Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/96

Haec pagina nondum emendata est

U4 E CC LESI A CAD URCENSIS. m Sacerdotis Lemovic, episcopi vetus exemplar, ex. quo liquet S. Sacerdotem S. Capuani fuisse dis- cipulum. Porro S. Sacerdos longe aberat a quinto seculo, quo vixisse sanctum Capuanum volunt laudati scriptores. Traditus est, inquit auctor vitæ S. Sacerdotis, puersancto Capuaho Ca- durcenst episcopo, viro inter prasules Aquitania pracellcnti, ut eum litteris & Christiana institueret disciplina. Sic igitur jam nominis dignitate, parentum nobilitate, dono regio, sancttque pra- sulis magisterio dilectus Domini Sacerdos decoratus est in infantia : unde venerabili Capuano, sub cujus degebat magisterio, admodum carus erat, & ei semper assistens, doctrinam quam ab eo hauriebat, insuo pectore recondebat. Memoratus autem Capuanus episcopusper angelicam admonitionem ordinavit eum levitam. Errafldi occasio- nem præbuit vitæ scriptor, tradens S. Sacerdotem noruisse sub Clodoveo I. cum vixerit regnante Clodoveo III. XIV. S. AMBROSIUS. Sedisse legitur in Cadurcina cathedra tempore Pippini regis, qui anno 752. rex est salutatus. De eo consulenaum vetus Sanctorale Catur- cense, ubi prasertim legitur, quod cum propter bona ecclesiæ suæ in eleemosynis expensa, ( molestiam pateretur a suis civibus, noctu se sub- duxerit, & in spelunca per tres annos latitarit, solis oblationibus tertio quoque die sumtis victitans, catena ferrea lu nbos pra.cinctus ; ex quo carcere divino indicio coactus est egredi ; moxque Romam petiit, & inde redux, prope Bituricam urbem animam exhalavit. Inseribi- tur Romano martyrologio die xvI. Octobris. Avarici colitur in ecclesia parochiali & abba- tiali Canonicorum Regularium ordinis S. Augustini, quæ ipsius nomen retinet. Ejusdem duplex elogium habetur tom. 2. bibliothecae Labbei. Obiifle creditur anno 770. Hoc loco quidam ponunt Aimatium seu Amatum episcopum ex sictitia inscriptione Anianensi, quem expungunt Cointius & Mabilloniu$. XV. A N G A R IUS. Angarius, al. Agamus & Avarnus, nunc fatis notus est ex veteri ejus instrumento pro Moilsiacensi monasterio apud Cadurcos, quod ex hujus loci chartario Mabillon.edidit in annalibus ad annum 783 a. n. 39. Datum est anno DCCLXXHI. (lege ex Mabill. DCCLxxxm.) domini Hludovici fecundo regni Francorum > id est Aquitanorum, inquit Mabillonius.Ex quo instrumento intelligitur hunc præsulem suam quoque ecclesiam locupletasse. Hujus episcopi mentionem facit vetus membranamonasterii Figiacen- sis de permutationecellulæ Ionante D. Martino sacræ, in qua fundata est abbatia, facta inter illum episcopum &Pippinum Aquitaniæ regem, cum ea subscriptione : Datum rv. cal. junii anno VI. * imperit Ludovici, — & vii. regni nostri. /b Irrepfic error in edendo instrumento hic laudato, nam pro 673, legendum 783. Ludovicus rex in diplomate indicatus cst Ludovicus Pius. b Comtius qui veteris schcdae Figiacensts de hac permutatione jauctoritar : cm admittit, putat fic emendandas chronicas notas.• s>Attitn anno vii. trnptrit b. Luduvia o 0* VI. rt^nt nofiri, Vide ad tonum 810. n. 17. Annotare hic haud erit inutile, in vita sancti Desiderii sieri mentionem Agarni episcopi ecclesiæ Cadurcensis, cum agitur de miraculis ejus, & sanitate virtute sancti hujus reddita Aredio Ruthenæ urbis episcopo, sic enim loquitur : Cum post aliquot dies urbem Cadurcam & medicum suum gratiarum jura soluturus invisure t, ea qua retulimus germano suo Agarno episcopo referre studuit. Ille vero dubius exstitit, nec mora & vehementsssuna febre correptus, non aliter fanari meruit s nist frequentissima repetitione crebris discurrentibus mijjis ad medelam B. Dest- derii sese convertens, ex corde conferret. Quamvis hoc loco A garnus non legatur episcopus Cadurcensis, id tamen satis innotescit ex contextu : nempe Aredius Cadurcum venit ad medici sui Desiderii sepulcrum, ubi A- garnum episcopum certiorem facit sanitatissuæ recuperat e ope sancti Desiderii. Cujus vero sedis episcopus erat ille, qui Cadurci manebat, nisi Cadurcinæ ? XVI. S T E PHANUs I. Nomen hujus episcopi occurrit in bulla Pas- chalis I. anno 822. de qua tamen silet Mabil- lonius ; an quia ei visa est parum certa ? sed

aliunde nobis innotescit Stephaniis episcopus, nimirum exhisc abbatum Figiacensium, quam 2. tom. Miseellan. inseruit Baluzius, ubiAimarus abbas legitur mortuus post annos 32. repi minis, temporibus Raimundi Tolosani comitis, & Stephani episcopi Cadurcensis, an. ab incarnar. Dominica octingentesimo quinquagesimo fecundo, indictione decima-quinta ; quæ temporis notæ siint optimæ. XVII. WILLELMUS I. Subscripsit hic præsul privilegio concesse monasterio Tornusiano, seu Trenorchiensi ) (Tournus) in conventu Cabilonensi anno 875. anno vero 876. canonibus & decretis Pontigo- nensibus ; postmodum an. 887. testamento Fro- tarii Bituricensis archiepisccjpi, quo concedit Garulfo abbati Belli — loci in Lemovicino tractu, res proprietatis suæ in comitatu Lemovi- censi ; nempe villam Orbaciacum. Vide Ma- billon. ad annum 887. n. 21. XVIII. GERARDUS I. Interfuisse legitur transiationi reliquiarum sancti Antonini, cum sancto Theodardo archie- piscopo Narbonensi, aliisque præsulibus. Se- ’debat adhuc anno 917. ex vetusto exemplari. XIX. A. seu AmbLARDus. Hic episcopus, cujus primam nominis litteram tantum tenemus, sedebat an 950. Rodulfo rege Francorum regnante, regni ejus anno v. quo testis suit donationis Soliaci*curtis, in vicaria de Casiliaco, factæ Aureliacensi monasterio, apud Justellum. Vide Mabill. ad 311.983.0. 36. In chartulario ecclesiæ Cadurcensis memoratur Amblardus Caturcensis episcopus scilicet, in instrumento Benjamin archidiaconi, mense Aprili anno VI11. sub Ludovico rege Transma- rino, qui regnavit post Radulfum. Hinc ita-