In cujus loco Legonus 312. episeopus subrogatur. Obilt circa annum 3 12. ad mentem Savaronis ; tardius juxta Bailletum ita judicantem ex nonnullis circumflandis historiæ supra ex GregorioTur. descriptæ. ExCan- tobennensi crypta postea transtatus est iu basili- cam S. Illidii. In libro de ecclesiis & altaribus quæ in Claro-- monte consistont ad quem doctos edidit commen— 1 tarios Johannes Savaro, legitur §. vm. In ecclesia S. Galli altare S. Mariæ ubi requieseunt S. Gallus, & S. Urbicus, &c. quibus ex verbis infert vir eruditissimus, S. Galli ecclesiam condi- tam esse juxta cryptam illam Cantobennensem S. Urbici sepulcretum ; de qua vel minante rui- nam vel eversa, X Urbicus in Illidianam ( basi- licam) migravit ; laudatque tabulam sancti Illidii. * vtl Can— Exstitit olim Cantobonense * rnonasterium puel- toelUle, lse• larum dicatum S. Petro, ut legitur in jam laudato Claromontensium ecclesiarum catalogo Savaro- niano lib. 1. c. 26. De hoc monasterio agemus in abbatiarum historia. III. LEGONUS, ab LfiGONTIUS. Multum debemus Gregorio Turon. qui Arvernorum episcoporum seriem tam accurate suæ Francorum historiæ inseruit. Itaque juxta ilium Urbici succeflor fuit Legonus, qui & Legontius, & Leccontius legitur. De hoc vero præsule nihil scimus. In codice Savaroniano lib. 2. cap. 1 8. memoratur ecclesia S. Leogontii, ubi idem sanc- tus, quem Legonum Gregorius appellat, dicitur quiesccre.Cap. 1 o. libri 1. laudati codicis a Sava- rone notis & observationibus illustrati, memora- tur S. Linguinus in ecdesia S. Venerandi sepultus. Utrum vero is sit idem cum Legono quis asserere audeat aut negare ! IV. S. I L L I D I U S. S. IUidius inter episcopos Arvernenses sanctl- 370. monia notus, florebat circiter an. 370. Gregor. Turon. de ipso hist. I. 1. c. 40. fatur his verbis : Quo desuncto, Leogontio, sanctus fflllidiussuc- cesset, vir eximiæ fanctitatis ac præclaræ virtutis, qui in tanta sanctitate emicuit, ut fama ejus etiam extraneos fines adiret. Unde factum est, ut impe- * ratoris* Treverici filiam expetitus a fpiritu immundo j curaret ; quod in libro illo, quem de ejus vita conseripsimus, memoravimus. Fuit autem ( ut fama refert) valde senex & plenus dierum, plenusque bonis operibus, qui felici consummatione, vitæ hu~ jus perspnctus tramite, migravit ad Christom : se- « f. Subur— pultufque in crypta, suburbano * civitatis illius. 1^*** ; ^L Habuit autem & arcftidiaconum nomine & merito e*tt » MS. Justum, qui & cursum vitæ bonis consummans operibus, magistri tumulo (ociatur. Jam veco post tran- situm B. Hillidii consesseris, ad gloriosum ejus se- • Significat Maximum, sive tyrannum fivc inapertiorem <jui a Tbeodofio vidua & occiUu est. AROMONTENSIS. 228 A pulcrum tantæ virtutes apparent, ut nec seribi in- tegre queantt nec memoria retineri. ANNI In libro devita patrumc. n.idem Gregorius docet S. Illidium factum fuisse episcopum, Deo inspirante, & populo eligente ; deinde plurima recenset miracuIa ; in iis insignem liberationem & curationem a dæmone siliæ Maximi imperatoris : Quod miraculum imperator cernens, immensos auri argentique cumulos sancto ossertsacerdoti : quod ille exsecrans ac resutaus, hoc obtinuit ut Arverna civis tus, quæ tributa in soecie triticea ac vinaria de- pendebat, in auro disselveret, quia cum gravi la- bore penui inferebantur imperiali. 1 Illidius hoc in itinere migravit ad Christrim ; a suisque delatus, in sua sepultus est urbe, ex eo- dem Gregorio, qui narrat se adhuc parvulum hu- jus sancti meritis sanatum fuisse a morbo gravissi- mo, post emissiim de clericatu suscipiendo votum. Episeopus Turonum factus, in dedicato a se nu- per oratorio quasilam S. Illidii reliquias colloca- verat, quæ aut panni erant, aut linteamina ex tactu ejus corporis consecrata ; refertque filum quo colligabantur, in ignem lapsum minime con- sumtum fuisse. Locus ejus sepulturæ fuit ecclesia quam ipse construxerat ipsius nomine insignita, ubi postea celebre rnonasterium conditum est, — quod hodie superest ac floret Quo anno sanctus lllidius obierit Gregorius non indicat. Maximus imperator, cujus filiam paulo ante mortem a dæmone liberaverat, imperavit ab anno circiter 381. usque ad an. 3 8 8. Itaque non obiit sanctus lllidius ante an. 3 8 1. aut post an. 388. Sancti episcopi vitam fabulis deturpatam ediderunt Bol-> landiani, ad diem v. Junii, quo festum ejus apud Arvernos celebratur, etsi iu martyrologio Ro- mano commemoretur die v. Julii. Transiatioejus reliquiarum anno M. CCC. xi. facta est ab Ar* berto episcopo. > V. S. NepoTIANUS, b b Nepotianum IHidio suffectum esse docet Gre- gorius toties decantatus lib. 1. hist. c. 41. cujus verba hic referenda t Apud Arvernos S. Nepo- tianus quartus habebatur episeopus. A Treveris vero legati in Hifpaniam mittebantur, ex quibus Artemius quidam admirabilis sapientiæ atque pul- critudinis t & prima ætate fiorens, vi febrium est correptust Præcedentibus veco aliis, hic apud Ar-- vernos ægrotus relinquitur. Nam eo tempore apud Treveros fponsali erat vinculo nexus. A sancto au- tem Nepotiano vifitatus, atque oleo sancto perunc-- , tus, tribuente Domino redditur fanitati. Qui cum ’ab eodem sancto verbum prædicationis accepisset, oblitus tam sponsam terrenam, quam facultates proprius ascanctæ copulatur ecclesiæ, factusque cleri- cus in tanta prælatus estsanctitate, ut B. Nepotiano successer exsisteret > ad regendas gregis Dominici caulus. Quanto tempore præfuerit non legitur. Secundum Savaronem in originibus Clarom. ad cœlum evolavit die 22. Octobris an. 388. Se-> 388. h In quodam catalogo Ificius ouintus episcopus legitur. Festum S. Isicii celebratur in diœcefi die $. Junii, & tran* flatio die i 6. Decembris. Fuit fortaITe chorepiscopus tantum. Certe satius est S. Gregorio Turonico quam incertorum auc- torum catalogis credere. P iij