ANNI CHRISTI. Aſi, memoriam conſervavit lapis ſepulcralis, cui inciſa olim legebatur in choro a parte dextra majoris altaris hæc inſcriptio relata in elencho epiſcoporum Botelli : Ego Stephanus de Abavo humilis eccleſiæ Caſtrenſis epiſcopus. hoc conditus tumulo obdormio in Domino..... ſcio quod Chriſtus a mortuis reſurrexit, & credo quod reſurrecturus ſum in noviſſimo die ; hanc docui vivendo, & mortuus hanc ipſam profiteor. Meminit Baluzius in notis ad vitas paparum Avenion. col. 838. epiſtolæ Innocentii VI. ſcriptæ ad Pontium Urbevetanum, & ad noſtrum Stephanum Caſtrenſem epiſcopos.
V. Petrus I. B
1359.Petrus qui ſucceſſor datur Stephano an. 1359. die 21. Septembris, facultatem dedit Raimundo Saiſſe civi Caſtrenſi fundandi Caſtris monasterium Cartuſianorum, ſchedula ſcripta in domo epiſcopali ſuburbana, quæ egregio opere in loco amœno ad Agutum flumen exſtructa eſt. Anno 1360. legitur exſecutor litterarum apoſtolicarum pro eccleſia Albienſi. In actis conſiſtorialibus Vaticani dicitur creatus cardinalis die 22. Septembris anno 1368.1368. ſi fides debeatur his qui in conficiendo præſulum Caſtrenſium catalogo nos præceſſerunt, quod nonnullis perſuadetC ipſum eſſe Petrum de Banhaco, ſic dictum a loco ubi ortus eſt in Marchia Lemovicenſi, non procul a Belaco. Hic fuit abbas Montis-majoris in Provincia, prope Arelatem, referendarius Urbani V. & epiſcopus Caſtrenſis paulo antequam cardinalitia ornaretur purpura, quod factum eſt die 22. Septembris anno 1368. Obiit Viterbii an. 1369. die 7. Octobris, Inde vero cadaver ejus relatum eſt Mortuum-mare in Marchia Lemovic. ubi jacet in eccleſia patrum Auguſtinenſium, prope Petrum de Mortuo-mari, Autiſſiodorenſem epiſcopum, cum hoc brevi epitaphio.D Hic jacet D. D..... de Bagnaco, ſanctæ Romanæ eccleſiæ cardinalis, qui obiit xxv. Septembris anni mccclxix. col. 1034.De eo fuſe Baluzius in notis ad vitas paparum Avenionenſium. Verum Petrus de Bagnaco non eſt idem ac Petrus quem oſtendimus epiſcopum fuisse Caſtrenſ. an. ſaltem 1359. nam primo P. de Bagnaco non fuit conſecratus epiſc. niſi an. 1368. & alter Petrus an. ſaltem 1359. De conſecratione epiſcopali Petri de Banhaco ita Ægidius Bellamera in cap. Quod ſicut. de elect. Fuit tempore D. Urbani V. in Monte-Flaſcone tunc interrogatus (JohannesE de Lignano) a domino tunc abbate Montiſ-majoris, qui tunc conſecrabatur ad eccleſiam Caſtrenſem. & ſtatim fuit creatus cardinalis. Porro cardinalium collegio fuit allectus 22. Septembris anno 1368. ſecundo Petrus quem diximus ſediſſe Caſtris anno 1359. non pervenit ad annum 1368. jam enim anno 1364. ſedebat ejus ſucceſſor. de Sancta Gemma
