Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/283

4, 4 ECCLESIA SI XLIII. RAIMUNDUS I. l Raimundus de Oppeda electus est a canoni- cis Sistaricensibus & Forcalqueriensibus die 2. Augusti anni 1310. Anno sequenti Ybonicen- ses Hexis genibus manibusque junctis ejus clientes si : esseprofelsi sijnt. Anno 1314. die 14. Septembris, convenit cum Beatrice quondam uxore Justacii Podipinensis domini super contro- vcrsia de moletrina ad Druentiam erecta Ri- cavi. Eidem Raimundo frater Guillelmus Be- rengarii monachus S. Andreæ præsenratur ad ecclesiam siancti Mi<haelis, a Berengario abbate 2. Octob. 1316. Isdem, ut putamus, comitatur. Jacobum archiepiscopum Aquensem venientem J ad synodum Sap-I<ustensem prope Avenionem an. 1326. menst : Junio, cujus acta legesis post notitiam ecclesiæ Diniensis, auctore retro Gas- sendo, & tomo XI. conciliorum. XLIV. R O S T A G N u s II. Hic episcopus incognito nobis anno post concilium San— ltuffense, in quo Raimundus ejus decessor sedit anno 1326. episcopatum hunc est adeptus. Nihil autem de eo ad nos pervenit ante annum 1330. quo Roberto regi recognitionem dedit & præstitit hominium, iiti legitur in libro seu registro peigamen. Anno 1336. obti- nuit confirmationem donationis Revesti pagi a Raimundo Berengario Provinciæ comite olim ecclesiæ collari ; instrumenti autem donationis hujus apographum regii scribæ manu confioi & sibi dari curavit. Anno 1337. perrexit ad trium provinciarum concilium San-l<uffense, cumsuo metropolitano, aliisque lux Provinciæ præsuli- bu. Anno 1346. contendit ejus officialis, cum Aquensi. Simul autem erat abbas Crosiiensis. XLV. PETRUS VI. Petrus Avogradi vel Avcgadri e patritia Ver- cellensium familia natus, ex ordine Pradicato— i rum.præsicitur cathedra : Albensi primum in In- subriaan. 1337.VI1. idusFebruarii.apud Ughel- lum tomo IV. Italiæ sacræ ; transiatus inde ad hanc ecclesiam Sistaricensem anno 1349. ex regesto V aticano. Quandiu vero eam rexerit, nos fugit. Potuit sedere usque ad annum 1363. ante quem nulla ejus successoris occurrit mentio. XL V I. G E R A L DUS IV. Non ita pridem regere cœpcrat Geraldus, quando Urbanus V. volens Dalphinam conjugem Elzeari comitis Ariani, virginitate in conjugio servata, & virtutibus omnibus commendatissimam, præmio notiflimæ sanctitati in terris debito donare, ac in exemplum fidelibus proponere, delegit nonnullos ex præsulibus pietate prudentiaque magis insignes, qui de sanctitate vita & miraculis ejusdem sedulo inquirerent. Ex iis fuit Geraldus Sistaricensis episcopus, qui sc se his verbis exossavit, si Johanni Columbo fides sit adhibenda : Doleo admodum, quod in commissione tam honorifica, non mihi detur vobis adjungi ( Aquensi, & Vasionensi præsulibus scribit) ; ab aliquo enim tempore collaboro ordinanda mea dioeceji, rejlituendæque dijcipliaa ob episcopo- TARI CENSIS. 49J rum absentiam collabanti ; cui operi fatis arduo multum temporis eji adhuc connitendum. Nec pos- sum intermittere absque maximo detrimento animarum mea a Deo sollicitudini commissarum. Et nifipergatur, quidquidseliciter actum est, convulsum ibit. Datum in castro nojlro Lurii xx 1 l I. Mar- tii anni MCCCLXHI. Quæ profecto viri commendant elegantiam in lcribendo.in exsequen- do pietatem. Ita Columbus. Parum autem temporis hanC sedem tenuit, cum an. sequenti alius occurrat episcopus, quem ad sidemjoh. Columbi damus. Obstat tamen quod legimus in observationibus eruditissmi D. d’Ache, nimirum Gcraldum adfuisse concilio Aptcnsi anno m ccc L xv. Sed de alio forsan Giraldo id intelli- gendum. XLVII. PeTRus VII. Petrus hic notatur anno 1364. in Manuafcen- sium Carmelitarum chartis, inquit Columbi, qui non solum Sistaricensium episcoporum scri- psit historiam, sed etiam Manuascæ siiæ patriæ. XLVII I. BeRTolDUs. Hic anno 1365. in bulla aurea Caroli IV. imperatoris dicitur imperialis aulæ cancellarius, vice Cunonis archiepiscopi Trevirensis. XLIX. GERALDUS V. Gerardus eodem anno adfuit synodo Aptensi, cujus acta nunc typis mandat D. Edmundus Martenne. Ad illud autem convenerunt Provinciales epilcopi cum suis metropolitanis Are- lat. Ebredunensi & Aquensi. Is non multo post vivere desiit testeJ.Columbo, qui Pcilicet legit in Manuascensium consiilum diario mortuum esse anno 1367. & eos quatuor de siuo sienatu viros Lurium misisse, qui fui antistitis funeri, universorum civium vice, interessent, honore non alias ulli præsulumdelato, nec immerito ; nam cum ab hostibus periculum immineret, hujus episcopi hortatu, clerus omnis ad murorum fossarumque restitutionem, & bellicum apparatum pecuniam contulerat. Quæ dubiam hanc nobis narrationem reddant, infra dicemus. Utrum hic Gerardus sit diversos ab illo, qui anno 1363. sedebat, definire non audeo. Facile adduCerer ad unicum admittendum, & expungendos Petrum & Bertoldum, qui forte titulo tenus fuere episcopi. L. RAINULFUS. Rainulfus de Monteruco patria Lemovicensis, Innocentii papæ VI. nepos ex sorore, patruum habuit Petrum de Monteruco cardinalem. Factus est autem episcopus anno 1370. VI1. cal. Februarii ; ut docet regestum Urbani V. ubi annotatum Sistaricensem ecclesiam tunc vacas- si : per obitum Gerardi. Verisimile autem est non vacasse a tribus annis, si ; d recenti hujus episcopi morte.Novus hicepiscopus eodem anno Manuascæ consiicravit basilicam sub titulo mundi Servatoris. Rainulfus nominatur episcopus in actis publicis Rostagni Boneti, anno 1371. Ab Urbano VI. inter purpuratos patres ascitusest anno 1378. titulo S. Pudentianæ donatus. Præ- terea rexit vice-cancellariam pro patruo luo Petro de Monteruco, quem hac dignitate spoliare