ANNI CHRISTI. rupe ſita, inexpugnabilis videretur, ea Dei ope potiti ſunt, uti refert Guillelmus de Podio LaurentiiCap. 6.
Longius excurrerem, ſi in annotandis ſingulis Duranti actis quæ urbis, eccleſiæ, monaſteriorumque tabulis plurima inſcripta ſunt, vellem immorari. Non minus carus Innocentio IV. quam Gregorio IX. obtinuit ab ipſo, an. 1248. reſcriptum quo ille ſententiam de juriſdictione urbis, a Petro de Collemedio latam adverſus gentes domini Regis, & Philippum de Monte-forti, pro epiſcopo Albienſi confirmavit. Idem anno etiam 1248.1248. mense Junio, tranſegit cum Raimundo comite Toloſano, & SicardoB Alamanni, de moneta Raimundenſium, ex quibus comes unam partem, epiſcopus alteram, & Sicardus Alamanni dominus Caſtri-novi, & de Bonafos tertiam habere debebant. Fato functus eſt Durantus anno 1254.Ex thesauro chartarum Eodem an. Zoën Avenionenſis epiſcopus, ut legatus apoſtolicæ ſedis, Albiæ ſynodum habuit epiſcoporum provinciarum Narbonenſis, Bitu- ricenſis, & Burdigalenſis, ad coercendas hæreſes & morum corruptelas. Utrum vero vivente Duranto, an mortuo celebrata ſit, ex ejus actis expiſcari non potuimus, cum præſulum quiC adfuerunt nomina taceantur. De hoc concilio vide in Zoëno Avenionenſi epiſcopo. De Combreto
LII. Bernardus. II.
Bernardus de Combreto ex præpoſito eccleſiæ Albienſis, electus eſt in epiſcopum, die Sabbati ante feſtum S. Laurentii 1254.1254. ut docet decretum ejus electionis. Eodem anno hominium fecit archiepiſcopo Bituricenſi ; quibus vero conditionibus id factum ſit, docebunt litteræ Philippi archiepiſcopiC. XVII. pag. 8. col. 2. Anno 12591259.. Petrus de Autolio Carcaſſonensis & Biterrenſis seneſcallus, ei diem conſtituit, quo adeſſet ſibi, ad audiendam ſententiam ferendam in pacis infractores, & eos qui armati intraverant regis fines. Litteræ seneſcalli datæ sunt proximo Sabbato, poſt feſtum ſancti Dionyſii.Ex tab. reg. Carcaſſon. Quapropter epiſcopus ab eo ad regem provocavit, multas ſibi civibuſque ſuis illatas conqueſtus injurias, tum ab ſenesſcallo, tum ab Stephano de Dadeist ejus locumE tenente. Inſtrumentum hujus appellationis ex autographo in tabulario Albienſi aſſervato deſcriptum damusC. XVIII. pag. 8. col. 2.. Ad componenda vero hujusmodi diſſidia S. Ludovicus rex litteras dedit, an. 1264.1264. quibus jura regis & epiſcopi in Albienſi civitate, ſingula suis finibus concluduntur. Hoc documentum in regio tabulario Pariſ. hunc titulum habet : Compositio super hæresibus & faidimentis civitatis Albienſis, facta inter regem & epiſcopum ; exſtatque in tabul. Carcaſſonenſi de feudis seneſcalliarum Carcaſſonæ, Bellicadri, &c. Inſtrumentum hoc jam typis mandatum in Gallia |
ANNI CHRISTI. Achriſtiana quadripartita, ad tranſſumtum nobis a viro clariſſimo D. du Fourny, in ſuprema rationum curia Pariſienſi auditore communicatum, emendavimus, & inter alia monumentaC. XIX pag. 9. col. 2 edendum cenſuimus. Huic ſancto regi fidelitatem juravit Bernardus pro caſtellis de Roffiac & Marſac, an. 1270.1270.C. XX pag. 10. col. 2 ut docent litteræ Philippi regis filii S. Ludovici, datæ an. 1277. quas etiam retulimus. Epiſcopo vero præſtitit hominium Alphonſus filius S. Ludovici, comes Pictaviæ & Toloſæ, pro Caſtro-novo, & caſtro de Bonafos. De fide clientelari ſæpius, vel ipſi a plurimis proceribus & abbatibus, vel ab ipſo jurata Bituricenſi archiepiſcopo, &c. dicere ſuperſedemus. De tempore ejus obitus aſſignando non mediocriter anxii ſumus. Sedem vacaſſe annis 1271. & 1274. legimus ; quod confirmatur ex antiquo ſenatus Pariſienſis placito, dato 1272. rege Philippo III. die Lunæ ante aſcenſionem ; cujus decreti auctoritate Sabbato poſt aſcenſionem Domini reſtituta fuerunt apud Apamias, & reddita per dominum regem procuratoribus capituli Albienſis regalia eccleſiæ Albienſis, quæ mortuo epiſcopo Albienſi seneſcallus Carcaſſonenſis ad manum domini regis ceperat, & saisinaverat sine causa ; cum dominus rex ſuper hoc alias nunquam uſus fuiſſet, prout ex aliorum ac ipſius relatione suit inventum. Attamen aliunde occurrit mentio hujus præſulis in charta Galliaci, data cal. Junii, an.1273. Verum cum authenticum hujus chartæ minime conſuluerimus, sed tantum aliquod exemplum, potuit aliquid vitii irrepere in notis chronicis, amanuenſis oſcitantia. Mortem a longe proſpiciens Bernardus, & de futura vita ſollicitus, jam ab an. 1262. eccleſiam sancti Quintini prope Albiam, Raimundo de Fraxinello præpoſito, & capitulo Albienſi pro ſuo conceſſerat anniverſario. Unus fuit ex præſulibus, qui ad S. Ludovicum regem ſcripſerunt pro reſtitutione bonorum ecclesiæ.
LIII. Bernardus[1] III.
Hunc præſulem cognominatum de Caſtaneto patria Albigenſem fuiſſe docet Catellus, ſed eum civem Montis-peſſulani nuncupat Almaricus Augerius Biterrenſis in vita Innocentii V. Idemque legitur in narratione de ipſius promotione ad epiſcopatum ab Innocentio papa V. quam hic damus, quia pene omnia quæ ad hunc epiſcopum ſpectant complectitur.
Narratio de promotione epiſcopi Albienſis Bernardi de Caſtineto, & initio epiſcopatus.
Ex charta Alb. NE igitur in oblivionem decurrant hominum, quæ temporibus domini Bernardi de Caſtineto Albienſis epiſcopi divina providentia eccleſiæ Albienſi ſola ſua dignatione donavit : primo de ipſo epiſcopo aliqua perſtringentes, |
- ↑ Binominem fuiſſe hunc epiſcopum conjicimus, & ſimul appellatum Petrum ; nam in charas Rivi-nitidi Petrus Albienſis epiſcopus an. 1302. die 21. Maii (quo certe tempore ſedebat Bernardus) ratam habet donationem illi monaſterio factam a Claudio ſuo anteceſſore. Idem nobiſcum obſervavit noſter domnus Claudius Estiennot in Machilde Rivi-nitidi abbatiſſa.