VI. Raimundus I.
Raimundus de Sancta-Gemma prius fuit decanus eccleſiæ collegiatæ de Burlato, in pago Albigenſi, quam inſtituit Johannes papa XXII. contulitque decano & canonicis jus eligendi epiſ- |
ANNI CHRISTI. copos Caſtrenſes, una cum Caſtrenſis capituli monachis, ut nos docet Baluzius in notis ad vit. paparum Avenionenſium.col. 741. Hinc minime mirandum ipſum electorum ſuffragiis ad epiſcopatum hunc perveniſſe. Porro electus dicitur ultima die Maii anni 13641364.1366. 1368.. certe multis indubitatis teſtimoniis probatur ejus epiſcopatus an. 1366. ex chartis Ardorelli, & an. 1368. ex reſcripto Urbani papæ V. pro epiſcopo Lodovenſi, cujus fuit exſecutor noſter Raimundus. An. 1369.1369. tranſigit cum Cartuſianis ſuæ diœceſis. Anno denique 1374.1374. mors ejus in actis publicis inſcripta legitur. Diſſimulare tamen non licet quæ pugnant contra Raimundi epiſcopatum, quem diximus a menſe Maio anni 1364. ad annum 1374. Caſtrenſem impleviſſe cathedram. Nimirum poſt ejus electionem eodem an. 1364. epiſcopus Caſtrensis alius nobis occurrit in tabulario vicecomitatus Narbonenſis, nomine Nicolaus de Vays, Caſtrenſem ſe præfatus epiſcopum, an. 1364. die 22. Octobris in pactis matrimonii Aimerici vicecomitis ac domini Narbonæ, cum Beatrice filia Mariani comitis Gothian & vicecomitis de Baſſo, qui Nicolao ſuas vices auctoritatemque hoc in negotio præſcripſerat die 25. Aprilis an. 1364. Inde conjectamus poſt Stephani epiſcopi mortem, plurimos de epiſcopatu contendiſſe, ex quibus fuit iſte Nicolaus de Vays, cui forte pars capituli in ſuffragiis faverat ; qui etſi cedere coactus, inanem & vacuum epiſcopi titulum retinere voluit. Sed id minime dubium reddit pontificatum Raimundi. Alius nodus adſtringitur ex conſecratione Petri de Banhaco in epiſcopum Caſtrenſem, paulo antequam collegio cardinalium ſociaretur, an. 1368. menſe Septembri. Sed veriſimile eſt hac ordinatione facta apud Montem-Flaſconem in Italia, collatum fuiſſe honoris causa titulum epiſcopatus Caſtrenſis in Italia, non Caſtrenſis in Gallia & Occitania. Ceterum merum titulum accepisse Petrum inde conjectamus, quod in ipſius vel teſtamento vel epitaphio, nulla ejus epiſcopalis dignitatis mentio fiat. Quod ſpectat ad tempus mortis Raimundi, illud indicat Cartuſienſium Caſtrenſium necrologus liber, in hunc modum : Obiit v. Decembris anni mccclxxiv.1374. Dominus Raimundus de Sancta-Gemma epiſcopus Caſtrenſis, qui dedit pro initio eccleſiæ noſtræ mille florenos, & volebat eam conſummare ſolemniter, niſi fuiſſet morte præventus. de Donzenaco.
VII. Elias.
Elias cognominatus de Donzenaco, ortus ex nobili & antiqua apud Lemovices gente Ventedorenſi, filius erat Ebbonis de Ventedoro, ex Galliena filia Geraldi de Malamorte domini Donzenaci oppidi Lemovicum, inter Brivam & Uſercham ; ut ediſſerit Baluziuscol. 1421.Hiſt Arver. p. 288. in notis ad vit. paparum Avenion. Idem obſervat Eliam ſimul fuiſſe Patavinum epiſcopum. Memoriam hujus præſulis conſervant non modo tabulæ Caſtrenſes annorum 1375.1375. 78. & 83. ſed etiam aliæ. An. 1377. die 15. Februarii intereſt actis pro aſſignanda congrua portione vicarii, in eccleſia de Rupe-curva inſtituendi, ut dicemus in Alienorde |
Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/69
Haec pagina emendata est
69
70
ECCLESIA CASTRENSIS.
Tomus I.
E ij
