Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/1031

47t I N S T R l usque perduxit. Eft autem ecclefia bcatz Mariæ semper j virginis infra Tauniacenfes muros fundata, qux de fandi martyris Ypoliti corpore venerando fit przcipue gloriosa. In hac quoque a prxfato Mascelino collo- cantur canonici, ut devota mente servo Dei famularentur, quorum numerum, majoribus suis defunctis, Gausiidus adauxit in diebus suis. Canonici vero male viventes sepius ammoniti, dum vitam suam corripere nollent, in prxsentia venerabilis RamnulfiSantonicx sedis epifeopi ecclefiam tali tenore relinquunt genera- liter omnes, uc in eadem ecclefia monachi ponantur, & abbas qui die nostuque Deo pariter & martyri fuo dignam fer vinitem exhiberent. De quorum relictio- ne Gausiidus vehementer admirans & gaudens ; quippe qui quod diu delideraverat, sine difficultate adimpleri videbat, concito gradu pergit ad Angcriacense cœno— j bium, Odoni ejufdem loci abbati qux facta fuerant per ordinem relaturus, & ut ecdeliam ordine mo- nastico corroboraret fecundum canonicorum petitionem omnimodo rogaturus. Vix tandem apud abbatem auditus, turba cleri ac populi fubfcquente, capitulum ingreditur. Ibi nempe circumflante conventu in manu pnefaci abbatis Odonis ecclesiam, ubi fieri abbatiam precabatur, ordinationem quoque & omnia qux ipsius liint ecclesue, vel qux ponunt esse, Deo sandoque Johanni per hanc cartulam jure perpetuo fubjugavit, qaam postmodum, depicta cruce fua propria manu, principali altari sansti Johannis superpofuic, viden- tibus illis quorum nomina in fumtnicare cartulz fcripta habentur. Hujusinodi autem abbatiam tali condicione Odo abbas acccpiflc perhibetur, ut quemlibet de monachis suis in ea abbatem ordinari juflerit vel ipse vel’ succelsores sui, illi scilicet ordinando virga paftoralis in capitulo dabitur, & ibidem auferetur, fi negligenter vivens deponi promeruerit. Sane novicios, qui per ejus doctrinam & magifterium adhaerere Deo voluerint, iu congregatione fua recipiet, ac poftea ad monafterium sancti Johannis profeflionem luam facturos adducet. His ita firmatis Romam pedit Gaufri- dus, notificans Urbano papæ reverentiffimo, qualiter ecdeliam suam de manu canonicorum male viventium jufto Dei judicio ereptam ad gradum libertatis per Odonem erexerat. Unde papa valde laetificatus, ex auctoritate Petri & Pauli & sua, quicquid de ecclefia fiebat, & danti & accipienti diligenter annuit, fe- quutus antcccflorcm suum Aldebrannum magnx & ammirandæ sandiratis virum, qui dum adviveret, hoc ] ipsum Gaufrido concesfifle cognofcirur. Itaqueapofto- Lc « sedis auctoritate & privilegio, Odo abbas prardic- tusquofdamde monachis suis cranfrniltc Tauniacum, quibus prxfecic abbatem nomine Fulcherium. Ad hunc ergo benedicendum cum acceflisset prxdictus Santo- nensis eccleliz przsul, & paupertatem novellx abbatiae visu corporeo intueretur, motus tam pietate quam prxsentium prece, ptout divina benignitas dispofue- rar, ei compatiendo fubvenit. Sciant, inquit, omnes quicumque in illis partibus Santonix ecclcfiarum fiunt posseflbres, quz dominii vel juris Tauniacensis domini exiftunt, i me datam else liberalem licentiam, qua cuique volenti licebit, quod in eisdem ccclesiis suum eft, proprium donare loli sanctu Ypolito martyri. Quo audito Gausiidus hoc idem facere conceflit I nominibus suis, videlicet ut de rebus omnibus, quas- cumque ab eo fcodaliter tenere videntur, tribuant suam reditudinein praefato martyri, si eis placuerit. Sed & proceres qui aderant, fimilcm dederunt licentiam, Hugo scilicet de Surgeriis, Albuinus de Roca- forti, Aimericus Bechetus, Oftendus Conftantinus, & Willelmus filius ejus, Hugo Serpentinus, Willel- mus Galterius, Mainardus Oftendus, Adcmarus Fu- nellus, Gausiidus Geraldus, Arnaldus de Chambonc, Johannes de Santonia, Ramnulfus Lambertus, Ramnulfus de Vilarciaco, petrus Trenchanhis.Gerardus de