j9i ECCLESIA A legationibus usi sunt. In Galliam vero 1562. mis— i sus nuntius apostolicus initio bellorum civilium, ’riteque hoc munere perfunctus, reginæ Cathari- næ Mediceæ commendatione, in collegium car- , dinalium abfens cooptatus est aPioI V.pont.^j. tum Arelat. adeptus cathedram ex acmiflione Hippolyti cardinalis. Arcanorum autem regni particeps effectus, rara fide & prudentia, res inter pontificem, reginamque administravit ; ut vel ex Ludovici Gonzagæ Niverni ducis ad Sixtum V. papam commentariis patet ; teste etiam Jacobo Aug. Thuano de vita sua lib. 2. qui Prospcri istius Sancta — Crucii facit perho- norisicam mentionem. Sed cum sua ætate in j Gallia hæresis maxime grassaretur, vix conflato a novatoribus in eum mortis periculo sub- duci potuit i quippe ita eos aversabatur, ut in diœcesim suam, quam intrepide tuebatur, nulli eorum pateret aditus. Cum vero praefuisset usque ad annum 1573. Romam secessit, ubi Alba- nensis episcopus declaratur 6. Maii 1589. Nonis Octobris ad meliorem vitam transmigra- vit, sepultus apud sanctam Mariam Majorem, ubi marmoreus tumulus a gentilibus ejus positus inscripto hoc ornatur elogio. DEO opr. MAx. C Profpero Sancta-Crucio S. R. E. cardinali, epi- scopo Albano, qui ob eximias animi, ingeniique virtutes, post primaria Palatina officia, & eccle- stasticas dignitates, a Pio IV. pontifice maximo cardinalis creatus, legationibus Germanica, Lufi- tanica Hifpanica & Gallica, stagrante intestino bello Provincia, egregia cum lau de functus, maximife
? ue toto vita curju pro re publica susceptis labori- us, obiit ætatis annorum ~6. M. D. LXXXIX. Marcellus ex fratre nepos pofuit. XCIII. S I L V IU S. Silvius Sancta — Crucius archidiaconus subp Profpero patruo, ipsi subrogatur in cathedra Arelatensi anno 1573. Ejus tempore pestis, fames, bellum, Rhodani inundatio Dei flagella, populum Arelat.ad pœnitentiæ lamenta confugere coegerunt an. 1580. Pofuit primarium lapidem conventus Capucinorum in urbe an. 1588. & Saloni an. 1597 Biennio post Romam adiens, ob invaletudinem archiepiseopatum dimisit ex consensu regis Henrici IV. & pontificis, in favorem Horatii Montani. Jacet Romæ in ecclesia sanctæ Praxedis sub marmoreo tumulo, cum hoc epitaphio ; DEO OPT. MAX. E Silvio Sancta-Crucio archiepifiopo Arelatensi, viro probo, moris & mentis impavida, qui annos ampliusxxx *.insumma Gallia fluftuatione > sua clavum ecclesia confiantifflme tenuit. Bartholomaus San&a-Crucius amantiostmo ac bene merito patruo pofuit annosalutis 1603. Ejusdem familiae vixit Antonius cardinalis dc Sanfta-Cruce archiepiscopus Theatinus, deis Difficile est hunc annorum numerum invenire, fi tantum ab anno 1573. ducatur episcopatus Silvii exordium ; maxime st anno solum 1578. postcstionem est adeptus, ut lcgicur in Gallia Christiana Fratrum Gemellorum. Tomus L RELATENSIS. l inde Urbini fato functus 1642. & Sancta-Cru- cius Romanus ad cardinalatus dignitatem vocatus an. 1652. ab Innocentio X. pontifice max. X C I V. HoRATIUS. Horatius Montanus Policastro in regno Neapolitano natus 154.5. Patre Hieronymo rebus adversus Tureas fortiter gestis commendatis- simo, Romæ litteris incubuit adolescens, adultus theologis laurea insignitus, a Gregorio XIII. summo pontisice, sancti Nicolai Massæ- veteris prope Policastrum abbatiam obtinuit, simul canonicus sancti Petri in Vaticano, &vi- sitator apostolicus, postea Adriæ antistes ; deinde anno 1599— Silvii successor datus in Arelatensi cathedra ; quo anno die Dominica in Ramis palmarum solemniter ingressus est urbem. Soc. Jesu apud Henricum regem Christianiflim. propugnator fuit, & apostolicæ sedis orator. Judex datus cum Francisco cardinale de Joyosa, matrimonium diremit ejusdem Henrici Magni, & Margaretæ reginæ duc issæ Valesii, Henrici III. regis Franciæ & Poloniæ sororis, cum nullus inter eos validus intercessisset consensus. Horatius interea pontifex, pastor & pater civium factus, nomine urbis iterum ad regem pergit, a quo ben’gne acceptus, & civium saluti con- suluit & pacem composuit. Inde Arelatem reversos est in pervigilio Dominicæ in Ramis paI- marum. Denique anno sequenti die XI. Se-
! >tembris ætatis suæ 57. Saloni animam emi- it, testamento condito eodem die, & herede constituta ex asse ecclesia sua Arelatensi. In ædis metropolitanæ sacello Ferreriorum sepultus est, cum paulo ante fundamenta ecclesiæ & conventus Capucinorum Bellicadri jecisset. Ejusdem Montani archiepiscopi meminit Arnaldus cardinalis Ossatus epist. 152. XCV. GASPAR. Gasuar du Laurent frater Honorati Ebre- dunenlis archiepiscopi, ac Andreæ Laurentii Henrici IV. regis archiatri doctisiimi, ex abbate sancti Petri Viennensis, & Sinaquæ assum- tus, Arelatensi ecclesiæ, ex qua urbe oriundus erat, præsicitur anno 1603. ac triennio post in- terest comitiis generalibus Lutetiæ habitis mense Martio, & conventui Notabilium b Rotoma> gensuan. 1617. Edidit officia propria sanctorum ejusdem ecclesiæ, cura Francisci Clareti archi- diaconi. Pontificatum autem ejus illustravit regis Ludovici XIII. adventus in urbem Arela- tensem an. 1622. Octob. 30. qui a Gasparo antistite in ecclesia metropolitana sancti Stephani exceptus, & luculenta oratione salutatusest. So- lemnem apparatum Arelatensis urbis, ceteraque pompæ ornamenta describit fuse J. Bovis pres- byter in historia regum Arelatensium. Præter- ea hoc præsiileCapucinis conduntur ædes in oppido Martigii an. 1604. Item in urbe Minimi anno 1618. Patres Oratorii Jesu & Ursulanæ virgines admittuntur. Eodem hortante strictiorem regulam amplectuntur sancti Augustini, siancti Francssci & sanctiffimæ Trinitatis reli- i sic appellatuseft hic coetus, ex vuuptdbis & prudentibus. ddcOisquc ex tot » Gallia confiam. Pp
