Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/361

647 ECCLESIA M benti quamdam transactionem factam inter Garinum abbatem Lirin.&Forojul. ecclesiam, ex tab. Lirin. teste D. Estiennot. Accepit diploma ab Innocentio papa II. die 15. Junii anni 1141. quo Massiliensem ecclesiam suæ protectioni committit, necnon ei confirmat castella de Ners, S. Juliani, sancti Cannati & alia. Eugenius quoque 111. ei bullas & litteras ejus- dem pene argumenti concessit. Testis nominatur in donatione facta ejus assensu ascetis Car- tusianiS Montis-rivi a priore Massili. 1141. Exstat & in archivo Massiliensi charta Raimundi comitis Barcinonensis, Provinciæ marchionis, qua sufcipit in defensionem & custodiam D. ; Mariæ Massiliensis ecclesiam cum omnibus pertinendis, in manu illustris ac venerabilis Raimundi Massiliensis episcopi, apud Arelatem rv. cal. Septembris 1150. quo eodem anno interfuit divisioni Vallis-bellæ cum Willelmo de Signa, & Gaufredo filio. Decesiitanno 1151. die 26. Aprilis ex martyrologio ecclesiæ Maffi- licnsis. XXVIII. PtTRUS I. Petrus anno 1152. hominium recipit Raimundi Gaufredi filii Dulcelinæ, Massiliæ vicecomi- tis, in quo Petrus appellatur Beatricis filius. Se— < Suenti vero anno, qui fuit primus pontificatus inastasii IV. pipa hic protectionis bullam Pedi concedit Massiliensi, qua ejus bona enumerantur. Ea propter inter probationes ipsam edere operæ pretium esse duximus. Anno 1158. Aicardus Massiliensis præpositus, huic episcopo fidelitatem promisit & obedientiam. An. 1163. ejus ac Raimundi Antipolitani judicio componitur controversia inter ecclesiam Massiliensem & abbatiam sanctimonialium siincti Salvatoris, de nonnullarum ecclesiarum parochiarumque finibus. Anno 1164. a Friderico imperatore dicto Ænobarbo confirmationem privilegiorum 1 Massiliensis ecclesiæ obtinuit, simulque posses- sionum omnium. Anno sequenti per electos judices, scilicet episcopos Carpentoratensem & Antipolitanum finis imponitur liti de dominio urbis, statuiturque urbem ad episcopum pertinere debere. Vitam explevisse anno 1170. xi. Aprilis dicitur, quo die ejus obitus inscribitur veteri necrologio ecclesiæ Massiliensis. Itaque de eo non debet intelligi vetus hæc inscriptio quæ legitur in ecclesia Victorina. IIII. NN. APL- O. DOM. PETR. EPS MASSILIENSIS. XXIX. ARAIMUNDUS IV. Raimundus post vacationem biennii hanc cathedram conseendit an.i 172. Sanctorum La- zari, Cannati, Mauronti & aliorum SS. martyrum Massiliensium reliquias ferreo scrinio inclusas vifitat, vcnerandalquepopulo exhibet, ex instrumento publico in eodem recondito. Moritur an. 1174. 4 Hunc Raimundum ignoravit Polycarpus de la Riviere, ut patet ex ejus epist. 7 « ad Peircskium, in qua Petro succdsorcm dat Fulconem an. 1171. vel 73. \SSILIENSIS. $48 i X X X. F U L c o. Fulco cujus caufa tot littcrariæ fuerunt concertationes, succeffit Raimundo anno 1174. quo videlicet tempore sententiam tulit pro car- tusia Montis-rivi, adversos homines de Melva, VII. idus Junii, rata habens quæ a Petro decessore suo definita erant. Sublcribunt judicio Bertrandus prior Montis-rivi, Honoratus sa- crista, Bertrandus de Massilia, Bertrandus de Olioules, Guillelmus de Valbella, Gaufridus præpositus Tolonensis. Inter episcopos qui post abjuratum schssma fuerunt a vinculis excommunicationis absotuti ab Alexandro III. in concilio Veneto, anno 1177. recensetur episcopus Massiliensis, qui non potest alius esse a nostro Futcone. Anno 1178. Tiburgisde Bor- riano, ejusque filii Fulconem episcopum & ecclesiam Masiiliensem investiverunt de castro S. Cannati, acceptis dc. solidis Mclgoriensibus ; coram Raimundo Arelatensi archiepiscopo, Petro Tolonensi episcopo, & Amelio Palaga t præ- posito. Interfuit concilio Lateranensian. II’]9. & anno sequenti præsetis memoratur cum Hen- rico cardinali Albanensi sedis apostolicæ legato, & Bertrando Vasionensi præsule, in pactis compositionis Manuascæ hofpitalariis a Guillelmo comite Forcalquerii consirmatæ, cujus instrumentum edemus in Guillelmo Ebredunensi archiepiscopo. Anno autem H85. VII. cal. Maii seria v. poltpasCha donavit Fulco priori Montis-rivi omnem decimationem ad jus episcopale pertinentem, in terris, quas ipsi, nimirum ascetæ Montis-rivi infra terminos suos acquisivissent. Tum anno 1186. mense Martio interfuit transactioni Wlllelmi de Signa, cum Amico armigero suo, & sancti V ictoris cœnobio reddidit quidquid in Carbilanopolsidebat ; ex tabulariis. Hoc anno e vivis excelsit, juxta quorumdam sententiam, quæ nunc expendenda est simulque negans, & contraria opinio trutinanda : sed ante nane inquisitionem, quædam sunt præmittenda de hucusque recepta opinione. Communis opinio est Fulconem poetam, qui erat in deliciis Richardo Anglorum regi & Alfonso Arragonum, factum esse monachum, deinde abbatem Toroneti, ordinis Cisterciensis, diœcesis Forojuliensis ; tandem assumtum fuisse ad Massiliensem cathedram anno i 174. a qua sede transivit ad Tolosanam. Contra opinionem hanc anonymus quidam doctisiimus edidit epistolam criticam Aquis- sextiis typis vulgatam, & unico eam argumento evertit. Fulco, inquit, ex abbate Toroneti factus est episcopus Tolosanus an. 1205. Itaque falsa sunt omnia quæ de ejus episcopatu Malli- liensi vulgo circumferuntur. Electionis FulconiS adhuc abbatis Toroneti in episcopum Tolosa- num ; anno 1205. testem oculatum profert Guillelmum de Podio-Laurentii ita loquentem chronicorum c. 7. Fulco abbas Floregia Jive To^ rondelt ordinis Cisterciensts, eligitur in episcopum Tolosunum, cujus promotionem cum audisset dictus legatus, qui optime eum noverat, ut jacebat in lecto infirmus, elevatis manibus in coelum t gratias egit Deo, quod de tali persona providisset ecclefia Tolosuna… agebatur autem quando in- S s iij