Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/518

Haec pagina emendata est
959
960
ECCLESIA CABELLICENSIS.

ANNI CHRISTI.
AOris magis quam infularum dignitate refulgens in domo Dei
cui ad decorem, quem ſemper dilexerat,
in ea decoranda ſollicite intentus,
Sacram ſupellectilem æſtimabilem multo
ſuæ pietatis impulſu legavit.

Arcam præterea admirabilem pretioſam nimis

in vere pium legatum donavit,

Sanctiſſimo Sacramento quando proponitur adorandum in reclinatorium, ut cavit ipſemet teſtamento, deſervituram. Indoles ejus eximia, bonitas, clementia, beneficentia,B

Sortitus ut Salomon animam bonam ;

In publicis pariter & privatis elemoſynis munificus,

Sermones habuit, libros & epiſtolas paſtor ſcripſit,

In quibus eruditionem, juxta cognomen, pietatis ſale condivit.


ANNI CHRISTI.
Quæ legantur digna ſcribens, quæ ſcribantur digna faciens.
Hoc unum ſufficiat in hujuſce funeris coronidem elogii,
Nobiliſſimæ jam pridem domui de Sade de Mazan

Non epiſcopalem modo, quam ædificiis auxit & ornamentis, Sed & domum præferens ægrotantium pauperum,

Iſtos heredes ſuos ſolemni inſtituit teſtamento.

Obiit anno Domini mdccvii. xiii. calendas

Januarii, ætatis lxxv. epiſcopatus xli.

Poſuerunt ad perennem memoriam noſocomii cuaratores N. D. V F. D’agar, D. Seb. Lientard, coſſ. primi N. A. V.... D. F. Lafou rectores.

LXVII. Josephus.
Joſephus de Guyon cepit epiſcopatum anno 1710.1710. cujus geſta ad nos nondum pervenere.




PRÆPOSITI CAVALLICENSES.

I. B. an. 1202. in charta B. Cavallicenſis epiſc. pro monaſterio Sinanquæ. Forte idem eſt ac Bernardus qui anno 1216. una cum Bertrando epiſcopo Cavallicenſi teſtis memoratur in charta Hugonis de Apta pro Sinanqua.

II. Geraudus approbat compoſitionem capituli cum hoſpitali domo S. JohannisC Jeroſolymitani an. 1275.

III. Paulus de Cadaroſſa præpoſitus Cavallicenſis unus fuit ex clericis quibus Clemens V. commiſit inquiſitionem faciendam de Templariis. Vide tom. XI. concil. Labb. p. 2.

IV. Stephanus de Pinu, præpoſitus an. 1330.

V. Philippus de Cabaſſole ex præpoſito creatus epiſcopus legitur anno 1334.

VI. Pontius de Sampſon an. 1346.

VII. Raimundus de Vaſſolis ante annum 1363. quo dicitur quondam præpoſitus in inſtrumento eccleſiæ Cavallic. capitulo reliquit tres heminas ſiliginis cenſuales.

VIII. Petrus Giraudoni 1375. & 1379.

IX. Johannes Blancherii decretorum doctor, præpoſitus Cavallic. & officialis Avenionenſis pro domino Alano epiſcopo Avenionenſi an. 1440. indict. iii. die 10. Sept. EugeniiD papæ IV. anno decimo, ſe vidiſſe quaſdam litteras Raimundi & Bertrandi epiſcoporum Vabrenſium pro erigendo in eccleſia coliegiata S. Affricani preſbyterorum 40. ſodalitio atteſtatur.

X. Philippus Meyer an. 1447. in decreto electionis Bertrandi Romey in epiſcopum Cavallicenſem ; cujus forte electio non fuit confirmata, nam looum non habet inter epiſcopos Cavallicenſes.

XI. Ludovicus Charrerie in utroque jure baccalaureus 1480.

XII. Petrus Textoris doctor in utroque jure,
& ſedis apoſtolicæ protonotarius, memoratur præpoſitus ab anno 1502. ad 1523. fundavit tres miſſas per hebdomadam ; unam de B. Maria ſingulis ſabbatis, alteram in honorem quinque plagarum Chriſti feria quarta, tertiam denique feria ſexta, de Paſſione Domini.

XIII. Raimundus de Peruſſiis an. 1566. obtinuit a ſummo pontifice indulgentias, ut diligens opera daretur reparationi eccleſiæ annis ſuperioribus 1561. & ſeqq. ab hæreticis omnino deſtructæ.

XIV. Franciſcus de Peruſſiis 1566. & 1573. obiit an. 1612. ſepultus in eccleſia Cavallic. cum hoc epitaphio :

D. 0. M.

Æternaque memoria V. C. Franc. de Peruſſiis S. ſedis apoſtolicæ protonot. & Cavellic. eccl. præpoſiti, qui vetuſtam Florentinæ originis nobilitatem inſigni pietate cumulavit. F. F. de Peruſſiis dominus de Baron heres, patruo incomparabili & benemerenti.

H. M. P.

Obiit anno ſalutis mdcxii. ætatis ſuæ lxxv. & die iv. cal. Maii.

XV. Raimundus de Vaſſous cui ſucceſſit

XVI. Franciſcus de Vaſſous.

XVII. Franciſcus de Crillon duobus tribuſve circiter annis præpoſituram tenuit, poſtea epiſcopus Vencienſis, nuncque Viennenſis archiepiſcopus hoc anno 1715.

XVIII. Petrus Gaignard poſt 32. annos præpoſituræ, obiit menſe Septembri an. 1709.

XIX. Petrus Gaignard eodem anno 1709. poſſeſſionem hujuſce dignitatis adeptus eſt, qua præclare hactenus fungitur.


Tomus I.
Ppp