Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/390

Haec pagina nondum emendata est

W ECCLESIA TR1CASTINENSIS. 706 EPISCOPI TRICASTINI. I. S. R E S T I TU TU S. T A uda tus a nobis LudovicuS— Antonius Bo- I yyer traditionem secutus, ut ait, primum Tricastinæ urbis episcopum Restitutum fuisse docet, quem aiunt fuisse cœcum natum a Christo lumine donatum. At sincere fatetur primum qui id asseruerit fuisse Stephanum Geneves, qui anno 1465. cjtssdem siincti reliquias transtulit. Certe tam recens opinio nullatenus potest pro traditione venditari. Itaque demus tantummodo sanctum Restitutum primum fuisse qui Christum Tricastinis annuntiarit, aut plebi jam Christianæ factæ pastor & episcopus fuerit ordinatus. Quo vero tempore id factum ignoramus. Reliquiæ siincti Restituti in oppido ejus nominis asservatæ simt ufque ad annum 1561. quo Calvinistæ eas succenderunt. Conjicit il- lustrisiimus Antonius GodelluS Venciensis epi- scopus S. Polycarpi disi : ipulos appulisse in Provinciam circa an. 169. & ecclesiaS Cemelien- * sem, Antipolitanam, Forojuliensem, Tolonen- sem, alialque Lugdunum ufque fundasse. II. S. J U S T U S. S. Justus Tricastinorum episcopus, anno’circiter 312. aut etiam 267. coronam martyrii consecutus est in irruptione Alamannorum sub Chrocoduce, cujus meminit Gregorius Tur. lib. 1. hist. c. 30. &c. Consule quæ dicimus in S. Amatio Avenion. episcopo. III. S. SULPICIUS. Scriptor Tricastinensisqui S. Justum ignoravit, monet Sulpicium secundum habere locum in episcoporum catalogo quem præ manibus habebat. Nihil tamen de eo nos docet : de ipsius tantum cultu constat ; olim etenim erat in aedibus episcopalibus basilica sub ejus nomine Deo consecrata ; erat quoque apud Toronnam aliquod sacellum, quod cum dirutum esset anno 1206. Bertrandi Hugonis ejus præfecti muni- sicentia restauratum est, iterumque dotatum a Bertrando de Petra-sata episcopo. IV. S. EvsbiIVsI. Adhuc pauciora nobis suppetunt de Eusebio, 2ui tertio ponitur lœo inter nostros episoopos. jus festum celebratur dic 23. Martii. V. S. T O R QJU A T U s. Præter cultum sdemnem huic sancto antistiti ecclesiæ auctoritate delatum, nihil de illo affirmare audemus. Festum ejus notatur in antiquo Vivariensis ecclesiæ breviario 31. Januarii, & in proprio ecclesiæ Tricastinensis, in quo nihil de ejus vita specialiter notatur. Quiescebat in monasterio S. Mariæ de Crudatio, sed a Calvinianæ sectæ hæreticis sacrum ipsius corpus combustum est. Exstat adhuc sacellum antiquum ejus nomini dedicatum in territorio Su- sæ-Russæ, Tricastinensis diœcesis 5 fed igno- « . raturquis fuerit ejus fundator. Torquati me* minit Bollandus ad 1. Februarii. V I. S. P A U L U s. Tanta foit sanctitatis hujus episcopi Fama, ut ecclesiæ & urbi Tricastinensi nomen dederit. Eum Remis ortum dicunt acta, ubi duxerat uxorem, quam intactam servavit. Sed ob Wandalorum mcursionem fugere coactus, relicta patria, in Provinciam venit, & latebraS quæsivit ; verum revelatione divina notus, & ab aratro avussus sedere in cathedra episcopali Tricastinorum post Torquatum nuper mortuum cogitur. Iu acta, pro quorum sincerita- te minime spondemus. Præerat an. cccLXxtv. quo adfuit synodo Valentinæ, ad quam convenerunt quinque provinciarum epiicopi. Ejus vita illustrata fuit multis miraculis ; propterca ipsa civitas Tricastina eum sibi elegit patro- , num ; ac festum ejus celebratur 1. FeD. Sacrum corpus diu requievit in ecclesia cathe- drali Tricastina, thecis argenteis inclusium, unumque ex ipsius brachiis seorsim a dicto corpore separatum, cui festum solemne dedicatum ruerat : quod —quidem sacrum corpus an. 1561. die 24. Decembris Novatores hæretici prædi- ctam ecclesiam violenter ingresii, profanata divi confesseris memoria, cum reliquiis sanctorum antistitum Amantii & Eusebii concremarunt, ut legitur in archivis capituli ejusdem ecclesiæ. De sancto Paulo nihil habetur apud Bollandia- nos præter ea quæ ex nostris delibarunt Sam- marthanis. VII. S. B o n n Ac 1 U S I. Bonifacii nomen ut Tricastini episcopi legitur in veteri breviario, in antiquo catalogo, & in Sammarthanorum Gallia Christiana, inquit eruditus scriptor Tricastinensis. Hic virdoctuS post Bonisacium dat locum Maximino, quem putat eum esse, qui cum Ravennio Arelatensi archiepiscopo soripsit ad S. Leonem. In eadem Ravennii epistola occurrit Florus episcopus, qui etiam fuit unus ex præsiIlibus congregatis ad finiendam controversiam quæ erat inter Theodorum Forojuliensem episcopum, & Faustum abbatem Lirinensem, ejusque monachos, anno circiter 455. At nulla est ratio quæ probet hos episcopos Tricastinis præfuisse, potius quam ulli atteri ecclesiæ. VIII. S. Amantius. Festus dies huic episcopo colendo indicitur in Tricastinæ ecclesiæ calendario, scilicet sextus Februarii. Verum in ejus officio nihil proprium, sed omnia dicuntur de communi ; quo certifli- mo argumento demonstratur nihil prorsiis de ipsius actis inveniri. Visitur ecclesia ejus memo- riæ dicata in territorio Montis-Securi*.