Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/392

Haec pagina nondum emendata est

, o » ECCLESIA TR tum habuit Gregorius dato de hac unione de—. creto, ut discimus ex bulla Urbani II. in probationibus excusa, Cli. II.pag. II9.C01.1. quod de Gregorio quinto potest commodius explicari. Eandem confirmaverunt Victor II. & Alexander II. in bulla laudati. Et hæc quidem sufsicere videntur ad refellendum Boyerium, qui unionem hanc opinatur anno 827. factam. Quomodo enim episcopus Tricastinus ad causae suæ defensionem, tantum possesiionem plus- quam centenariam opposuisset, qui ter centenariam habebat fere, qua se tutaretur ? Sed aliunde legimus anno 879. ecclesiam Arausica- nam adhuc proprium habuisse episcopum : quip- fe adfuit synodo Mantalaisensi hoc ipso anno abitæ Gemardus episcopus Araustcanus. Hæc sane rationum momenta pene nos inclinaram ad rejiciendam Boyerii opinionem, & disserendam unionem Arausicanæ ecclesiæ cum Tricastina, usque ad annum 990. sed vincit auctoritas instrumenti electionis Laudo- nis episcopi, in qua sit mentio Boni fac i i ejus antecessoris, qui debuit sedere saltem an. 827. XXVIII. BoNIFACIUS II. Quo tempore episcopatum ceperit Bonisacius nos latet. E vivis migraverat incipiente mense Martio anni 839. quo tempore clerus & popu-’ lus omnis Arausicensis, & Tricastinenlis ad oratorium sanctæ Mariæ Arausicensis ecclesiæ, coram Hugone inclyto marchione, & Rot- gone nobiliflimo comite, assensiimque præ- bente serenifllmo Ludovico imperatore, unanimi concordia elegerunt Laudonem in episcopum utriusque urbis, mortuo bonæ memonæ Bonifacio ; qui proinde utramque rexerat ec- clesiam. Unde non immerito existimamus earum unionem sub Bonifacii episcopatu factam esse, non citra auctoritatem Romani pontisicis, nimirum Gregorii IV. qui anno 827. ecclesiæ Romanæ & universæ datus est pastor. Decreti ] Gregorii ea de re meminerunt Urbanus * 11. & Paschalis II. quod Tricastina ecclesta clerici su- fer evangelia sucro-sancta jurarunt se vidisse & legisse Bonifacio Tricastino episcopo attributum, per quod pradicta ecclesta fuerant codnita. £ ! uj igitur, inquies, episcopusTricastinustempore’Vrbani II. anno MXCV. suam possessionem, qua erat fere ter centenaria, diuturnam tantum & plufquam centenariam dicit ? Fortasse quia quandoque possessio hæc fuerat interrupta. Et certe sub pontificatu Urbani, Arausicenses sibi proprium elegerant episcopum Guillelmum, Pontio Tricastino lpreto. ] At in concilio Mantalenstsedit Gemardus Araustcanus episcopus ; proindeque Araustcenses proprio adhuc pastore gaudebant anno DCCCLXXIX. Gemardus hic episcopus erat Tricastinus, qui indsscriminatim se modo appellabat episcopum hujus sedis, modo Arausicensis ; quemadmodum usitatum fuit apud antistites duplici ecclesiæ ordinatos & præpositos. Plura de Bonifacio rescire nobis integrum non fuit. MBoyeriusin hiso eccl. Tricastina dat Urbani II. bullam, & alias Pafchalis II. necnon Alexandri II. quas etiam cxlnbcmus in probat. Ch. II. III. IV. V. VI. VH. pag. 119. uo. IC A ST IN EN SIS. 710 XXIX. L A V D o. Laudo nutritus sancta Maria Diensts, vir bonus & eruditus tsobrius, moribus & vita decenter ornatus, Si clero & populo tam Aurasicensis quam Tricastin. ecclesiæ eligitur episcopus, sub dic Mercurii calendarum Martii anni 839.Electum ordinaverunt provinciæ episcopi die Dominica ; quæ coram se gesta comprobaverunt Hugo mar- chio, & Rotgo comes. Quæ gesserit post suam electionem Laudo nos fugit ; quamquam vix dubitemus spem de se conceptam ab electoribus, 3uod videlicet ecclesiæ pristinum honorem re- :ituturu$ esset, & detrita membra suocapiti. tantum virum non fefellisse. XXX. PO NTIUS II. Pontium eadem prorsus forma qua Laudo, electum fuisse legimus, quod anno saltem DCCCLII. factum discimus ex diplomate Lo— ; tharii Augusti, quo ecclesiæ Tricastinæ libe— ralitate serenisiimorum Augustorum nobiliter ditatæ, scilicet Caroli & Ludovici imperatorum, confirmat, & Pontio episcopo, dominium præ- dictæ civitatis cum omnibus redditibus, & a Rhodano flumine usque ad Egrum * fluvium, quidquid cognoscitur regiæ censuræ esse sub- jectum. Diploma exhibet Boyerius, quod ex archetypo descriptum affirmat ; hoc instrumento religiosos princeps non solum confirmat, & rata habet dona jam ecclesiæ Tricastinæ a suis collata majoribus, sed quædam regia addidit munisicentia, in his nativum saxum, antiquo vocabulo Tutela vocatum, ea conditione ut nullus judex publicus, nullus comes, nulla potestaS ibidem habitare præsumeret, aut munitionem aliquam construere, nisi prædictus episcopus ( Pontius) ac successores illius. XXXI. GEMARDUS. Gemardus convenit an. 879 ad synodum Mantalanensem in pago Viennensi, ubi Bosoni decretum est regis nomen 5 at in sua subscri- ptione se tantum dicitArausicanum episcopum, disiimulato Tricastino episcopatu ; nec mirum, quippe usu tritum intelligimus, episcopos qui duas simul gubernabant ecclesias, quales fuere Noviomenses, qui simul Tornacensem obtinebant cathedram, & Cameracenses, qui Atre- batensem, modo utriusque titulum, modo alterutrius indiscriminatim in subscriptionibus assupisisse. Plura de Gemardo scire non licuit. Huic episcopo Bohierius trespræmittit, Gemar- dum, Bonaricum, & Odalricum I. de quibus nihil certi habetur, & duos subjicit Gerardos æque ignotos. XXXII. EbROINUS. Ebroinus, JosephodePisa de historia ecclesiæ Arausicensis bene merito Ebraonius, cum aliquot annis præsuisset in sollicitudine, ægri- tudine correptus, perpendens sibi integrum non esse optimi & vigilantissmi pastoris omnia implere munia, sibi adscivit coadjutorem. Hoc contigisse anno 910. legimus.