Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/363

6jt ECCLESIA M in instrumento Cartusiæ Montis^rivi, sicilicet in donatione Rostagni Dalmatii. Sub hujuS præsulis pontificatu Roseelinus Massiliæ vice- comes, ecc esiæ cathedraii triginta millia solidorum coronatorum largitur. Arboris lauri symbolo Petrum hunc in sigillo suo usum esse, monent Sammarthani fratres ; quod Petro de Monte-lauro ipsius successori forsan magis convenit. XXXIII. PETRUS III. Petrus de Monte-lauro ex canonico & operario Massiliensi fitepiscopus anno 1219. Memoratur in tabulis Montis — majoris idibus Aprilis ; anni Dominicæ incarnationis mccxxh. cum Bertrando Cabellicensi episicopo, qui ambo decernunt monachos hujus monasterii accipere posse pecuniam, qua siiis creditoribus satisfaciant. Anno 1223. cives urbis, episcopi & capituli jurssdictioni quam violarant, confules creando, se se obnoxios agnoscunt. Anno 1225. fami* lia Praedicatorum seu ordinis sitncti Dominici in urbem admittitur. An. 1228. cum Bonsilio sitncti Victoris abbate Petrus inquirit de terminis castri de Revesto. Anno proximo die 29. Augusti vitam clausit. XXXIV. BENEDICTUS. Hic cum esset monachus ordinis sitncti Benedicti, pedum abbatiæ Crassensis cum episco- pali Massiliensis urbis commutavit anno 1229. 3uo tertio calendas Februarii constitutus estju- ex magnæ controversiæ, quæ Massiliam mul- tas in partes scindebat. Civilium motuum origo fuit vicecomitum jurisdictio, quam eommunia civitatis (ita corpus urbis appellabant) exstinguere decreverat ; monachi vero sitncti Victoris propugnabant, quia partem ejusisem poffi—. debant, ex Roscelini vicecomitis monachi facti’ cessione. Hac in concertatione cum Massilienses abbatiæ bona vi detinerent, a siimmo pontifice interdicto, & excommunicatione multati fuerant. Sed Benedicti episcopi prudentia ita Controversia composita est, ut cives ablata S. Victori restituerent, abbas vero & monachi consenserunt ut jurisdictio a se ad civitatis communiam transmitteretur, & penes cives remaneret. Sic pace restituta, episeopus Massilienses ab excommunicatione absijlvit, adstantibus Rosta- gno Rejensi & Johanne Tolonensi episcopis.. Sed iterum turbatum est in urbejannoque 1230. Benedictus Johanni Tolonensi de damno sibi a Maffiliensibus illato conquerenti, juravit sc pacem nunquam initurum cum inferiori villa vi- cecomitali, nisi antea ipsi pro injuriis satisfieret. In quadam charta Montis-rivi anni. 1233. IV. cal. Martii Benedictus se se nuncupat Massiliæ episcopum & dominum. Anno mccxxxIX. 111. nonas Junii, sexta feria, Luna xxvm. D. Benedictus episcopus Massiliensis, & Theobaldus rex Navarrensis, & comes Campaniæ perrexerunt Jerosolymam cum multis aliis. Quæ gesserit in hac peregrinatione dssces ex ipsius epistola tom. VII. Spicilegii editap. 225. & extorno VI. Msscellaneorum Baluzii, de constructione castri Saphet, quæ ipsius curæ potissimum ac ASSILIENSIS. tfjz . sollicitudini debita fuit. Alteram anno 1260. non. Octobris, peregrinationem sisscepit ad loca sacra, ubi adhuc morabatur die 21. Septembris anni 1261. ex ejusdem epistola scripta apud Accon, adT. episcopum Bethleemitanum. Re- versus erat Massiliam an. 1263. in vigilia sitncti Laurentii, quo die hac ex urbe scripsit Guillel- mo Jerosolymirano patriarchæ. Nunc de his quæ in siiæ ecclesiæ regimine gessit agendum. Per manus hujus episcopi Aicardus de Ro- cha— forti, ejulque fratres tradiderunt Nico- læ abbatissæ sancti Pontii, ecclesiam & hospitale sitncti Michaclis, ut ibi constitueret abbatiam aut prioratum monialium Cistercien- sium, anno 1242. 111. nonas Aprilis, ut videre est in charta fundationis, quam mox edemus ubi de hac abbatia erit agendum. Recensetur hic episcopus inter patres concilii Valentini an. 1248. Ceterum Benedictus in odium eivium incurrit, quod cum gratiam facere vellet Raimundo Berengario Provinciæ comiti, qui Massiliam sijæ potestati subjicere moliebatur, huic principi viginti duo millia solidorum coronatorum cum quingentis mutuo dedisset, quibus emeret urbis juriidictionem anno 1236. id- , que consiilibus proposijisset tanquam urbi uti- ’hffimum & opportuniflimum. Illi vero libertatis sijæ retinentes & studiosi ultra modum, indigne tulerunt de ipsa vel tollenda vel imminuenda episcopum vel cogitasse. Hic paulo sub- sistendum, ut expendamus utrum quæ de nostro Benedicto usque ad annum 1254. quo mortutiS dicitur, a variis scriptoribus referuntur, adip- sum pertineant. Tomo VII. Spicilegii edita est epistola H. Massiliensis episcopi ad Innocentium IV. Hic præsiil fuerat monachus aut religiosiis, ut fatis indicat titulus fratris, quem sijo præmittit nomini. Scripta est epistola paulo post victoriam a siincto Ludovico Francorum rege in celeberrimo prælio contra Soldanum Ægypti ad castrum de Cadro reportatam an. 1249. vel 1250. Certe Benedicti nomen non potest designari per hanc litteram H. aliunde tamen inclinamur ad credendum præsiilem hunc non alium esse a Benedicto, qui ut monachus in siiiS litteris fratrem se præfari solebat. Cur vero nomen ejus per H. non per B.significatur ? existimo quempiam hal- lucinatum esse, & pro B. legisse ac scripsisse H. qui characteres in veteribus scripturis sunt siitis affines. Eadem sentit Stephanus Baluzius de hac epistola, in observatione ad calcem tomi VI. Msscellan. p. 567. Sed alia siiperest quæstio de tempore quo Benedictus aut regere, aut vivere cessavit. Quippe cum dicatur successerem habuisse cognominem, incertum videtur quis ex duobus Benedictis, primus an sixundus convenerit anno 1251. ad concilium lnsiilanum sub Johanne metropo* litano Arelatensi die Manis post festum exaltationis S. Crucis ; quis etiam adstiterit Philippo Aquensi archiepiscopo consecranti altare Mon- tis-rivi, cum Fulcone Rejensi episcopo, an. 1252. Communis quidem sententia est Benedictum I. obiisseanno 1254. sed quibus fundamentis innitatur hæc opinio, frustra inquisivimus.