Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/620

„61 ECCLESIA A peccata mortalia &c. De eo consiilendus Pit— i seus de scriptoribus, Pamphilius in chronico Augustiniano, Possevinus tom. 11. apparatus sacri, & alii : erravit graviter CLRobertuseum J » ro Eboracensi scribens episcopum Ebroicen- em. XXXIV. GUICHARDUS. Legitur interfuisse funeri Gastonis Phoebi, comitis Fuxensis, & Bearnii vicecomitis, apud Ortesium, anno 1390. mense, ut conjicimus, Augusto ; namGasto calendis Augusti obiit ex Oihenarto. Perperam vero episcopatus ejus us- que ad annum 1400. protrahitur. XXXV. GARSIAS II. Garsiæ memoria exstat in tabulario Bolbonæ Celebris monasterii ordinis Cisterciensis, ubi Garsiæ nomini cognomen Arnaldi additur ; nempe præsens memoratur confirmationipri- vilegiorum Bolbonensis abbatiæ, conceflæ a Matthæo Fuxi comite successore Gastonis comitis, hujus nominis tertii, die 22. Augusti anni 1391. XXXVI. BE RNARDUS III. BernarduS Bruni sisscepit ecclesiam Aduren— ( sem administrandam anno 1399. notatus in tabulis annis 1409.1410. & 1416. quem aiunt synodo Constantiensi adfuisse. XXXVII. ARNALDUS-GUILLELMUS I. Arnaldum-Guillelmum de Lescunio commendabat nominiS & natalium claritas ; etenim ex vicecomitibus Lupaneriensibus genus ducebat scilicet ex Fortanerio filio Johanni$ Pomerii ex Margareta Lescunia, inquiunt Sammarthani. Quamquam Oihenartus, qui Arnal- do-Guillelmo Leseunii cognomen dat, minime ipsum dicit filium Fortanerii. Et sane idem vir 1 doctus qui in notitia Vasconiæ stemma exhibet Lupaneriensium vicecomitum Leseunii in Bearnio dynastarum, in quo meminit Johannis Pomerii & Margaretæ Lescuniæ ipsius uxoris, necnon Fortanerii eorum filii, nequaquam eum dicit parentem nostri episcopi. Quantum ad episcopatuS initium, promotus dicitur anno 1417— quo tempus omne episcopalis præfecturæ completum est, vel anno sequenti, ex Gallia Christiana Sammarthanorum, qui Rogerii successoris episcopatum inchoant ab anno 1418. verum in quodam catalogo lego Arnaldum anno 1427. conceffisse decimas de Monte-acuto domino loci illius. XXXVIII. RogbR IUS. Rogerius de Castro-bono, ob eximias dotes, & singularem præsertim in rebus agendis dexteritatem ac peritiam, missus est in Hispaniam ad Alfonsiirh Arragonum regem pacis conci- liandæ causa f pro qua diligentisiime allabora- vit, parsque magna fuit totius consilii difficillima : legationis Petri cardinalis Fuxensis, pro schisinatis Paniscolensis exstinctione. Quo vero tempore AdureIssem rexerit ecclesiam U R E N S I S. net nobis sollicite inquirentibus, nihil penitus certi occurrit. Oihenartus, & Sammarthani eum electum anno 1418. docent, sedisse que adhuc anno 1426. Verum hæc falsa sunt si constet quod ln alio catalogo legimus, ipsius antecessorem ani I427-adhuc munus episcopale obiviste.De Ro- gerio vero id tantummodo nobis constat, quod in actis publicis legimus, eum anno 1436. ad- suisseGastonicomiti Fuxensi, cui erat a consiliis, hominium praestanti pro castro Appamiensi, hujus urbis episcopo. Erat episcopus Tarbiensis, anno 1444. XXXIX LUDovICUS. Ludovicusde Lebreto ex genere illustri (limo ortus, patrem habuit Carolum II. dominum de Lebreto comitem Drocensiim, qui anno 1442. cum duobus filiis urbem Aduram Anglis ereptam in potestatem Caroli VI1. regis redegit, mater ejus paris nobilitatis fuit Anna de Armaniaco, filia Bernardi comitis Armania- censis Franciæ constabularii, ex Bona Jo- bannis Bituricensis ducis filia. Ludovicus primum fuit protonotarius apostolicus ac prior Pontonensis ; consecutus est tandem Romanam purpuram, quæ ad multas alias ecclesiasticas dignitates accesiit, inter quas recensetur administratio episcopatus Adurensis quam nactus est die 18. Januarii anni 1453. si fides adhibeatur Oihenarto & Sammarthanis. Simul erat abbas Crassensu, sini administrator perpetuus, saltem jam ab anno 1448. & anno 1458. aCallixto papa unionem præposiruræ de Padiliano cum mensii abbatiali neri procuravit : eodem circiter anno commendam Mansi-Gar- nerii obtinuit ; verum ceffit Audoino a fratribus electo. Poflidebat quoque Sorici nensem abbatiam. Anno 1461. xv.cal. Januarii, a Pio II. siimmo pontifice creatus est cardinalis tituli SS. Marcelli ni & Petri quo anno mense Junio consirmarat de mandato papæ statura colle- gii Fuxensis in Tolosana urbe. MortuuSanno 1465. magnum siii desiderium reliquit, non solum sacro collegio, sed etiam siimmo pontisici, qui ipsum ubertim flevit, & urbi torique orbi. Qui ipsum flagrantiffimo amore prosequebatur cardinalis Papiensis, morte præreptum sibi amicum sic luget epistola in ejus lcripta funere his verbis : Amor, inquit, & delicia collegii nojlii Ludovicus cardinalis qui diligebat nos unice, nocte proxima inter sextam & septimam horam spiritum Domino reddidit. Admirabilis suit hic tranfitus ejus : moriturum se noscens, cogitare, & loqui, & audire alia de re, praterquam de falute anima, non efi passus. Fuerunt Jibi lacrjmjt Jt a panes, dum recogitavit annos prateritos. Cubiculum ejus assiduis quefiibus, & compunctionivi s cordis repletum efi. Sacramentum Domini nofiri Jesu Chrifii sumturus, e lecto in terram su jusst deponi : Horas canonicas non ante dimifit, quam a voce efi ipse dimissus. Passio Salvatoris nofiri legebatur assidue : inter audiendum non eessa- bat sulpirium & fletus. Ejus tumulo affixum in ecclesia Aracalitana legitur hoc epitaphium