san£laHerminia, Willelmus Johannes, & Morinus frater ejus ▼illelmus Bernardus. Tunc demum accedens J M E N T A 472 propius Gausiidus in conspcctu memorati pontificis, todufque prxsentis senatus, flexo genu ante Odonis abbatis præfcnriam, corti textu Evangelico, quem utraque manu tenebat, iterum conceflit atque donavit eidem Odoni & sequacibus suis, tam ipse quam filii sui ad medium deducti & allati Talniaccnfcin abbatiam, sicut prius solus fecerat apud S. Johannem. Deinde celebratur benedictio abbatis, quæ quidem Gaufrido sepius nominato tantum gaudium generavit, ucmox dederit ei scilicet novello abbati & polleris suis tantum calefactionis omni tempore in bofco fuo, qui vo- catur Forcftis, quantum unus asinus deferre poterit aflidue quoricnfcunque pergat in die. De alio quoque bofco Cneseiaco nomine, officinas totius monafterii fieri conftituit, & sicut ipsa neceflitas officinarum ex- petierit, de eodem bofco ipsas semper renovari. Ad nxc etiam addidit viridiarium de la Marzella cum terra arabili juxta pofita, necnon & molendina de la Bessa donavit, quemadmodum Tefcia mater ejus tenuit fic habuit dum vixerit. Horum vero quz donantur, teftes exiftunt ipse episcopus Ramnulfus, Odo abbas, Ans* culsus prior, Humbenus monachus, Oftendus Consi tantinus, Aimericus Bechetus, & alii complures. Fasta funt autem hxc anno ab Incarnatione Domini millelimo nonagefimo, Indictione xiv. regnante Philippo rege Francorum, duce Aquitanorumwillelmo, epifeopo Santonaruxn Ratnnulfo. Hiisunt teftes, Tet- baudus Gotmarus, Willclmus Galrerius, Rotbcrtus de Gcmaudac, Embo de Tauniaco, willelrr.us Ebrot- nus. Ex noftris vero Bernardus de Melerio, Rorbertus Garna, Fulcherius camerarius abbatis, Virberrus Talo, — Arberrus de Sarre, & multi alii. Ex chartulario Angeriacenfi fol. Ixvt. fidelitertxscri- pfi^eadent omninoservata ortographia D. Jacobus Boyer. XVIII. Charta fundationis Bassescensis abbatiæ. UNivetsis catholicæ fidei cultoribus toro orbo ter— (o 0 a. rarum degentibus cognitum volo fieri, quoniam ego Vardradus adhuc juvenis cum elsem Romae in diebus sandx Quadragesunz, quatenus per temporalis exercitii cursum in libro calcius vitae merear « scribi, præcepturo eft mihi a domino Benedi&o sandæ Ro- manæ Eccleliz* uc monafterium monachorum ordini *pontifiCei congruum in honore beati procomartyris Stephani, D& beati Petri apoftolorum principis ædificare satanc- rem. Hoc igitur mandatum toto animi desiderio susii- piens, fic humili puraque devotione ovanter amplectaris, itinere feftinato ad propria sum reverfus. Convocatis itaque parentibus meis, familiaribus & amicis, de negotio injuncto privarim Sc publice cum eis folli- citus cœpi tractare j quorum tandem confilio, difpo- nente Dei providentia, inventus eft locus tantx rei fatis conveniens. Eft namque villa quxdam in posses- fione mea quz appellatur nomine BrUiacus in territorio Xantonensi, prout videtur tali operi satis accepta- bilis. Exiftunt enim ex una pane fluvius Carentonis *, • la Cha- fic filva, prata, X’molendina *, ex altera autem parte r’ntc- virgulta, & horti, & vinea, & terra frudibilis ufibus humanis fatis apta. In hac villa igitur adveniens do- i minus Illo Xantonensis episcopus, ficut mos eft cpiscoporum, monafterii fundamenta defignavic ; cujus pia arnmonitione fic adjutorio tantum opus sufcepi. Quid plura ? incepto igitur monafterio, atque decenter perfecto, monachifque in eodem difpoGtis, inii conlilium cum amicis, quatenus de meis propriis rebus disponerem ex quibus monachi regulariter in hoc monafterio inhabitantes vivere polTent. Quapropter ego "Warclrardus fupradi&us Domino Deo ac eisdem monafterii fandi Stephani Baffiacensis fupradicti habitatoribus, ejus in perpocuum succeflaris offero Sc offerendo dono filvam meam nomine Nlariina, prata, fic virgulta, & hortos, Sc aquam, & molenainos, & omnia qux infra & circa cam funt, qux mei jutis