Atarium infra ſcriptum, ut eis de præmiſſis facerem publicum inſtrumentum, &c. Monaſterium illud ſtatim a fundatione fuit ad extremam redactum inopiam, adeo ut vix poſſent in eo tres, quatuorve moniales ſuſtentari, tandem anno 1484. 13. Julii, auctoritate ſummi pontificis Sixti, moniales canonicæ expulſæ ſunt ab epiſcopo Albienſi juſtis de cauſis, & in earum locum moniales ſanctæ Claræ ſtrictioris obſervantiæ, ſub tltulo beatæ Virginis Annuntiatae anno 1486. inducuntur, quæ hactenus ſub abbatiſſa regulariter & in paupertatis exacta obſervatione vitam degunt. Seriem abbatiſſarum quæ præfuerunt a tempore fundationisB ad adventum ſororum ſanctæ Claræ, ex paucis monumentis quæ ad nos pervenerunt hic referimus. Joanna anno 1333. præerat monaſterio ſanctæ Catharinæ, fortaſſe ipſa eſt abbatiſſa Toloſa- |
na, quæ in hac fundatione ſe geſſit tanquam abbatiſſam.
Raimunda de sancto Leontio præfuit an. 1338. Joanna de ſancto Leontio, abbatiam tenebat anno 1347. Marcibilla Neulerie abbatiam regebat anno 1352. 1355. 1359. 137O. Senhorella de Ponte in diverſis inſtrumentis abbatiſſa memoratur ab anno 1379. ad annum 1411. Saurmonda de Leſcura anno 1423. 1429. 1439. Anna Giſqua ſive Gaſqua, quæ & Agnes (forte vulgari Albienſium & Vaſconum pronuntiatione) in quibuſdam inſtrumentis dicitur, præerat anno 1448. 1455. 1458. 1460. Petrona Lemoſina 1471. 1479. ultima abbatiſſa, cum anno 1484. ejectæ fuerint canonicæ, ut jam dixi. |
|
CAſtrum urbs originem incrementaque ſua debet celebri monaſterio ibidem condito ad Agotum fluvium, qui civitatem ſecat, & paulo infra ſinu ſuo excipit Toram amnem non ignobilem. Sita eſt hæc urbs in Albigenſi pago, ad meridiem Albigæ metropolis ; & jam ſeculo XIII. ea erat Caſtri dignitas, ut Petrus Vallium-Cernaii monachus, hiſtoriæ Albigenſium ſcriptor accuratus, Caſtrum appellet cap. 22nobiliſſimum & quasi caput totius territorii Albigenſis. Villa S. Vincentii de Caſtris, dicitur in chronico Simonis comitis Montis-fortis, ob ſancti Vincentii martyris Cæſarauguſtani reliquias, Valentia urbe Hiſpaniæ eo delatas ab Audaldo monacho, circa an. dccclviii. ut refert Aimoinus ſancti Germani Pratenſis aſceta, qui de tranſlatione hac duos ſcripſit libros. De origine Caſtrenſis monaſterii, initio chronici epiſcoporum Albigenſium & abbatum Caſtrenſium, Tom. VII. ſpicilegii p. 335. legitur an. 647.647. Robertum Anſelinum & Danielem viros pios & nobiles, relicto cingulo militiæ ſecularis, in pago Albigenſi juxta fluvium Agouti, ſub regula ſancti Benedicti militantes caſtrametatos eſſe ; indeque nomen loco inditum Caſtra. Hi tres cellulas manibus propriis ſibi conſtruxerunt, ex lignis ſilvaticis, terra & foliis ; quæ, fama creſcente, multiplicantur ad viginti novem. Eccleſia ſub ſancti Benedicti abbatis patrocinio conſecrata Deo, a furioſis Calvini ſectatoribus deſtructa fuit, uti aliæ urbis ædes ſacræ patrum Prædicatorum, Minorum, & monialium ejuſdem ordinis, necnon Trinitariorum & Cartuſianorum, qui ad littus Agoti habent ampliſſimam & elegantiſſimam domum, non longe ab urbe. Adde iis tres in urbe eccleſias parochiales, totidemque xenodochia. Hæc ſancta loca religione fidelium e ruinis utcumque excitata ſunt, ac de novo conditus eſt conventus Capucinorum, Jesuitæque intra urbem recepti ſunt ut gymnaſium moderentur. In aliis diœceſis oppidis ſunt edam quædam monaſteria, maxime Lautriaci, ubi, præter collegium duodecim canonicorum ſub decano, eſt parthenon monialium Benedictinarum, & conventus fratrum Minorum. Habuit olim urbs ſeneſcallum, qui jura diceret populis, pendebatque a Carcaſſonenſi. Præterea in hac urbe ante reſciſſum & refixum edictum olim datum Namnetis in gratiam Hugonotorum, erat ſenatus Toloſani quædam claſſis & portio, conſtans ex ſenatoribus orthodoxis & heterodoxis in æquali numero, qui de causis ad catholicæ fidei deſertores pertinentibus judicabant cum ſumma poteſtate. Anno 1317. Johannes papa XXII. eccleſiam Caſtrenſis abbatiæ provexit in epiſcopalem. Sed antequam de hoc epiſcopatu & de epiſcopis qui eccleſiam hanc rexerunt, verba faciamus, præmitti debet abbatum ſeries. |
