iiS ; ECCLESIA LASCURRENSIS. 1x86 & principatus, hos habet terminos ; Bigorræ comitatum ab ortu, præfecturas Baionensem & ( Aquenscm ab occasu, a Septentrione pagos Scialocensem * & Taursanensem, a Meridie Pyre- næos & vicecomitatum Solensem. Urbes vero præcipuæ Benearni sunt, PaluS ( Pau) ubi sedes est < Parlamenti a quo Lascurra & aliæ urbes pendent, & Cameræ rationum ; Laseurra, Oloro, Mor- lasium, ubi moneta olim cudebatur, ut ostendemus in appendice j Navarrensium munitissenum propugnaculum, & Salvaterra. Benearno urbe destructa, superfuit tantum ædicula, quam Willelmus Sancius dux Vasiconiæ, restaurandam curavit per unum e ducibus siiiS Lopo-£ortem nomine monachum factum, a quo ibi congregatio monacnorum instituta est, cui præfuit ut abbas Lopo-fortis. Hunc vero locum aliquot proventibus dotavit sub annum 980. quo tempore vacavit sedes episcopalis ; & quidem statim aut paulo post eversam urbem. At vero cathedram restituit Sancius dux WiUelmi>Sancii ducsa silius, excitata ex veteris urbis ruderibus nova urbe, quæ Lascurra estappellata, ab rationem su- perius prolatam. Porro episcopus non Lascurrensis dictus est aut Benearnensis, in illa episcopatuS innovatione, sed episcopus totius Vasconiæ, quod præter illam ecclesiam quatuor alias episcopales Vasiconiæ regeret. Episcopus nunc est primtiS consiliarius in senatu Palensi, primus baro provinciæ, & deputatus in ipsius comitiis. Lascurrensis ecclesia, quæ Ausciorum metropoli siubdita est, patronam agnoscit Dei. param Virginem. Illa Fuit plurimorum Navarræ regum conditorium, quorum imagines ex marmore albo rractæ fuerunt & infrustacomminutæ ab heterodoxis. I n crypta autem quiescunt e genteLebreta, reges Navarræ Francsscus Phœbus, & Henricus 11. avuS Henrici IV. Franciæ & Navarræ regis, Margarita Valesia Francisci I. germana, &dicti Henrici II.fponsa, necnon quædam alia cadavera principum utriusique Iexus, e stirpe Navarrica ac Bearnensi. Capitulum quindecim constat canonicis. In diœcesi numerantur quadraginta circiter ecdesiæ parochiales ; & duæ duntaxat abbatiæ, de quibus erit agendum post exhibitam episcoporum seriem, ex variis ecclesiarum maxime documentis contextam. EPISCOPI LASCURRENSES. I. S. JULIANUS I. J
! r N antiquo ecdesiæ BenearnensiS breviario L legitur, S. Julianum TrevrensiS ecdesiæ iaconum, a Leontio Trevirensipræsuleordinatum episcopum, missum fuisse ad Benear- nenses, ut eos ad Christianam sidem conculcata idololatria revocaret ; quod præstitisse dicitur. Exstat in suburbio ecclesia sub sancti Juliani titulo coIssecrata. Ut narrationem hanc persuadeat Petrus de Marea, observat 1°. Leon- tium fuisse Aquitanum, uti hoc in breviario. habetur, unde non mirum si miseratus popularium suorum cœcitatem, qui relicta fide Christiana, idololatriæ erant dediti, ad eos verbi Deipræconem miserit. Observat 20. Treviren- sem urbem, tempore Leontii, hoc est anno circiter 400. sedem fuisse præfecti prætorio Gallia- rum, & quasi totius Galliæ metropolim, uti nuncupatur a S. Athana fio in apologia ; unde jure exarchatus in tota Galliarum diœcesi, ad eum pertinebat episcopos in ecclesiis vacantibus ordinare. Anno circiter 407. Vandali Gallias ingrefli Trevirensem urbem diruerunt, & per ( totam Galliam essusi pervenerunt usque ad No- vempopulaniam, cujus urbes tunc gravi clade afflictæ sunt. Neque vera Benearno barbarorum pepercit furor ; quo tempore S. Julianum adhuc sedisse credimus. II. S. GaLACTO RIUS. S. Galactorius interfuit concilio Agathensi, 5, anni 506. cui subscripsit cum titulo episcopi de Benearno. De illo in veteribus monumentis Lascurrensibus memoriæ proditum est, strenue admodum dimicasse cum militibus Bearnii contra Wisigothos Ari a nos, a quibus victuS juxta locum Mimisani prope mare Oceanum, & captus, frustraque tentatus ut ejuraret sidem Catholicam, immaniter est trucidatus anno, ut conjicitur, 507. * unde & a successoribus præ- sulibus, universoque pago Bearnensi martyr dictus, duobus per annum diebus in divino celebratur officio, altero quidem depositionis & transitus > alio tranflationis reliquiarum ejus e loco Mimisano, ad oppidum Lascurrense.Cor- pus ejus siimma veneratione colebatur in ca- thedrali usque ad annum 1569. quo siacra ejuS 1 ossa siint combusta, & direpta est qua tegebantur theca a militibus comitis Montisgomerici novatorum ducis. De eo consiilendus jam laudatus Petrus de Marea lib. 1. historiæ cap. xi. &xv. III. SXVINUS. Savinus adfuit concilio II. Matisconensi, anno 585. habito, cujus meminit Gregorius Tu— : ronicus. In actis autem concilii Iegitur : Ego Savinus episcopus ecclefia Benarnensium sul>- scripfi. IV. JULIANUS II. Sedisse creditur hic episcopus tempore Theodorici Francorum regis, & Ebroini majoris palatii circiter annum 680. sub quo ecclesia deso-, lata suit Abderramani Saracenorum principis furore, deinde etiam Normannorum infestatione. Tunc Novempopulaniæ urbes, ecdesiæ ma- tb Ncn potest differri S. Galactorii martyrium post hunc annumj nam Alaricus Wifigotborum rex boc anno Victus est a Clodo- » vzo, qui Burdigalz eodem hyemavit anno, & in Novcmpopu- lania præsidia reliquit ad exfcmdcndas Wifigothorum reliquias. S. Galactorium a Wifigotbis captum cffe y cum copias ad Clt- dovzum duccrct, autumat P. do Marea.
