Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/107

182 ECCLESIA B & Oliveti, anno 1531. præerat monasterio S.. Ambrosii, an. 1532. ExoIdunensi, an. 1545. absolvitur a censuris quas incurreret, an. 1 5 47. adhuc in vivis erat, & abbas S. Ambrosii, hoc ipso tamen anno vivere desiit. XXIII.Ludovicus de ia Mer de Mathaabanno 1 547. usque ad 1 588. in variis actis occurrit cum titulo abbatis S. Ambrosii. Monasterii ædi- sicia cum reporasset, hanc eis inscriptiunem cura- vit inscolpi : Ludovicus de Matha Alvernus hujus cænobii antistes, me lapsum ac dirutum vetustate, a fundamentis instaurandum curavit t j7I. XXIV. Domnus Hilarius Labbesse præsuit annis I 589. 1591. 1594. & 1602. quo officium sacristiæ contuIisse reperitur. VUt Tfa— XXV. Jacobus III. Maugis, canonicus sacræ /^77.’Capellæ & S.Ursini Bituricensis, in Parisiensi senatu consiliarius, & comes Brivatensis.Annd 163 o.S. Ambrosii abbatiam jam obtinebat, camque tenebat adhuc anno 16 5 7. obiit anno sequenti die 12. Julii. Sub ejus præfectura anno 1634. unita fuit ce- lebri congregationi Gallicanæ, a qua novum splen- dorem tam iu ædisiciis quam in observantia regulari accepit. Hunc abbatem sic Iaudat Hugo Grotius : Ingenium locuples, & mens tot culta per artes, Magna quidem, primus sed bonitatis honos. • Erer Regi Hac Regina parens, Hac te ReX ipse ministrum ♦ Parte legunt. Reges quæ facit una Deos. XXVI. Jacobus IV. de Souvrlmajor prior Franciæ, filius erat Ægidii de Souvrl marchionis de Courtanvaux equitis torquati, ac primi cubicu- larii regis Ludovici XIII. exFranciscade BailleuI, obiit Lutetiæ in Templo, mense Maio anni 1676. sepultus in ecclesia S. Johannis Lateranensis ejus* dem urbis. XXVII. Gilbertus deVieilbourg annis 1667. & 1677. XXVIII.CaroIus Ranan deVieilbourg 1670. per cessionem haud dubie praecedentis, abdicavit an. 1684. X X I X. N. de Fourcy 1684. quo desiit vivere. XXX. Olivarius Franciscos de Fourcy ecclesiæ Parisi canonicus eodem anno suecessit fratri suo. Obiit mense Febr. an. 1717. XXXI. Jacobus Alanus de Gontaut de Biron, decanus metropolitanæ eeclesiæ Parisiensis, nominatur abbas mense Octobri an. 1717. CELLENSIS ABBATIA. CELLA SEU C E L L æ, Celles, sancti Eusitii * m uner P*»® con^uentes Saldriæ * & Cari ♦, ubi nobile castrum gentis de Bethune & oppidum sa- tis cultum, leucis 1 8. ab A varico, conditur mu- nisicentia Childeberti regis, Clodovæi magni filii, ubi sanctissimus vir Eusitius multos monachos variis in cellis (unde Cellarum nomen) inciusos congregavit ; atque ideo patronus monasterii ag- noscitur cum beata Dei-genitrice. De eo consule Mabilionium ad an. 572. n. 52. & doctiores I T U R I C E N S I S. 183 A hagiographos. Cum eversum fuisset cænobium, Nortmannonim procella sieviente, diu jacuit fine sacris cultoribus. Deinde clerici circa an. 1020. ibidem monachorum obiere munia, qui se tan- dem suumque rnonasterium Majori-monasterio Turonensi circa an. 1140. tradere voluerunt, uti noster D. Edmundus Martenne meminit se legisse iu veteri charta Majoris-monasterii ; at Pe- trus de Castra Bituricensis archiepiscopus locum hunc paulo post canonicis Regularibus concessit, quibus denique suecesserunt Fulienses ab anno 1612. De S. Eiditlo hæc Gregorius Turon. lib. de gloria confestbrum cap. 8 2. Fuit in hoc terti- B torio, inquit, Eufichius * multarum vir virtutum, tEafitlu ». qui tanquam eremita inter apinarum condensitatem, ab hominumse familiaritate removerat…… Ad hunc senem Cluldebertus in Hispaniam abiens venit. Cumque ei quinquaginta aureos obtulisset, aitsenex : Quid mihi ista profers ? illis qui ea pauperibus largiantur attribue. Sufficit mihi ut pro meis peccatis Dominum merear deprecari ; & adjecit : Vade & victoriam obtinebis. Tunc Rex aurum pauperibus erogans, vovit ut si eum Domnus cum sua gratia de itinere illo reduceret, in honore Dei basilicam in eo loco ædificaret, in qua senis membra quiescerent ; quod postea adimplevit. C Hos abbates variis iu ssatibus vetera suppedi- tant monumenta. Abbatum series. I. Q AncTUS EUS1T1US e Petracoriis humili Oloco natus, a parentibus ob inopiam venundatus abbati Patriciaci * (quod rnonasterium • postea cumCellensi unitur,) ibi ad sacerdotium ob eximiam virtutem evehitur ; inde permittente ab- bate secessit in Bituricensis pagi locum nemori- bus consitum, Prisciniacum dictum, Precigny, ubi pane hordeaceo additis oleribus & aqua vic- titavit. Hoc in loco deprehensus est a Chiideberto D rege, qui reversus ex Hispania, ipsi, ut pollicitus fuerat, ædificavit basilicam & rnonasterium. Ibr depositus est post mortem in conspectu Domini pretiosissimam ; attamen sancti viri vita e codice bibliothecæ regiæ, ait vinim nobiiissimum, ex ipso regio stemnute oriundum nomine Wlfinum, visis Eusitii miraculis, super ipsius sepulcrum elegantem construxisse basilicam, aptisque instruxisse ædisiciis & bonis ditasse, ubi electos monachos confutuit, & ipse vitam amplexus est monas- ticam. IL S. Leonardusin coenobio Patriciacensi nu- trituS, S. Eusitio, dignus virtutum heres & sol- E licitudinis pastorasis lubrogatur. Obiit die 30. Decembris. III. Odulfus circa an. 900. Ante an. 937, funditus eversum est asceterium, ubi pro monachis observabant clerici an. 1020. TuncTheo- baldus Camotensium & Blesensium comes bona invaserat. IV. Radulphus, cui prioris titulo tantum iusig- nito & ecdesiæ B. Mariæ & S. Eusitii de Cella, Johannes episeopus Aurelianensis ecclesiam S. * Severino, post quem & ipse ssflus est cænobii præfe&us, in quo utriusque reliqui* summa bucusque veneratione coluntur. M iij