Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/486

ECCLESIA CARPE auctoribus incognitus fuit S. Valentinus, pri-A mus episcopus est JulianuS qui seculo tantum sexto ineunte sedebat. In aula majori palatii episcopalis nunc destructa, olim depictæ erant imagines omnium episcoporum Carpentoracten* Iium & Vendascensium. At ne eorum oblitteraretur memoria, illustrissimus dignissimufque eorumsuccessor LAURENTIUS BUTIUS patricius Romanus maxima cum diligentia ex veteribus documentis nomina illorum episcoporum eruit, ac in tabella describi curavit, annotatis episcopatus singulorum annis ; cujus exemplar ad me misit vir clariss. Dom. Gailet ecclesiæ Carpentoractensispœnitentiarius, ju— B bente illustrissimo episeopo. Hac in tabella primus episcopus est S. O R O N- Tius ModIST U s, cui assignatur annus Christi ccccxLv. Hujus etiam episcopi meminit J. Suarez ; sed quibus ex monumentis memoria ejus depromta sit ignoramus. S a b IN U s in tabella fecundum locum obtinet sub titulo episcopi Carpentoractensis ad annum ccccLI. eodemque tempore SUPERVENTOR Vendafcensi scdi datur antistes. Utriusque nomen occurrit tum in epistola synodica episcoporum Galliæ ad S. Leonem lcripta, tum in responso S. Leonis > ( sed quibus eccltsiis præessent hi episcopi non legitur ; eosque faCile sibi vindicare poterunt aliæ ecclesiæ, quæ aliunde certum non habent episcopum. II. JULIANUS t. In conventu frequenti episcoporum habito apud Epaonam anno 517. legimus sedisse Julianum civitatis Carpentoractcnsis episcopum, qui relectis a Ie canonibus hujus concilii nomen subscripsit. Eodem anno, ut doctiisimo Sir- mondo videtur, habita est iynodus Lugdunen- sis, cui Julianus episcopus calculum & nomen addidit. Post septennium, anno videlicet 524. concilium quartum Arelatcnse celebratum est, in cujus subscriptionibus occurrit Julianus episcopus, qui haud dubie est noster episcopus Carpentoractensis. In ipsius urbe coactum est r. aliud concilium anno 527. cui præfuit S. Cæ- sarius Arelatcnsis mctropolitanus, adfueruntque comprovinciales episcopi, in his Julianus. Porro id pi obat Carpentoractcm tunc ad Arelatcnscm pertinuisse metropolim. Denique celeberrimo concilio Arausicano secundo sic subscripsit an- no 519. Julianus amartolus ( id est peccator) episcopus relegi & jubferipst ; quod est summæ humilitatis Juliani argumentum. Epistolæ synodicx episcoporum Galliæ ad S. Leonem scriptæ anno 451. iubscripsit quidam episcopus nomine Julianus, sed alius prorsus a Juliano Carpentoractensi ; alioquin ejus episcopatus fuisset annorum septuaginta — octo, quod vix credibile est ; at junior non ita vide- NTORACTENSIS. 99s tur, & posterior Apollinari Sidonio, ut hujusi : e — doctissimi viri epistola quinta libri noni papa ss Juliano, ad alium episcopum ignotæ sedis nomine Julianum necessario scripta dicenda sit. Certe ultimis vitæ siiæ annis Sidonius hanc sicripsit epistolam, quapropter libro nono & ultimo concinetur. Attigisse annum Christi 482. & potuit, & vulgo creditur hic episcopus. Quid autem vetat Julianum Carpentoractensem episcopum ab anno 482. ad annum 529. sedisse, & m episcopatu annos quadraginta-septem explevisse. III. PRINCIPIUS. Fuit hic haud dubie Juliani successor, si idem sit aC Principius episcopus, qui concilio fecundo Arausicano subscriplit anno 529. nec 1 obstat quod eidem concilio Julianus ipse nomen sijum adseripserit : quippe non infolcns erat, post celebrata concilia, eorum decreta & canones recens electis episeopis offerri, ut ipsas subscribendo coniensijm prabere testarentur. Itaque mortuo paulo post concilium Arausica- num Juliano, subrogatus est Principius, qui statim concilii hujus actis subscripsit. Episcopatus illius non debet protelari ultra annum I 542. quo migravit in cœlum S. Casarius Are- latcnus episcopus qui Principii successorem ordinavit. IV. S. SIFFREDUS, vel SUFFRIDUS. S. Siffredus monachus Lirinensis, quo e monasterio prodierunt tot præsules sanctitate percelebres, inde abstractus cathedram V indas- censem conscendere cogitur, ordinaturque a S. Cæsario Arelatensi antistite. Huic jam ecclesiæ præerataHno 536. quando Carpentoracte Francorum regibus cellit, siCointio fides adhibenda sit. Tres ecclesias in siia diœcesi ædi- 3 ficasse dicitur : duas in urbe Vindascensi, alteram Virgini Deiparæ, alteram S. Johanni Baptistæ Lieram condidit ; tertiam in castro Carpentoractensi, iub invocatione S. Antonii abbatis. Obiit in senectute bona v. calendas Decembris, VindaIcæ in tuguriolo quod prope basilicam B. Mariæ sibi construxerat. Postea sacræ ejus rcliquiæex castro Vindascensi Car- pentoractem delatæ sunt, asservanturque in majoris ecclesiæ sacrario. V. CLEMATIUS, al. CLEMENTIUS. Clematitis cum titulo episcopi civitatis Car- E pentoractensis subscripsit concilio celeberrimo Aurelianensi quarto, quod habitum est anno 541. lterum Aureliam convenit ad quintum in ea urbe concilium, anno 549. celebratum a Frequentibus metropolitanis & episcopis, inter quos subscripsit Clematius ecclefia’Carpentoractensis episcopus. Unus denique fuit ex patribus qui in concilio Parisiensi secundo se. codice, pnnim ex so » s conjecturis invexit. Aliter de his episcopis distcruit idem D. Polycarpus ep. if. ad Pcireskium, ubi meminit Cadcstii ep. Vindascenfis anno 463. & Marcelli anno 475. Item Claudii episcopi Carpentoractensis ann.^ 44 ». & Supervcntoris 4$o. Abiit tamen ut quæ ad infirmandam codicis Poiycarpiani fidem dicimus quidquam detrahant auftoriraris veteris monumenti quod huIC codici cst infertum, fciluct orationis •• Amani ad plebem Avcnnicam, qua : nos docet plurimos G.illiarum epUcopos in Alamannorum irruprione sub Chrocn duce csse pastos, quorum præfulum nomina pleraque nufquam alibi lecta. Quid enim vetat antiquum audojCm hujus codicis, cui criccrium dccrac ad disccmenda cccxsoe monumenta, qu « dam opcimx notar, dubiis & suppostnms ad-, misouistc. Tornus /. L 11