ANNI CHRISTI. ſconiæ pleroſque poſſedit ; ſcilicet Vaſatenſem, Adurenſem, Aquenſem, Lapurdenſem, Oloronenſem & Laſcurrenſem. Sedebat ab anno 1025.1025.1059. ad annum circiter 1059.
III. Raimundus II.
Raimundus dictus Junior, ſenioris nepos, ex fratre an ex ſorore ambigimus, cum jam Vaſatenſis præſul eſſet, hortatu Auſtindi metropolitani Auſcienſis, accedenteque Nicolai ſummi pontificis auctoritate, Laburdenſis eccleſiæ regimen capeſſivit ad ipſam reſtaurandam, quod feliciter eſt exſecutus. Nam cum bona epiſcopatus inveniſſet dilapidata & diſtracta, inquiſitione diligenti adhibita, didicit ea eſſe inB Lapurdenſis vicecomitis dominio. Is tunc erat Fortunius-Sancius, quem epiſcopus adiit fratremque ipſius Lupum-Sancium ; & ab eis obtinuit ut de iis quæ velut propria poſſidebant, partem eccleſiæ reſtituerent. C. I. p. 200. col. 1. Chartam integram de hac reſtitutione, ex libro aureo deſcriptam, quam Petrus de Marca ſuis de hiſtoria Bearnenſi lucubrationibus inſeruit, edi curavimus inter inſtrumenta. Sedit hic antiſtes ab anno circiter 1059. ad 10631059.
IV. Bernardus I.
Bernardus patria Aſtaracenſis, ex Electenſi monacho creatus eſt Laburdenſium epiſcopus. Anno 1106. a Paſchali II. bullam protectionis obtinuit. Quandiu ſedem hanc tenuerit ignoramus. Jam ad aliam migrarat, ſcilicet ad Auxitanam metropolim anno 1118.1118. ut in Auſcienſibus archiepiſcopis probavimus. Huic præſuli catalogus recens factus & nobiſcum communicatus præmittit Guillelmum quendamD ignotum Oihenarto & Sammarthanis. Is forſan eſt Willelmus de quo mox agemus.
V. Garsias I.
Etſi de illo antiſtite nihil inter vetera nobis occurrerit inſtrumenta, obſequamur tamen doctis viris, qui de Lapurdenſibus epiſcopis ante nos ſcripſere. Omnes enim Garſiæ epiſcopi meminerunt ad annum 11201120.. Plurima ſuæ contulit eccleſiæ, cujus fuerat canonicus, & archidiaconus de Maya.
VI. Willelmus I. E
Ex tabulario Sorduæ prodit hic epiſcopus ; ibi ſiquidem legimus Guillelmum totius Aquitaniæ ducem filium Guillelmi donum a ſuo patre factum eccleſiæ ſancti Johannis-Baptiſtæ de Sordua, confirmaſſe propria manu ſubſcribendo. Porro in diplomate teſtes leguntur Guido Laſcurrensis ab anno 1115. ad 1141. epiſcopus, Gaſto Bearnenſis vicecomes ; & Willelmus Lapurdenſis præſul. Guillelmus Aquitaniæ dux hujus privilegii auctor anno 1137. Gaſto vero vicecomes anno 1131. obiit ex Oihenarto. Ex |
ANNI CHRISTI. quibus obſervationibus colligi poſſet Willelmi epiſcopatum concluſum inter annum circiter 1120. & 1131. Sed annis paucioribus conſtitit, ut jam probaturi sumus.
VII. Raimundus III. De Martres.
Raimundus cognomento Martriu, S. Severi in capite Vaſconiæ monachus, ex necrologio ejuſdem monaſterii nobis innotuit ; ubi etiam quo tempore epiſcopatum vitamque reliquerit notatur. C. II. pag. 201. col. 1.Ipſi G. Aquitaniæ dux mediam partem urbis Baionæ conceſſit diplomate quod inter inſtrumenta habes. Ejus obitus ita notatur in laudato necrologio : x. cal. Maii obiit bonæ memoriæ Raimundus epiſcopus Laburdenſis eccleſiæ & monachus noſtræ congregationis in cap. Vaſconiæ m. c. xxv.
VIII. Arnaldus-Lupus.
Arnaldi-Lupi cognomento Beſſabuti nomen in omnibus catalogis reperimus ; quamquam nullibi quidnam geſſerit ſcriptum legatur. Recentior catalogus eum revocat ad annum circiter 1141.1141. Formatelle.
IX. Arnaldus I.
Arnaldus hic alter cognomento Formatellus ſedebat anno 1149. 1149. inquiunt poſt Oihenartum Sammarthani fratres. Conſentit recentior catalogus.
X. Fortanerius.
Fortanerius præfuit circa annum 1150. 1150. Exſtat in chartario Baionenſi documentum vetus oppignerationis decimæ ſancti Martini factæ a comitiſſa ſeu vicecomitiſſa Maritimæ ** Maremne. pro quibuſdam ſolidis quos Navarrus vicecomes ejus natus iterum Fortanerio epiſcopo pignori obſtrinxit. Sed quia eo tempore tantum valebant Pictavini, quantum[1] Morlani, ſtaturum fuit, ut ſi dictus Navarrus decimam de manu Baionenſis epiſcopi ſolvere vellet, & Pictavini minoris eſſent pretii quam Morlani, tot daret Pictavinos, qui Morlanis æquivalerent, ſpondente Bertrando vicecomite Baionenſi, & filiis Petro-Bertrando, & Arnaldo Bertrando : hæc ex tabulis apud Petrum de Marca lib. 4. cap. 16. Fortanerius a Richardo filio Henrici Anglorum regis confirmationem obtinuit doni mediæ civitatis quod Raimundo de Martres fecerat Guillelmus Aquitaniæ dux, teſte Willelmo-Bertrando epiſcopo Aquenſi. Ejus tempore Bertrandus vicecomes Baionenſis conſilio baronum ſuorum deſinivit quid Laburdenſes & Arboreæ homines ex hac vita migrantes dare deberent epiſcopo. C. III. ibidem.Chartam retulimus inter inſtrumenta. Petrus Bertrandus vel Bertrandi vicecomes Laburdenſis eccleſiæ Baionenſi donum facit in manu Fortanerii epiſcopi. Hoc autem fieri debuit anno 1170.1170. quo Petrus Bertrandi Bertrando patri vicecomiti ſucceſſit, neque vero ultra differri poteſt ; etenim eodem anno ſedem Baionenſem ceſſiſſe alteri cogimur dicere, ex infra ſcribendis. Fortanerius ſive Forto, ex |
- ↑ Solidi in urbe vulgo Morlas, quæ eſt Benearmæ provinciæ, cuſi.
