Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/279

Haec pagina nondum emendata est

486 ECCLESIAS po Aquensi & episcopo Aptensi confirmavit an-, no 1168. ex instrumento Boscodunensi. Anno ■ 1150. commutavit cum Templariis ecclesiam S. Mariæ de Olonio pro Lebrignianæ castro. An. , 1152. litteras protectionis ab Eugenio III. ac- , cepit, & anno 1157. ab Adriano. Anno 1154. dedit Petro abbati Montis-majoris ecclesiam de Gajanis, acccpitque pro ea ecclesias de Sem- promaco. Anno 1168. præsens legitur quando Bertrandus comes dedit hospitali Jcroiolymi- tano quidquid in castro Manoscensi porfide- bat. Legimus eum excepisse donationem factam Guigoni abbati Boscodunensi, Luræ videlicet ad radicem Montis Loterii, sed quo anno ambigimus. Non diu postea ecclesiam rexit Sistari- censem, —cum certum sit ejus successorem anno 1169. episcopatum obtinuisse. De ejus sacris itineribus, & peregrinationibus ad sanctum Christi sepulcrum, unde sacris reliquiis ditatus rediit, suamque ditavit ecclesiam, vide in veteri Gallia Christiana. XXXII. BERTRANDUS II. Bertrandus ex eremo, nimirum ex Cartusia Durbonis ubi prior erat, prodiit ad regendam Sistaricensem ecclesiam ; quod docet factum anno 1169. dum anno 1170. die 3. Aprilis in charta pro canonicis Forcalqueriensibus jam supra commemorata monet id actum expleto primo fui episcopatus anno. Memor suorum Durbonensium adfuit donationi factæ Andreæ priori hujus loci anno 1172. anno vero sequenti coram ipso agitata est controversia inter Dur- bonemac milites templi, ut eam dirimeretjqijæ nos docent Boscodunenses tabulæ. Non diu vixit postea. Laudatur autem ob summam pietatem in ecclesiæ suæ tabulis. In gratiam Forcal- Sueriensis capituli constituit ut episcopus Si- aricensis, citra consilium & consensum canonicorum Forcalqueriensium nullam faceret rerum suarum alienationem seu distractionem, de quibus debet habere consensum & consilium a canonicis ecclesiæ Sistaricensis, cum utraque, inquit, ecclejia jit cathedralis, & pro sude episcopi habita ab antecessoribus nojlris. Nam & hoc injimul habebant commune, quando una erant ecclesia. XXXIII. BERMUNDUS. Bermundus de Andusia canonicus Magalo- nensis, genere coisspicuus, dicitur electus Sistaricensis anno 1174. die 2. Novembris, in instrumento donationis Guillelmi comitis Forcal- 2uerii laudantis fratribus Durbonensibus quæ- am jura per totam terram suam, data charta apud castrum de Manoasca, præsente Hugone abbate de Luria, Chatberto priore Durbonen- li. Eodem anno in transactione cum canonicis templi non alio quam electi titulo utitur. Interfuit concilio Lateranensi anno 1179. tom. XII. spicilegii. Anno 1180. memoratur in tabulis Victormis. Anno 1183. consensit unioni abbatiæ Lurensis cum Boscodunensi, cujus unionis vide chartam S110 loco. Anno 1207. conces- sit ecclesiam de Ybonicis ecclesiæ sancti Mar- tini de Crocio ejusque præposito & canonicis, STARICENSIS. 487 inquit Burcllanus scriba. Sed quem sirpius errasse jam vidimus ducem non debemus sequi, ( ubi maxime chartæ adsunt quæ falsi eum re—’ vincunt, & Pontium quemdam ante hunc annum 1207. Sistarici sedisse probant. XXXIV. PONTIUS. Humbertus episcopus Sistaricensis, de quo infra loquendum erit, anno 125. sigillo suo munivit quoddam transtumtum litterarum dom. Willelmi quondam comitis Forcalquerii, statuta pro Sistaricensi comitatu continentium, quas Humbertus testatus est integras & vitii e : pertes a se visas. Porro his in litta isprasi ; ntcs dicuntur Guillelmus de Benevento rbrcdur.cnsis ar- chicpiscopus, Petrus de sancto Paulo episcopus Aptensis, & Pontius de Sabrano Sistaricensis ; cumque Guillelmus de Benevento jam mortuus esset anno 1207. inde consequens est Fontium de Sabrano coævum ante annum 1207. Sistaricensem tenuisse sedem. Ceterum qui volunt Bernardum quemdam Bermundo fu sse subrogatum, & ad id probandum adducunt chartam unionis abbatiæ Lurensis cum Boscodunensi, in qua legerunt Bernardum & non Bermundum, decepti siunt ama- nuensis lapsu. Nam hcc instrumentum descrip- simus ex chart. Boscod. bi legitur perspicue Bermundus. XXXV. RaDULFUs II. ah RoDULFUS. Alumnus erat, & postea suitabbas Floregiæ, vulgo Toroneti, ordinis Cisterciensis in diœcesi Forojuliensi. De eo liber Viridis ait, dominut Rodulsus episcopus rexit ecclesiam Sijlaricensem 25. annis & 3. rnensibus. Hic suit de ordine Cijler- censium abbas monaslerii Floregiæ, qui vulgo dicitur Toroneti, sepultus autem in ecclejia Sijlari- censi. Hic augmentavit reditus episcopales in cas- tro de Lurio, & comparavit cajtrum de Augetto, & cajlrumde Revejlo 16. millia solidor. a domino comite Provinciæ & Forcalquerii Raimundo Beren- gario illujlri ac piissimo. Dictus autem episcopus Rodulsus sanctiss.nus Sijiaricensis, diem claujit extremum anno currente Domini I141. &sepultus in ecclesia Sijlactcensisubtus altarepojttum insca- lerio lapideo introitus chori.’per quem in vita sua & poss mortem ejus Deus omnipotens multa jecit miracula mortuossujcitando, ceecos iHuniinando, de morbo caduco fanando, claudos & impotentes exaltando. Ex hocscribæ Sistaricensis testimonio conficitur Rodulfum episcopatum inchoasse anno 1216. At ne forte quis contendat sapius falli scriptorem, quod inficiari non audemus, idem aliunde argumentis adstruamus certiffimis. Certe monuit nos doctiffimus Ruffius in tabulario Victorino, quod tam diligenter investigavit & exploravit, memorari R. Sistaricensem episcopum ad hunc annum. Hoc ipso an. duodecimo cal. Octobris arbitrarius judex cum B. Aquensi archiepiscopo, & B. Cavallicensi episcopo, componit dissidium prioris San-mariani, & hospita- larioriim super juribus in Manuescam. Anno 1220. prasens memoratur Garfendi comitissæ, & marchionissæProvinciæ laudanti, quætam