Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/438

Haec pagina nondum emendata est

7 ? 5 ECCLESIA A X II. S. VA2 t h S. S. Valens qui duxerat uxorem S. Cæsariam virginem, consensit ut post conjugium in virginitate perseveraret, ac vitam duceret eremiticam. lpse vero raptus est ad episcopatum, & paulo post funus castissimæ suæ conjugis cu- . rare coactus est, anno videlicet 587*. Hunc enim annum defignant omnes characteres in epitaphio sanctæ Cafarix notati j quod hactenus marmori incisum veteri charactere Valentis ætatem redolente cernitur apud sanctum Andream prope Avenionem, eo in oratoriolo ubi Cæsaria vixisse & poenitentiam egisse per— 1 hibetur. **

  • Menflibus & geminis concludens tempora vita, Vivit in aternum nullum moritura per avum. Issa Valens fierifletu manante rogavit, jura fla cerdo tu flervans nomenque jugalis. OBIIT BON. m. CæsARIA MEDIUM NOCT. D. DOMINICO INLUCISCENTE VI.IDUS DECEMB. QUADRAGIES ET VI. P. C. EXSILII JUNTORIS VCC *. ANN.XII. REGNI DOMNI CHILDEBERTI REGIS, INDICTIONE QUINTA. Eodem an. 587. Se 592. mentionem fieri S. Valentis in diptychis ecclesiæ docent nostri Sam- marthani. Id negat Henricus Suarezius, con- tenditque nullibi Valentem reperiri episCopum. Attamen marmor sepulcrale ae quo iupra, probat clare ipsius pontisicatum. Quousque vero pervenerit, nobis incompertum. XIII. D TN A M IUS, Verisimile credimus quod D. Polycarpus de 11 Riviere se legisse asserit in tribus codicibus manu exaratis, Dynamium factum prelbyte- rum Massiliensem, post magnas quasgesserat in j , Galliis præfecturas, anno 605. fuisse creatum episcopum Avennicensem, quo in munere exactis pie viginti duobus annis ad cœlum migravit. Dynamius patricius Galliarum & rector provinciæ Massiliensis, post Guntramni regis obitum amotus fuerat ab hac præfectura, jubente Childeberto rege. Id factum jam fuisse anno $96. docet epistola 6. libri VI. sancti Grc- goriipapæ. Postea Dynamius piis operibus se le addixit, nec mirum si vir tantæ nobilitatis, qui insuper divitiis affluebat, quas in eleemo- synis effundere sollicitus fuit, electus fuerit ad episcepatum. Tales enim clerus & populus eli— j gere satagebant ubi se dabat occasio, ut eorum bonis ecclesia ditaretur. Lege infra quæ ex D. Polycarpo fumus relaturi. Mors Dynamii anno 627. adlcribi debet. XIV. S. M AXI M U s. Is creditur esse episcopus a quo sancta Rusticula parthenonis sancti Cæsarii Arelatensis ab- batilla accusara est apud Chlotarium regem, quod occulte fictum regem Childebertum nomine nutriret, uti refert Florentius preibyter, qui sanctæ virginis vitam scripsit i de qua Ma- billonius tum in actis SS. ord. sancti Benedicti, Tomus I. V E N I O N E N S I S. Soo L tum in annalibus ad annum 613. quo tempore sedebat Maximus. Ceterum quod Maximus accusaverit innocentem virginem, ipsius non obcst sanctitati, deliquit enim errore facti, & si quid culpæ fuit, quod facilius quosidam populares rumusculos exceperit, totum poenitentia diluit. Ut siinctus colitur & in majori eccle* sia ipsius asservantur reliquiæ. XV. E m u N d u s. Emundus primum abbas fuit Andaonensis.uc aiunt, seu S. Petri Montis-majoris prope Arelatem, & postea assumtusest ad regendam Avenio- nensem eccksiam, quod eruit Franciscus No- guerius ex veteri inasee manu exarato abbatum Montis-majoris. De hoc episcopo feliciter e tenebris eruto gratulatur Noguerio CaroluS Cointius, qui tamen ab illo dissentit, in asiignan- dis episcopatus Emundi annis, negatque extendi ab anno 630. ad 645. At incertus est quo anno ingressus sit, quove exierit. Ipsum tamen anno saltem 644. cessisse locum alteri putat, cui < assentimus. X VI. S. M A G N U S. 1 Magnus præsertim notus est ex filio Agrico- lo quem præceffit in episcopatu. Utrum vero in professione vitæ monasticæ ejus præcursi>r fuerit, aut socius, uti asserunt nostri Sammar- thani, non audemus affirmare. Aiunt ipsum patria fuisse Avenionensem, & quidem ex illustri familia. In synodo Cabilonensi sub Clodo- veo II. an. 644. subscripsit Magnus episcopus, ’ quem Cointius autumat esse Magnum episco— ( pum Avenionensem, sixiisseque docet usque < ad an. 660. secutus scriptorem vitæ S. Agricoli ’ cujus mox verba ipsa referemus. Et quidem in * codice Cartusiæ Portarum legi in subseriptioni- bus : Magnus episcopus ecclefia Avennicensis, asseverat D. Polycarpus de la Riviere. Festus dies ejus celebratur 18. Augusti. Sequentia carmina olim legebantur in muro prope ecclesiam san* cti Agricoli. Vir pius & flanctus re magnus nomine Magnus Infignem genuit religione virum Agri colum flanctum genuit pietate nitentem s Sunt ergo sancti filius atque pater » Vos igitursancti fili genitorque beati Pro nobis mijtris ambo rogate Deum » XVII. S. A G R ICO L U S. Agricolus filius Magni Avenionensisepiscopi ex Gandaltnida, spretis carnis illecebris & tabentis fleculi oblectamentis, relictaque patria Ave- nione cum annum decimum — quartum ageret Lerinum secessit, circa annum 64.1. ut placet Cointio ; alii ejus conversionem ad triennium disserunt. Post annos sex-decim hoc in monasterio siumma morum integritate, vitæque sanctitate transactos, coactus est a patre archidia- conatus officium gerere in ecclesia Avenionensi, cui Magnus ejus pater præerat. Ad hoc archi- diaconi munus assumtum A gricolum anno 657. putat Cointius. Denique anno Domini flexcen- tejimosexagefimo, sancto patrijanctus filiusibea— 6 to Magno beatus Agricolus, in episoopalifledeflue- E. e e