Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/369

tgq ECCLESIA Mi stantcr recusavit ; unde ipsi consiules Massiliæ A ad legatos pontisicis confugiunt, ut vinculum interdicti si)lvant, quod ipsi negavere. Iterum ergo adeunt reginam, quæ modestiore consilio ula Elionem de Glandcves baronem de Faucon Ludovici episcopi parentem enixe adhortatur, ut filio suadeat abdicationem infularum, ut sic ecclesiæ pax restituatunquod ipso rccusantc, tumultuque urbis tssque ad pugnas prorumpente, stantibus plurimis ex parte cleri & Bartho- lomæi, ceteris laicis ex parte Ludovici, regina misit qui ut factionem sedarent, pollicerentur brevi cessaturum interdictum. At in publico cœtu convocato sacerdos quidam proclamat, g non aliam esse viam conciliandæ pacis quam Bartholomæum sedi restituendo. Qua voce plebs commota prorumpit in clamores, in minas, in arma ; domum episcopalem quam servi Ludovici obtinebant, obsident, irrumpunt, S. Salvatoris, & des Accoules ecclesias invadunt, quæ interdicto parere neglexerant, demum involant in quotcumque a Ludovici partibus stare arbitrantur. Consules ergo his turbulentis motibus finem imposituri, ad Bartholomæum qui Avenione secesserat, delegant a quibus advocaretur. Tum ille urbem ingressus festiva cleri & populi acclamatione exceptus est, & tandem ecclesiæ præfuit per annos 13. quæ C constant ex archivo publico urbis Massiliensis. Anno 1434. Bartholomaus electus & confirmatus, declarat irrita qua ab officialibus Vtncicnfis diocefu usurpata suerant < nempe Ludovicus de Glandeves ejus æmulus Venciensis erat episcopus. Possevinus autem notat Racolium, qui aliquibus Rocali dicitur, in magistrum sententiarum libros quatuor scripsisse, & concionum librum unum.* mortalitatem tandem explevit an. , I 5. in ecclesia ma ore tumulo mandatus. Quo tempore Bartholomæus & Ludovicus de episcopatu contendebant, occurrit quidam. Andre as Botaricus, cum titulo episcopi ; quo J vero jure titulum hunc assumeret, ignoramus. . L I I. Luo o v Icu s. Ludovicus de Glandeves Elionis baronis de Faucon ex clara progenie de Glandeves in Provincia filius, episcopus Glanatensis, postea Venciensis, Basileensi adhæsit synodo, a qua nominatus est episcopus Massiliensis. Repulsos a Massiliæ clero, Basileam venit ad concilium, in quo deposito Eugenio pontifice, pontificem Amedeum de Sabaudia elegere tres & triginta a siynodo electores nominati, quos inter episco- po Aquonsi Bernardo podagra laboranti suf- , rectus est Ludovicus antistes Massiliensis 1439. • Deinde a Siciliæ rege delegatur Lugdunum & Genevam, ut cum aliorum principum oraro- ribusageret de schssmatis inter Eugenium IV. & Felicem V. antipapam exstinctione, quod universam ecclesiam perturbabat. Mortuo autem Bartholomæo competitore Massiliensem cathe- dralcm obtinuisse dicitur, at brevi admodum temporejde quo Amedcus Pacificus hæc habet ; Luclovicus Maffiliensu vir animo vastus, & ab amni fimulatione alienus, quem talem puta, quem au dis, nuf quam fallax, nujquam deceptor. De eo alibi dicemus. SSILIENSIS. LIII. JOHANNES II. Omissum in catalogis omnibus hunc epl- soopum suppeditarunt nobis litteræ Renati regis Siciliæ, ducis Lotharingiæ, comitisque Pro- vinciæ, asscrvatæ in tabulario * Lotharingiæ, quæ datæ leguntur in castro A ndcgavensi die * ultimo Januarii anni 144.6. his enim litteris 1 annexum est chirographum Johannis episcopi Massiliensispræsecti generalis & consiliani regis hujus, in re æraria, quo consentit benesicio concesso per litteras Renati regis. Datum est autem 1446. quem nunc dicimus 1447. Hic episeopus non est Johannes Alardel, de quo infra ; collati enlm ei episcopatus hujus diploma datum est a Paulo papa II. tantummodo XI1. calendas Julii anni 1466. ut me docuit amicus noster Lud. Ant. Ruffius. LIV. NICOLAUS I. j Nicolaus ex clara stirpe de Brancaciis Buffili nobilis Neapolitani, Romanæ ecclesiæ ma s- calli, qui primus hujus stemmatis Gallias incoluit, sibus erat ; frater vero Baptistæ Hipparchi Ludovici 111. regis Neapolitani, comitis Provinciæ : delphinum Viennensem Ludovicum, postea regem Galliæ XI.Massiliæ excepit 1447. 7. Maii, cum pietatis causa S. Magdalenæ cry. ptam visitasset, ut patet ex registro Raimundi Bidaudi. Anno 1448. 4. Decembris elevavit corpora 3. SS.Mariarum. Avenionensi synodo provinciali, præsidente Petro de Fuxo, adfuit an. 1457. Renatus rex Jerusalem & Siciliæ, comes Andegavi, eundem præsulem procuratorem constituit anno 1461. qui una cum Carolo comite Cenomanensi ageret de dote & conventionibus conjugii Annæ LudoviciXI. regis filiæ cum Nicolao marchione Muffi-pontano ; cui tamen collocata non est, sed Petro Belli— jocensi toparchæ, postea Borbonio duci. Ruffius in historia urnis Massiliensis docet Nico- ’laum episcopum diem suum obiisse die 1. Aprilis anni 1466. L V. JoHANnes III. Johannes Allardel, seu Allardeau Ande- gavensis, : frater Johannis Andegavensis ducatus quæstoris seu thesaurani, Renato regi Siciliæ comiti Provinciæ fuerat a consiliis & secretis, ante suum episcopatum, cujus etiam opera utebatur libenter hic princeps multis in negotiis. Suscepta militia clericali, factus est canonicus Aqui-sextiensis, & præpositus Massiliensis, cujus ecclesiæ pastor&cpiscopus eligitur die ultima Aprilis anni 1466. petente dubio procul Renato * rege, xn. cal. Julii, accepit a Paulo papa 11. diploma quo huic sponsiæ conjungebatur & alligabatur. Cum eodem Renato rege baroniam d’Aubagne, & jura seudi permu- * Cui carus erat. Exstant Renati litterae anno 1468. ad papam fcripur, ut Johanni episcopo quem multis ornat laudibus, abbatiam S. Victoris, quando vacare contigerit, conferat. Ex vaiiis instrumentis & litteris bujus pnncipis constat eumsuiflc asccrctio- ribus ejus consilus, atque arram prafcctumf Gouvtrnttor dt toMtet Jnsuubncei, in quodam Johannis mandato 11.Octobris 1466. An. 1469. li « . ris datis 7. Nov. idem rex tribuit ipst potestatem componendi cum rege Galliarum, pro admudiatione redituum urbis & przpostturz Barrensis. Anno X480. if. Aprilis tane ouam procurator Renati regis Siciliæ, cum Honorato dcBerrc domino d Antravcnes majore domus, regi Ludovico vendit hp* minium castri stipra Mosellam. Ttiij