ANNI CHRISTI. Aqueta Baucete vidua nobilis Johannis de Villemur.
Anno 1403. mortuum eſſe Guillelmum epiſcopum Maſſilienſem diximus, quo anno Benedictus XIII. ſuum vicarium generalem in archiepiſcopatu Arelat. præpoſuit Philippum abbatem S. Salvatoris Anianenſis, uti probatur ex inveſtitura quam dedit Guillelmus Glauſe ſacrista & clavarius nobili viro Hugoni Ricaut, ſcilicet manerii in urbe Arelatenſi : Act. die iii. Junii m. cccc. iii. ſede paſtorali ** id est ſede Arelatenſi vacante, pro ſanctiſſimo in Chriſto patre & domino domino Benedicto divina favente gratia, ſacroſanctæ Romanæ & totius univerſalis eccleſiæ summo pontifice.B Idem abbas Anianenſis adhuc vicarii generalis papæ in adminiſtratione archiepiſcopatus Arelatenſis munus obibat anno 1404. ut teſtantur inſtrumenta hujus anni ab incarnatione, data die 12. Junii, die 13. Novembris, 3. Decembris, & 24. Januarii. Paulo poſt Benedictus contulit archiepiſcopatum Artaudo, jamque die 5. Martii hujus anni poſſeſſionem Arelatenſis eccleſiæ obtinebat ; uti liquet ex chirographi cautione in gratiam Michaelis Martini pharmacopolæ facta in palatio archiepiſcopali, ipſo Artaudo archiepiſcopo præſente.C XVI. In Johanne Mixono Telonenſi epiſcopo, addendum eſt eum vitam produxiſſe ſaltem ad annum 1496. ex placito parlamenti, quo condemnatus Guillelmus de la Rochefoucaud die 7. ad quaſdam impenſas pro lite ipſi ſolvendas, hoc inſtrumentum vidit Carolus d’Hozier. XVII. In epiſcopis Avenionenſibus col. 825. diximus Petrum Girardi uſque ad annum 1382. nulla eccleſiaſtica dignitate inſignem fuiſſe, idque probavimus ex Diario Johannis Fabri Carnot. epiſcopi. At vero in epiſcopis Mimatenſibus col. 98. loquimur de Petro Gerardi epiſcopo qui ſedem hanc obtinebat anno 1367. quemD dicimus tranſlatum eſſe ad eccleſiam Avenionenſem. Hæc autem videntur invicem pugnare. Quo pacto enim Petrus Gerardi caruit eccleſiaſtica dignitate quavis, ſaltem inſigni, uſque ad an. 1382. ſi jam anno 1367. erat epiſcopus Mimatenſis, & anno ſequenti tranſierit ad eccleſiam Avenionenſem ? Iſta difficultas non poteſt ſolvi niſi dicendo duplicem fuiſſe Petrum Gerardi aut Geraldi. Unus fuit præpoſitus adminiſtrationi eccleſiæ Avenionenſis anno 1368. ab Urbano V. quem dicunt ejus fuiſſe patruum. Tuncque vacavit ſedes Mimatenſis tranſlatione hac, eamque, id eſt ejus proventus occupavit idem Urbanus papa ; idcirco epiſcopis urbisE Mimatenſis annumeratus a pleriſque. Alter Petrus Geraldi rexit quoque Avenionenſem eccleſiam, verum ſub alio papa, nimirum ſub Clemente VII. ſeu Roberto Genevenſi, qui pro vero ſummo pontifice habebatur in Galliis. XVIII. In epiſcopis Vaſionenſibus col. 934. commemoravimus Benedictum de Paganoſtis. Juxta vitam Hieronymi Savonarolæ ſcriptam a Johanne-Franciſco Pico Mirandulæ & Concordiæ principe, hic Benedictus fuit delectus |
ANNI CHRISTI. a papa ad exauctorandum Savonarolam ante mortem, quam paſſus eſt laqueo ſuſpenſus die 23. menſis Maii anno 1498.
XIX. Sæpe uſi ſumus hiſtoria genealogica regiæ domus Franciæ & majorum ejuſdem domus & regni Franciæ miniſtrorum ; cujus quaſi auctorem laudavimus N. dominum du Fourny, qui alteram hujus operis editionem accuravit longe emendatiorem, multiſque novis acceſſionibus ditatam ; ut viſum ſit quaſi novum opus ex ipſius prodire manibus. Attamen primus operis architectus fuit pater Anſelmus ex ordine Auguſtinianorum diſcalceatorum. XX. In Gallia Chriſtiana Fratrum Gemellorum fit mentio cujuſdam abbatiæ puellaris quam appellant Deſertum, & Gallice la Deſerte ; de qua etiam in nuntiis publicis, legitur eam fuiſſe datam die 15. Auguſti anni 1701. Hæc abbatia debetur Claudio Roberto qui nonnullas alias in ſua Gallia Chriſtiana finxit. Ceterum qui Cadurcenſem luſtraverunt diœceſim noſtri DD. Edmundus Martenne ac Urſinus Durand accurati exploratores de hac abbatia nihil reſcire potuerunt. Conſuluimus quoque multos in pago Cadurcenſi diu commoratos, vel etiam indigenas, qui perinde ignorant hunc locum. Adhibuimus præterea cenſum omnium beneficiorum, quæ in hac diœceſi decimas aut veteres aut novas a clero Gallicano impoſitas perſolvunt, quibus in indicibus nullum vel ignobilius ſacellum omittitur ; attamen de parthenone hoc ne verbum quidem occurrit. Indeque liquet fictitiam eſſe hanc abbatiam, niſi per illam intelligatur parthenon dictum Lumen-Dei, Gallice Leime, qui etiam appellatur Eremus ; de quo ſuo loco egimus. Apud Manueſcam noſtro ævo conditum eſt monaſterium virginum Ciſtercienſium de quo loquimur col. 890. Quæ præeſt huic monialium cœtui jam abbatiſſa audit, etſi fortaſſe locus in abbatiam non ſit creatus. Hinc abbatiis diœceſis Siſtaricenſis hoc cœnobium annumerare diſtulimus. In Auſciensibus præſulibus, ubi Dracoaldum commemoravimus vigeſimum octavum epiſcopum, potuiſſemus Mabillonii noſtri ſubjicere conjecturam ; qui videlicet tomo III. Analectorum pag. 138. cenſet Dracoaldum epiſcopum, cujus meminit Bertichramnus Cenomanorum epiſcopus in ſub teſtamento, fuiſſe Auſcienſem antiſtitem, uti probat nota margini libri addita. Bertichramni verba hæc ſunt : Villas vero quas dato pretio de Dracoaldo epiſcopo ** Addit Mabillonius, Auſcienſi. comparavi.... ubi prædictus pontifex fuit occiſus, &c. Certe ætas Dracoaldi epiſcopi Auſcienſis convenit ſatis tempori quo S. Bertichramnus ſuum condidit teſtamentum, ante mortem, quæ contigit anno 615. Hæc ſunt quæ in toto qui prodit in lucem tomo I. Galliæ Chriſtianæ retractanda bona fide nobis viſa ſunt ; in quibus nulla quæ a vero aberrarent corrigenda nobis fuere, ut judicabit æquus & benevolus lector ; ſed nonnulla addenda, quæ jam dicta magis ac magis confirmant. |
