„5 ECCLESIA AR mausensis, &c. quibus subdit monasterium S. / Ægidii, abbati Cluniacensi. Dat. an. 1066. 8. cal. * Januarii. In subseriptione se simul dicit archiepiscopum Arelatensem, & Romanæ ecclesiæ vicarium. Eundem vitam produxisse usque ad annum 1067. probant hæ litteræ Hieronymi cujusdam, quas ex magno chartulario S. Victoris eruit vir Cl. Antonius de Rufii, & ad nos pro solita misit humanitate : Kjo Jeronimus Rainois quondam filius, & Mir- manda uxor mea, inprafentia D. Raimbaldi Artiat. urbis archiepiscopi, donamus S. Victori manfio- nes quas in urbe jupradicta habere videmur, juxta ecclefiam S. Gcnefii, superque Rodani flumini E ripam’, anno MLxvn. ego feronimus & uxor mea & frater meus Bofo hanc donationem firmavimus. Domnus archiepiscopus Raimbaldus firmavit. Vgo de Bale firmavit. Volveradus & Amelius frater ejus firmavit. Fulcofrater archiepiscopi firmavit. Attamen idem Rufsius contendit Rajambal- dum an. 1060. jam cessilse sedem Aicardo ; quo an o, inquit, lubscripsit hic cuidam chartæ, quam legit ipse Rufsius. Aliunde pro certo habetur Rajambaldum mature ante mortem de- posito pastoraii onere monasticam in cœnobio. Victormo vitam iterum esse amplexum. Ut ve-’ ro quæ sit nostra sententia depromamus, manifestum nobis videtur Rajambaldum vitam produxisse usque ad annum 1067. Ante mortem quidem statui monastico rursussese addixit, sed quo tempore, non audemus definire. In electione Bernardi II.abbatis S. Victoris an. 1065. nomen subscribens, archiepiscopum se simul & monachum dicit. Toto illo tempore aut nulla, aut certe rara Aicardi succefloris ejus memoria. Dies depositionis liajambaldi notatur XI11. Martii, in necrologio Canonicæ*.. XLIII. AICARDUS. A i cardus a Massilia cognominatus, quod foret filius Josfredi Massiliæ vicecomitis ex Ri- xendc uxore, monasticæ militiæ nomen dedit in Massiliensi S. Victoris monasterio, quod tunc sanctitate florebat. Factus archiepiscopus cesiio- ne Rajambaldi fui consanguinei, abreptus est forte a fui generis proceribus in partes Henrici imperatoris adversus ecclesiam Romanam.Qux forsan causa fuit cur Aicardi res gestæ saltem initio ejus pontificatus, silentio fuerint oppres- sæ.Nam excommunicatione dicitur multatus, tum ab Alexandro II. tum a Greg. VII. ejus successore. Conjicimus etiam Rajambaudum jussum fuisse regimen ecclesiæ Arelatensis re- sumere ; in veteribus enim monumentis ipsius tanquam archiepiscopi mentio sit usque ad annum 1067. Anno tamen circiter 1066. A icar- dus ecclesiam B. Mariæ de Ratis prius datam vel redditam ecclesiæ SS. Stepham & Trophi- mi > cessit Montis majoris monasterio & abbati Willelmo, consentientibus Rajambaldo præ- posto, Bertranno sacrista, Pontio decano, aliis- que canonicis, sub certis conditionibus, quas 4 D. Claudius Esticnnot hoc instrumentum ex MS. codice bibliothecae Cluniae, descriptum inferuit tomo VI. fragmentorum historicorum, ubi pag. >78. lcgicur, dUcirnu lantinrii. E L A T E N S I S. fje leges in hoc Rajambaldo præposito. Cum Aicardo Arelatensi archiepiscopo convenit Rai— ( mundus comes, scilicet ei restituit ecclesiam sanctæ Paschæ cum omnibus ad eandem ecclesiam pertinentibus, excepto quod dedit ad faciendum claustrum de castro Bellauro. Simili modo reddit totum honorem, qui est in Argen- tia ad ecclesiam S. Trophimi pertinentem, si- cut unquam melius habuit RaimbalduS archiepiscopus, tertiam partem de villa, quæ dicitur Furchas, & medietatem in castro Albaroni, quam Raimbaldus archiepiscopus habuit ; & de leyda navigiorum & navium, quæ montatto vocatur, quam Bertrannus comes habet apud Arelatem, si ipse habere poterit, medietatem donat, & reddit Aicardo archiepiscopo. Hæc autem convenientia facta est circa an. 1070. Non immemor monasterii S. VictoriS, in quo educatus suerat, dedit Bernardo abbati, & monachis aquæductum quemdam cum omnibus fontibus ad eum pertinentibus, Joffredo patre & fex fratribus Iuis, Joffredo, Hugone, Raimundo, Pontio, Fulcone, Petro ad idem donum cum ipso consentientibus. Charta data est anno 1079. Idem cum Bertranno comite , reddidit Deo, & SS. Stephano ac Trophimo, ’canonicisque in eorum ecclesia in commune viventibus, pontem piscatorium, piscatorias de
? Mite, stagnum &c. quæ usiirparat Pontius de offis. Litteræ carent notis chronologicis. Aicardum tanquam invasorem sedis Arela* tensis depositum legimus in concilio, quod anno 1080. Hugo Dienlis episcopus legatus sanctæ sedis celebravit apud Avenionem, cujus in locum tunc electus est Gibelinus, ex chron. Vir- dun. Hugonis Flaviniacensis. Jam vero prius depositione multatus fuerat ; nam Gregorius VI Lcalendis Martii anni 1079. scripsit ad Are- latenses, eos objurgans, quod ecclesiam suam tandiu pastore deititutam paterentur ; monuit- que missum a se Vapincensem episcopum, de cujus consilio vult ut alium antistitem eligant, vel promittant se in pontisicem suscepturos quemcumque ipse ad eos mittere vellet. Itaque Hugo Diensis judicium jam a Gregorio papa prosatum in concilio confirmari curavit, & inde- {secti Aicardi locum eligi archiepiscopum. Mors lujus præsulis notatur anno Iopo. diciturque sepultuS in cathedrali ecclesia. XLIV. GIBELINUS. g Gibelinus * electus auctoritate legati sedis apo. stolicæ, facile consirmationem suam obtinuit a papa, sed adeptum eum esse possesiionem archi- episcopatus Arelatensis ante mortem Aicardi, auctoritate procerum & principum Provinciæ freti non credimus. Certe nihil occurrit de eo ante annum 1094. quo multa contulit in gratiam canonicorum Avenionensium, qui intra claustrum sine proprio vivebant, ut patet ex ipsius charta edita in episcopis Avenionensi- bus. Eo vero tempore Gibelinus hanc administrabat ecclesiam, forte jure metropolitani, m Polycarpus de ! a Riviere tom. 1. annal. Aycn. MSS. p. 646. autumat eum cffc, qui diplomati Raimundi comitis Tolosæ pro monasterio S. Andrcx Avcuion. anni J088. legitur subscnptue GUtlinus faStbiMH.
