Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/280

Haec pagina nondum emendata est

488 ECCLESIA SI suus avuS, quam pater Guillelmus monasterio. B. Mariæ de Podio Ganagobiæ contulerant v. nonas Octob. An. 1221. judex cumBcrmundo Aquensi archiepiscopo fuit contentionis quæ Gaucherio Apt. arcbidiacono, ( malcarchiepis- copo) intercedebat cum Rostagno de Agouto, &Bertrando de Simiana. An. 1227. convenit cum G. & R. de Railana dominis Salæ, de moletrina, quam hi excitaverant in Druentia ad Luriensem agrum.An. 1232. Raimundus Beren* garii comes, & marchio Provinciæ ei donavit castrum de Augeto. An. 1234. idem comes ita loquitur : DamusRadulfo epijcopo castrum de Re- vesto eum territorio suo & pertinentiis suis in Sis— ] taricenst dioeceji constitutum, scilicet in montem Luram ex una parte, & Fontianam ex altera… retentis nobis tantum in dicto tastro cavaleatis, quando eas de alia terra nostra habebimus, & majori dominio jeu mero imperio, &c. An. 1235. idem Raimundus eidem Radulfo dedit ea- valcatas castrorum de Revesto & de Augeto. An. 1239. contentionem finiit 4. idus Febr. quæ diuturna & gravis ei fuerat cum R. de Villamuro, & B. ac G. fratribus, & a R. Forcalqueriensi præposito arbitrario judice accepit Mauzerane- guense prædium. XXXVI. HE N R I CUS. < Henrkus de Secusia ( deBartholomæis quo- que non pauci vocant), decretorum doctor eximius, episcopus nominatur variis in chartis annorum 1244.1246. 1248. quo anno adest fundationi conventus Dominicanorum Balmæ a Beatrice comitissa Provinciæ factæ. Ab episcopatu Ostiensi, quem cardinalis sortitus est, dictus est Ostiensis, unde ejus Summæ nomen Ostiensts inditum. Is ergo est nominatisiimus ille apud juris canonici peritos Ostiensis, ab Ebredunensi ar* chiprelbyteratu ad Sistaricensem episcopatum evectus, ubi eum sedisse docent ab an. 1241. ad an. 1250. fideles eorum temporum tabulæ, & aliæ quas Burellus episcopus in libro Viridi ex- seribi voluit ; cui etiam an. 1244. canonici tam Crosiienses quam Placiti-Dei moletrinam, vineam, & alia prædia rustica concesserunt. Ex his liquet eum alium esse ab Henrico de Susit, de quo Marthæus Parisiensisagit an.I244.eum- que docet adlportata regis Angliæ pecunia, quam ad dejiciendum episcopum V intonien- sem acceperat, quemdam in suis partibus episcopatum, eo anno sibi comparavisse ; quamvis Auoeryus 1.1. de cardinalibus Gallis utrumque confundat, propterea quod nunc idiomate vulgari dicatur Susa apud Gallos, quæ olim fuit Sccusia Pedemontanorum urbs, unde Henrico nostro cognomen. Falluntur enim etiam qui sic dictum putant, eo quod Susanorum in Delphi- natu dynastarum gentilis eflet ; comitescnim Su- sani ab Aymone de Balma, quondam de Albeneo, 3ualem seipsum vocat in nuptialibus tabulis, escendunt : qui Aymo cum Antoniolam Sa- lassam, Herrnci Cassenatici apud Delphinatcs proregis biduam duxisset, Siilam ab ea acceptam posteris reliquit hereditariam, sicque comites illi Ba Ima ni gente sunt, non Susani. Anno TARICENSIS. 1246. quædam d canonicis suis accepit IV. idus Septembris ut quod in capitulo vocem tan-, quam canonicus habere dcoeat privilegio per », sonali, non ad successores transituro. An. 1247. cum abbas Insulæ-barbaræ prope Lugdunurh ex fidelibus chartis docuisset Boda- nense sancti Marii monasterium in Sistaricensi non in Diensi diœcesi positum esse, Henricus voluit eam rem H. S.Sabinæ cardinalis edicto sanciri, & consequente anno Innocentii IV. pont » Romani bulla edictum cardinalis roborari. Anno 1249. IV. nonas Decembris Lugduni judicio S110 diremit Sistaricensium & Forcalquerien- sium canonicorum, de episcoporum electiono contentionem, & quidem in favorem Forcal- queriensium. Anno incerto evasit in Ebredu- nensem archicpiscopum i vcrisimile tamen putamus id factum anno 1250. cum nonum episcopatus sui annum esset ingressus. Fratres Praedicatores anno 1247. in urbe admissos legimus. XXXVII.Umbektus II. —vrlYMBERTUs. Umbertusex ordine Prædicatorum electus. anno 1251. vm. cal. Augusti de conventione quadam cum hospitalariis Manuascæ compro- misit, canonicis Sistaricensibus cdnsensum praebentibus. Eodem anno XII. cal. Septemb. obtinet aWillelmo Romanorum rege confirmatio^ nem omnium jurium & bonorum episcopatus, maxime castrorum Lurii, & Laduncelli, quæ sitasimtin diœcesi Sistaricensi, & ab imperio immediate tenentur, ab antiquo, & a tempore cujus non ex jiat memoria. Sic agebat Guillelmus in Provincia, quasi siimma rerum potiretur & auctoritate regia, licet Pub Caroli Siciliæ regis esset dominio comitatus Provinciæ. Et siane redux liberque a bellis Palæstinis & Ægyptiacis Carolus coegit Humbertum hominium sibi præstare, & fupra memorato renuntiare privilegio. ldsignincat Sistaricensis scriptor, quando de ipso ait ilste enim oppressus per curiam regiam tempore illustristimi Caroli J. Sicilia regis, Provincia & Forcalquerii comitis, gravaminibus aggravantibus, libere dimistt epijcopatum Sista- ricensem… & apud Lugdunum, ubi postmodum permanstt, diem elaustt extremum. Attamen constat acceptum fuisse Bcatrici reginæ hunc episcopum, cujus mandato, assumtis Falcone de Podio Ricardo, Gausrido de Tarascone, Artati- do domino de Venelis, Robertode Lerens, tulit sententiam de portariis per Forcalquericn- sem comitatum. Cum Lambertus Laduncellius ei clientelarem fidem jurare detrectaret, judices ab eadem Beatrice regina & comitissa delegati, ad hoc officium clientelare episcopo præstandum damnarunt anno 1156. An. 1257. a Rostagno, Galterio de Revesto emit aliquot prædia, iis- que emtis abdicavit. Ejus tempore Philippusar- chiepiscopus Aquensis univit episcopali fcdi ec- clesias Lurii, Revesti, Bethuncsii.&fancti Martini de Nogheriis. Silentio prætereundtim non est quod anno 1254. Iv. idus Maii, Humber- tussuo munivit sigillo, & auctoritate firmavit quoddam transsumtumlitterarum domini Wil- lelmi quondam eomitis Forcalqueriensis, statuta quædam pro Forcalqueriensi comitatu H h iij