Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/561

1043 ECCLESIA tiam& alias virtute$, quibus in monasterio innu— j tritus erat, generis quoque nobilitate præcelle- bat. Arguitur tamen mollitiæ animi & timiditatis. Nam passus est OloroneIssem • episcopum usiirpare multas ex Aquensi diœcesi ecdesias, & * Seulæ territorium : quod locum dedit variiS litibus ; contendebat enim A matus Oloronensu episcopus eas a proprietate Olorensis ecclesiæ abstractas. Ad quam causam finiendam Ri- chardus Massiliensis, videlicet abbas & cardi- nalis, dirigitur. Sed siapita non est controver- sia ; imo m bellum cruentum erupit. Consu- lendus est Petrus de Marea hist. Benearn. l iv. c. 18. Tandem in conventu episcoporum apud 1 Regulam in Benearnia convocato, rescissum est quod faciliuS & levius concesserat, & scripto consirmarat Bernardus. Aliam litem nostro Bernardo illatam legi- mus, pro monasterio seu prioratu * de Pontonis, quem sibi vendicabat episcopus. Monachi vero Regulæ, & Floriacensu abbas a quo pendebant, luum esse locum hunc contendebant. At post litis contestationem, quæ diu est agitata, Bernardus causii cecidit, & quod ablatum fuerat restituere coactuS est anno 1084. Sedit autem annos 24. aut 25. Quo vero e vivis excesserit, nos latet ; quia quo tempore episcopa— < tum sumserit, incompertum. Mabillonius in annalibus docet id contigisse anno 1080. ex codice S. Severi chartaceo. Sed pugnat contra hanc sententiam charta Aquensis jam laudata, quæ post Gregorium, hunc Bernardum ponit. Porro Gregorius obiit anno 1072. At diu ante mortem, Gregorius episcopatu Aquensi cesserat ; & Bernardum episcopum Aquis fuisse jam anno 1068. supe^ rius probavimus. Non me fugit Sammarthanos admittere post Gregorium, Bernardum episcopum alium a Bernardo de Mugrono, inter quos etiam locum dant Raimundo II. Bernardum hunc alicubi legimus cognominatum de Basso, sed magis fides adhibenda chartæ Aquensi ab auctore pene synchrono scriptæ, quæ successorem dat Gregorio Bernardum illum sub cujus regimine Otorenses Agarencum & Resevel- lum, aTiaqtie diœcesis Aquensis loca invaserant. Opponi potest Bernardum de quo loquitur charta, sedisseper annos 24. aut 25. at si jam sederit hic BernarduS anno 1068. ejus episcopatus definit in anno 1093. Porro adhuc præ~ . erat Bernardus de Mugrono anno 1096. quo adfuit consecrationi ecclesiæ S. Petri Gene- rensis ; ut palam sit ex hujus monasterii tabulis. Ad hæc dicimus ex charta Aquensi nihil certi statui posse de annis episcopatus Bernar- a Amaram, quem laudau charta appellat virum magnz afflui* & calliditatis ; qui pratere. luftoriute pollebat ; erat enim legatu, totius Vtscenu provincue & aliarum. Ceterum an&oc illius cbarar scribit tanquam tappar. vivebat enim tempore Guillelmi episcopi, qui a Bernardo sedic secundui episcopus, uti fignificant hstc ren,. : Po/f Bmuriiin RmmumXms Jiuciflitabiit •ntm XTiit’i » i rpisrofatui « w> ». Po/ ? R » imnnJ>uœ frtfiat Guil- Iflœuti ; cujas idcirco tempore vivebat scriptot. b Hic prioratus pertinebat.d Floriacensc monafterinm, sed Horiacense, illum cdserant monachi, Regulae, in grati2m Ot- geni ex Floriacensi monacho, S. Petri de Regula priori 2 Tomus I. fil. QuU E N S I S. 2044 di. Petrus de Marea, & Sammarthani lege—’ runt : Vixit isse B. xx. & ctrca L v. annos ; quod c si ad ejtu episcopatus tempus referatur, vix credi poterit tandiu Bernardum onus episco-. pale sustinuisse. XVIII. RAIMUNDUS III. Sub Bernardo, de quo mox agebamus, episcopo, Aquensis erat archidiaconus Raimun— l dus Arnaldi vir nobilis ; suit enim unus ex honestioribus Vasconia baronibus, quot ad regem Arragonensem Guido Pictavenstum consul miserat ad copulandum filium & filiam utriusque. Porro reversus cum accepisset quæ nimia facilitate Raimundus Olorenubus cesserat, provocavit ad episcopos Pictavis concilium cum Hugone Diensi & Richardo Malli* liensi cardinalibus aut S. sedis legatis celebrantes. A quibus causa ad summum pontificem Gregorium VII. remissa, Raimundus Ar- naldi Romam profectus, nrævasuit adversus Heraclium Amati OloreniiS episcopi missum. Hæc quæ leguntur in tabulis Aquensibus facile suadebant Raimundum, qui luccessor datus est Bernardo de Mugrono, in episcopatu Aquensi, non alium fuisse a strenuo illo archi- diacono Raimundo ; cui sane cathedra, cujus tam fortiter jura propugnarat, merito debebatur. Attamen hæremus ancipites, cum observamus diverfa cognomina ; unus enlm dictuS est RaimunduS Arnaldi • alter Raimundus de SenteS. At potuit unus & idem duplici insi- gniri cognomine. Præterea charta ecclesiæ Aquensis, quæ Raimundum subrogatum Bernardo nos docet, nullo eum cognomine desi- gnat ; neque inlitteriS hujus episcopi, quibus- diœcesim divisit in quatuor archidiaconatus, aliter appellatur, quam Raimundus simplicU i ter. At ex veteri charta cognominatum eum de Sentes dsscimus in qua videlicet legitur : Fortanerius miles de Sentes dedit sancta Maria Aquensi in ejus integro capitulo medietatem decima totius S— Andrea de Finibus, pn sulute anima sua, videntibus &scstntibus fratribus suri Raimundo episcopo, Arnaldo clerico, Augerio milite & multis aliis. Hic episcopus pro siuæ eccie- siæ honore fortker sie geffit contra Oloronen- ses. Neleio tamen quo fato Seulæ territorium tandem iis cesiit episcopis. Sedit Raimundus per annos 18. Partitus elt, utpræmisimus, diœ- cesim in quatuor archidiaconatuS. Litteras pro , hac divisione vide inter instrumenta. Raimundo Senrensi Aquis episcopante, dom- no apostolicoPaschali I I.rege Philippo regnante, epacta xxv. concurrente v 11. indtctione xv. Gasto vicecomes Bearniæ, & Olivarius S11US varo sundaverunt in burgo Castelli, ecclesiam in honore SS. Trinitatis & S. Marlæ & S. Crucis & S. Sepulcri, quam ecclesiæ Aquensi dederunt. Ex his autem habemus Raimundum vixisse & præfuisse anno 1107. hic enim annus designatur per indictionem xv. quæ semel occurrit sub pontificatu Paschalis II. anno videlicet a nobis notato. Hujus episcopi obitus in necrologio notatur v. cal. Aprilis. V uu ij