Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/562

Haec pagina nondum emendata est

IO4J ECCLESIA j XIX. GUILLELMUS I. J Guillelmus quem Falgariensem appellant, anno II2Q. recensetur m litteris Guillelmi Aquitaniæ ducis, pro Sorduensi monasterio ; memoratur in charta sundationis de Cagnota. Etenim Guillelmus vicecomes de Avorta, (vulgo d’Orte,) Guillelmo de Bornets & mo nachis B. M. de Cagnota Aquensis diœcesis > de silva quæ vocatur Cagnota, quantum vo- luerintæiique sufsicere poffit ad exstirpandum, ad colendum, ad peporum pastum, & omnia necessaria concedit in manibus Bernardi Ausciensis archiep. & GuiUelmi Aquensis episco— j pi ; actum idib. Maii an. D. mcxxh. indict. xv. Beneficum se ostendit Guillelmus erga monachoS Silvæ-maj. teste Calisto II. qui ejus dona sua auctoritate confirmavit, ex tabulis hujus cœnobii 3. idus Junii ind. 11. hoc est an. 1124. Sedit usque ad annum 1142. mense Septembri, ex charta fundationis Scalæ-Dei Cisterciensis ordinis, in diœcesi Tarbensi. Vir fuit liberalis & erga ecclesiam munisi- cuS, quam variis in locis multis redditibus auxit, eique dominium parochiæ Felgariensis, feu Fita de Feugars a Bernardo cognato pecuniis emtum dono attribuit. Romam se contu—. iit, & inde rediens, morbo in itinere correp- tus, humilitatis & paupertatis Christianæ præ- darum daturus documentum, in hospitali do. mo Aquæ-pendentiS inter pauperes mori elegit- XX. ARNALDUS I. Arnaldus Willelmus de Sort, aliquando dictus ArnalduS Guillelmi, Guillelmo Arnak do domino Sortensi, & Johanna de Rostain parentibus procreatus, episcopatum adeptus est anno 1144. quod demonstratur, tum ex pactis initis inter Sancium Laodici, & canoni, p cos Aquenses, anno 1151. episcopatus Arnaldi r tyillelmi octavo, tum ex ejusdem præsulis litteris, quibus fratribus Templi Jerosolymitani facultatem concesse sacellum consecrandi, in villa quæ dicitur Torta, ex parochia S. Vincentii anno 1156. epijcopatus sui xm. Sedebat adhuc anno 1167. cal. Decembris. Hic præsiil bonorum ecclesiæ invasores ad restitu* tionem compulit censurarum ecclesiasticarum metu, ipter quos nobilem dynastam Bernar- dum de Feugars, qpi sponte bona ecclesiæ oc- pupata in siia parochia dimisit. Sed omnia sibi licere in bona ecclesiastica ratus, suum capi— — culum adversarium habuit. Hujus præsiil is frequens est mentio in tabulis SorduensiS monasterii, ubi legitur Arnaldus Guillelmi. Ejus obitus in necrologio signa- tur die 3. Januarii. Ejus consensu & consilio fundatur xenodochium de Urduos, pro excipiendis peregrinis ad S. Jacobum pergentibus ; cujuspiæ funda, tionjs litteras viaesis inter instrumenta. XXI. GUILLELMUS II. Guillelmus Bertrandi, filius Bertrandi viee* tomitis Baioncnsis feu Lapurdensis, qui eccle- 4UENSIS. 1046 . siæ Baionensi dedit totiuS eremi vicecomitatus fui decimas, ex chartario Baionensi, prius abbas Cagnotæ ord. sancti Benedicti, cepit epi- scqpatum anno n67<aut 1168. Nam in compo- sitioue facta inter ipsum & capitulum anno 1178. signatur ejus episcopatus annus decimus. Adfuit concilio Lateranense anno 1179. men* se Martio. Divisionem bonorum temporalium inter Bernardum de Mugueron episcopum & capitulum jam antea factam connrmavit ; & cum abbate & monachis de Regula transegit. Eo sedente tres nobiles Beneamenses ecclesiæ cathedrali decimam de Castettarbe dono dederunt, ex tabulario monasterii de Regula, & libro capituli. Testis fuit ex parte regis An- gliæ, confoederationis factæ inter Sancium Navarræ regem & Johannem Angliæ, die 4. Febr. 1201. In necrologio Silvæ-maj. mortuuS legitur vn. caL Maii. hjus obitus in necrologio ecclesiæ Aquensis legitur hoc modo : vn. calendas Mais sllelmus Bertrandi de Saltu, Aquensis episcopus anno Domini MCCIII. i » 66- clesta supra ostium sancta catharina. Ejuldem episcopi consilio Raimundus de Saltu vicecomes Lapurdensis confirmavit quæ avus suus Bertrandus vicecomes Lapurdensis dederat ecclesiæ Baionensi, præsente B. de Car- ra episc. Baionensi an. 1193. XXII. JOHANNES I. Hic episcopus ab Oihenarto prætermisstu, & a Claudio Roberto, qui undecim tantum episcopos Aquenses recenset, non sedit ante annum 1203. Vix autem aliquid ab eo gestum est in ecclesiæ Aquensis administratione, quod ab ea diu abfuerit, sed justis ac certe laudabilibus de causis : nam perrexit ad bellum sacrum in comitatu Richardi Anglorum regis, ex Rogerio de Hovedeno, in vita Richardi regis. XXIII. FoRTANERIUS. Fortanerius de Malo-leone jam episcopale munus gerebat anno 1204. ut probat Hilde- fonsi regis præceptum infra commfflnoran- dum ; cui regi cum esset addictus, effecit ut in ducem Vasconiæ hic princeps ab AquensibuS reciperetur, Eleonoris uxoris jure ; unde rex ecclesiæ cathedrali quædam feuda largitas est, ut patet ex instrumento chartarii AquensiS dato apud S.Sebastianum in Hispania, quod reperies inter instrumenta. De hoc episcopo necrologium Aquense habet : XIV. cal. Martii obiit Fortanerius de Malo-leone hujussedis episcopus, ab incarnatione Domini mccxv. Consentit liber obituum S. Severi in capite Vasconiæ ; hoc uno excepto, quod pro XIV. cal. ibi legatur, xv. In necrologio vero Silvæ-majoris scri- ptum, XVI. cal. MartU. XXIV. GALLARDUs. Gallardus episcopale munus auspicatus est anno 1215. Post biennium ecclesiam de Ca— ; gnota sumtibus Raimundi Arnaldi vicecomi- tis d’Ortez instauratam consecravit. Sub ejus 1 aulpiciis tres cives Aquenses, BrumDardre, Petrus Dandre, & Bernardus de la Torte, xe