Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/560

Haec pagina nondum emendata est

, o4i ECCLESIA. sisset, aiunt Sammarthani fratres. At summiA pontificis judicium non evasit, qui Raimun- dum, inquiunt, spoliavit omnibus episcopati- bus, relicto solo Lactorensi. Sane eodem anno 1056. alius quam Raimundus Aquensem sedem obtinebat, ut mox probaturi fumus ; anno autem 1068. in Tolosano concilio, recensentur pene omnium Novempopulaniæ ecclesiarum episcopi, quos inter Lectorensis nomine Raimundus memoratur. Raimundus, dum sederet Aquis, transtulit sedem episcopalem, ebasilica sancti Vincen- tii, intra muros civitatis, cum antea esset in suburbano loco ; adjutoremque habuit Guido— _ nem Aquitaniæ ducem. Hoc tempore erigitur « nova congregatio clericorum auctoritate episcopi, ut divinorum officiorum onus cum canonicis partirentur & siIstinerent. Oinenartus quæ diximus de transiatione sisdis episcopalis, & de nova clericorum con- fregatione facta, tribuit alteri Raimundo silio ratris hujus, de quo agimus. Addit congregationem clericorum factam ab eo, fuille noc ipsum collegium quod postea in celebre canonicorum corpus seu capitulum crevit s cui {iræposuit episcopus decanum Arnaldum Bo~ ium. Hic Raimundus, juxta Oihenartum, se- debat annis 1070. & 1080. excepitcue pa—’■ truum in episcopatu ; verum in asiignando tempore halluci natum eum esse clare demonstrant quæ in consequentibus dicturi sijmus. Demus tamen & Raimundum alterum sedisse post primum Raimundum patruum suum. XIII. R A I MU N D US 11. In tabulis Aquensis ecclesiæ, quas exploravit noster D. Edmundus Martenne.Raimun* dus II. successor datur Raimundo priori ; le- Oue junior tenuisse simul Aquensem, Va- Jm, & Laburderssem episcopatus ; sed postea dimissa sede Aquensi, duobus aliis epi- lcopatibus contentus fuisse ; at quo tempore sederit inquirendum. . De Raimundo I. qui omnes Vasconum episcopatus habuerit, nihil habemus certi, post annum 1032. quo videlicet subscripsit instrumento cuidam jam indicato, cum titulo episcopi Vafconiæ. Post aliquot annos, alium Raimundum admittere inter Aquenses episcopos nihil vetat, qui potuit sedere tssque ad annum 1056. quo alium fuisse episcopum nomine Petrum pro certo habemus. Huic autem Raimundo tribuere quæ de eo scribit Oihenartus per nos licet. XIV. Petrus I. • Petrum anno 1056. cathedram Aquensem obtinuisse probant acta concilii Narbonensis provinciæ ad sanctum Ægidium, ubi Petrus Aquensis occurrit. Neque vero id interpretari licet de archiepiscopo Aquensi, qui tunc erat Pontius, quem legimus eodem anno mis- sum a Victore papa vicarium cum Raimbaldo Arelatensi ardiiepiscopo ad celebrandum concilium apud Tolosam. Aliundeque nobis constat Pontium Aquisextiensem metropoli- LQuUENSIS. io4x tam sedisse diu ante &nost annum 1056. Ita— < que denegari non potest locus inter Aquenses Novempopulaniæ episcopos Petro huic huc- ufque prorsus incognito. XV. MACHARIUS. Macharius in episcopatu duos tantum annos cum dimidio vixit. Vir moribus, vita & meritis 1 conspicuus, a puerili artate in cœnobio edoctus, in eo factus abbas, egenorum pater exstitit. Monasterium hoc fuit cella Medulsi, in cujus abbatum serie jam notavimus Macha- rium. Et quidem in epitaphio ejus semieso su- perest nomen istius cœnobii, quod aliquando appellatur Cella — Osulfi. In tabulis S. Severi in capite Vasconiæ ad annum 1061. occurrit * Macharius episcopus Aquensis cum Gregorio episcopo Lafcurensi & simul abbate S. Severi. Hunc vero simoniacam hæresim impugnasse, & provinciæ principibus carum fuisse legimus. Jacet in ecclesia S. Vincentii, & in lapide sepulcrali, quo tegitur. epitaphium hoc litteris iemiesis iniculptum videtur.* Moribus & meritis, vita, atqi

Hoc jacet in tumulo Macharius ordine prasul Cellam Osulfens… tet patria generatus Abbas egenis……. in puerili venit ad almum P. Coenobii…… edoctus Principibus patria

harestm… femoniacam XVI. GREGORIUS II. Gregorius abbas S. Severi, servata hujus monasterii praefectura, plures legitur administrasse episcopatus, inter quos Aquensem quoque habuit. At existimamus eum brevi tempore huic ecclesiæ præfuisse, & retinuisse postea . tantum cathedram Lascurensem cum abbatia ’sancti Severi. Hinc est quod charta sancti Severi de ejus obitu hæc habeat : Anno Dominica incarnationis MLXXH. ferta IV. abbas S. Severi & Lascurenstum episcopus domnus Gregorius, florente canitie excessit aseculo. Certe eo vivente, anno 1068. alius in Aquensi cathedra sedebat, de quo nunc loquendum. XVII. BERNARDUS I. Bernardus cognominatus de Mugrono S. Severi monachus, subrogatus Gregorio legitur in charta Aquensi, quam profert vir illu— P strisiimus P.de Marea 1. IV. c. 18. hist. Bearn. Post Gregorium abbatiam tantam & tantos honores occupantem successit proprius Aquensi ecclesia episcopus nomine B. vir mira abstinentia. Jam cathedram obtinebat anno 1068. quo adfuit concilio Tolosano, indictione VI. octavo anno Alexandri papæ 11. cum suæ provinciæ episcopis, Guillelmo Auxicnsi metropolitano, Gregorio Lascurensi (ipse est de quo supra loquebamur) Petro Adurensi, Guillelmo Con- venensi, Raimundo Lectorensi, Bernardo Conseranensi. Ceterum hic episcopus laudatus ob abstinen- a Vide in Austindo Ausciensi archiepiscopo.