Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/529

979 ecclesia a comiti injuncta ; quæ ex chartario Auxitano / desirripsit noster D. Edmundus Martenne, inter instrumenta exctssa. L V. O D o. Odo, qui & Ado, & Otto dicitur, prius monachus & abbas Simorræ in diœcesi Aul- ciensi, cum esset frater Guillelmi Astariceij- sis comitis, factus est Aufcieofis archæpisco » Jus. Præsens legitur donationi, seu restitutioni actæ ccenobio Simorrensi a Willelmo comite Astaracensi ; appellaturque simul abbas & ar- chiepiscopus. Id referre videtur Mabilloniusad annum 988. quo tempore Garsios erat archi— B episcopus. At nnlla simt certa argumenta unde probari posiit tempus factæ hujus restitutionis ; nec quidquam ea de re Mabillonius asser. Præterea quamvis index episcoporum Atsscien* sium doceat Garsiam præsuisie per annoS 18. non est magni ponderis auctoritaS hujus scriptoris si : u nomenclatoris. Certe de Garsia nihil nabemus ultra annum 983. Anno 1020. Odo subscripsit donationi Raimundi de Bassona alo- dium proprietatis suæ cedentis Pedano monasterio, mense Novembri. Assensiim dedit electioni Guadaldonis Dumnucii Barcinonensis episcopi, ut patet ex charta quadam apud £ Francsscum Diago de comitibuS Barcinon, ubi dicitur primæ sedis episcopus. LVI. RAIMUNDUS I. Raimundus cognominatus Copa locum non habet in indice veteri, ea forte de causit, quod fuerit excommunicatus ob simoniæ crimen. Hoc tamen præstitit boni siiæ, dum præesset, ecclesiæ, quod in ea canonicorum collegium instituerit, ut nos docet vetus monumentum, ex AufcienA erutum chartario, quod instrumentis addidimus. In hoc bono opere adjutorem habuit Villelmum comitem. Quo anno id p factum suerit, in charta minime notatur, sed tantum præmittitur, pridie calendas Martii. Orto diludio inter Sorduenses monachos, & Pedacenses, qui Sorduenses sibi subjectos esse contendebant, Raimundus in synodo, cui Gre- gorius Aquensisepisicopus, & alii præsules inter* erant, adjudicavit Sorduam Peciano, & abbati ejus Raimundo, qui præfecit Willelmum abbatem huic monasterio. Primus fuit qui cœ* meterium fecit in ecclesia B. Mariæ, quod litium postea & altercationum origo fuit inter S. Orientii cœnobita$ ; (apud eos enim episcopi, & alii antiquituS sepeliri consiieverant) & hujus ecclesiæ canonicos. Ob simoniæ cri— E men ipsi jure aut injuria impactum, dcpositione multatus est. L VII. G A RS I AS II. Garsias archiepiscopus Auxitanus nominatur in chara fundationis prioratus S. Dodæ, anno t. regnante Henrico rege, hoc est anno Christi 1030. Eundem esse credimus, qui vocatur Garsianus, memoraturque in instrumento pro fat datione monasterii, in loco Aurio- vello antiquitus 8M0/iMro, quod Wiilelmus Asta- ricensis comes construendum curavit, ac sub- Tomus /* LJ S C I E NS I S. 5> « o jecit Simorræ abbati Ottoni ejissque successo- ribus.in diebus Benedicti papa, &GaestanoAus- ttenji arehiprasule. Vide Mabill. ad an. 1033. n. 25. Forte iste GarsiaS fuit creatus archiepisco- pus in locum Raimundi Copa, qui nihilominus præesse non cesiavit. LV1II. S. A u S t 1 N D U s. S.Austindusurbis Burdegalensis indigena » ut ipse ait in charta fundationis ecclesiæ Noga- rolensis, ex abbate S. Orientii factus est archi* episcopus. An. 104.2. nominatur utarchiepisco- pus, in charta cujusilam doni facti S. Jonanni de Sancto-monte, cujus notæ chronicæ non immerito corruptæ videntur Mabillonio. Hic vir doctus revocat ad annum 1054. quoddam donum factum monasterio Simorræ a WilleL mo Garsia, tempore Austindi archiep. Anno 1060. Jaccæ in Hispania, in ditione Ramiri regis, habitus est conventus episcoporum, tum ex Hispania, tum ex Vasconia, ex quibus fuerunt HeracliuS Bigerronum, Stephaniis Olorensis, Johannes Lectorensis. Huic lynodo præsuit Austindus, ut ipsi testantur scriptores historiæ Zurita, Mariana &c. Anno 1061. • fundavit ecclesiam Nogarolensem in fundo quem emerat. Rem uri facta est, ipse narrat in litteris fundationis ecclesiæ hujus, quas edidit Petrus de Marea hisu Benearnen- lis lib. IV. c. 7. Anno 1063. adfuit dedicationi ecclesiæ Moissiacensis. Apud Augustam A11S- ciorum anno 1068. habitum est concilium, præside domno Hugone Albo cardinali, ubi actum est de libertate ecdesiarum siincti Orientii. Huic autem episcoporum cœtui non defuit S. Austindus, quo etiam, ut putamus, auctore liberas S. Orientii est asserta ; hunc enim sacrum locum, cui præsuerat ut abbas, diligebat. Acta hujus synodi vide spicilegii tom. II. unde conciliorum collectores ea depromsie- runt. Ut quæ de libertate concessa S. Orientii monasterio diximus, facilius intelligantur, attendendum est ad decretum hoc m concilio factum, scilicet ut ecclesiis cathedralibus reliquar ecclesiæ quartam suarum decimarum par* tem persolverent. Intercesse pro suo monasterio Raimundus abbas S. Orientii, causatus il- lius antiquam libertatem & ingenuitatem ; in qua tandem coissensti & decreto patrum assertum est. Ad superos evolavit S. Austindus, an. 1068. die 25. Septembris, qua die colitur in ecclesia Auxitana. Ceterum amor veri minime disiimulare nos finit, tabulas S. Severi in capite Vasconiæ, nobiS exhibere anno 1061. arChiepiscopum Auscien- siem nomine Heraclium 5 qui cum Petro Adu- rensi, Stephano Olorensi, & Macario Aquen- si, probavit, ut martyrologium regulæ sancti Benedicti jungeretur, Gregorio Lascurensi episcopo rogante ; qui ejusdem cœnobii sancti Severi abbas erat. Additur Actum an. MLxr. Iv. non. Novembrisf Attamen sole clarius est a lllustriflimus & eruditistimus Petras de Marea optime probae non legendum 1061. srd 106I. qui erat annus fecundus Philippi regis in instrumento notatus ; nam inauguratus fuerat an. 1059. Pizterca in instrumenti bujus chronicis notis » legitur tempore quo confectum est, Nicolaum papam Romæ fediffc. At vero Ale* » xander 111. ab anno 1061, S. Petri cathedram obtinebat.