Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/278

484 ECCLESIA SI suiricensibuS, qui ncquidem permiserunt ut J transiret per eorum civitatem. Veniens vero Forcalquerium, honorifice, & magno cum gaudio est exceptus. Ibi, ut ipse dicit in charta sua, invenit filios obcdientiæ*congregatos.Tune si ; totum addixit pastorali curæ » incipicnsque ab ordinatione cleri, canonicos Sistaricenses & Forcalqucrienses separavit, dignitates inter eos dividens, & præpositum in utraque constituens. Hæc fere Bertrandus episcopus jam laudatus ex ipsius Gcrardi charta. Postea tamen rebelles ad officium revocavit, præsertim tres fratres, Petrum, Rostagnum &Pontium, qui urbi dominabantur, quibus cum prudenter injurias eccle. six illatas ob oculos posuisset, destructionem ba— j silicæ simctæMariæ, occupatos ecclesiasticos jroventus, &c. factum est ut Deo volente resi- liscerent, & postmodum satisfacerent, ut pro- >at charta, ex toties decantato libro Viridi ex- ’cripta : quam damus in probationibus. Ex his intelligitur fratres illos Siltarici dominos ad faciendum satis pro rapinis & aliis malis ecclesiæ illatis consensisse homagium episcopo facere, pro siuo castro de Sixterone {Sifieron). Deinceps autem nullum occurrit hominium a Sista- rici dominis præstitum episcopo. Ceterum conqueritur scriptor Sistaricensis, quod Geraldus fecerit quidqutd boni potuit et— ( clefia Forcalqueriensi, & quidquid mali Sijlari- censi, illam exaltando, istam opprimendo •, quia videlicet Forcalqueriensem fecit concathedra- lem, memor beneficiorum a Forcalqueriensi- bus acceptorum, dum a propria exsularet ecclesia. Beneficia autem iphs repensit a Gerardo commemorat Bertrandusepiscopus. Inter cetera vero donavit capitulo Forcalqueriensi ecclesiam S.Martini de Manuesca*, cum omnibus quæ in eadem valle erant ecclefiis. Etsi legatur instituto Canonicorum Regularium patrocinatus, attamen ad hoc vivendi genus ab ipso com- positum fuisse clerum ecclesiæ Sistaricensis, aut T Forcalquericnsis, minime videmus. Sed ejus1 opera ecclesia S. Laurentii de Plebe martyrum a Saracenis prius cvcrfa, restauratur, & in ea constituitur celeberrima Canonicorume Rgula- ritim prapositura, quam ipse rexit, habuirque in ea successorem Nantelmum, cui Cuniber- tus Tauri nensis episcopus anno 1065. confirmavit donationes a comite Sabaudiæ factas. Vixit hic episcopus usque adGregorii VII. tempora, qui etiam anno 1074. ad eum acriori scripfit stylo, quod invasisset Croffiensem ec- cleiiam, quæ erat de jure S. Petri ; undeipsijm j Ananiæ & Saphiræ comparare, intentata etiam excommunicatione nisi latisfaceret, non dubitavit. Gerardum sepultum esse in ecclesia For- calqueriensi siiadent hæc Bertrandi episcopi verba.— Deditfeipsum & corpus suum Deo & B. Maria sudi, & S. Mario confessori, & B. Thyrfo martyri. De Gcrardi successoribus non consentiunt qui de iis seripserunt episcopis. Bertrandus II. episcopus sæpius laudatus eos sic enumerat : Ca- rolum, Bertrandum, Geraldum, Raimbaldum, Petrum. At scriptor Burellanus ita recenset illos præsules : Carolun », Petrum episcopum antiquum, Frodonem, Bertrandum, Raimbau- Tomus I. STARICENSIS. l dum, Petrum de Sabrano sanctissenum antistitem, Bertrandum. Priori testi vicino temporum illorum sides est magis adhibenda. XXVII. CAROLUS. Carolus successit Geraldo, ex omnibus qui catalogos episcoporum Sistaricensium texuerunt ! sed de ipib nihil amplius. XXVIII. BERTRANDUs I. Bertrandus anno 1102. quoddam donum fecit ecclesiæ & canonicis sancti Marii Forcalca- riensis, quod probavit Petrus Aquensis archi- episcopus, præscnte quoque ac laudante Adala- xi Provinciæ comitissa. ldcm Bertrandus Pedebat adhuc anno 1105. ex plurium rerum concessione canonicis Forcalqueriensibus. Expungimus ex cpiseoporum Sistaricensium sierieNi- tardum quemdam. Certe Bertrandus II. sijos a Geraldo Caprerio antecessores recensens, Ni- tardum tacet, uti & alios a scriptore Burella- no inepte invectos. XXIX. GERALDUS III. Hic episcopus recuperavit castrum episcopatus Luris dictum, Adalaxi comitissa Forcalquerii illud restituente, ut probant ejusiiem litteræ quas integras exhibet J. Columbi ; contractæ autem leguntur in Gallia Christiana fratrum Gemellorum. Id vero factum legitur anno Dominicæ incarnationis mcx. Vixit saltemus- que ad annum 1124. Nam adfuit concilio Viennensi tunc habito. XXX. RAMBAUDUS. Rambaudum ecclesiæ Sistaricensi dedit congregatio Cluniacensis ordinis S. Benedicti, erat- que prior S. Andreæ Ganagobiensis indiœcesi Vapincensi, quando vocatus est ad episcopatum. Quo tempore d factum chayæ non exprimunt. Unum hoc de ipso legitur, quodeme- ’rit jura omnia quæ Tihurgis de Araustca habebat Lurii, quinque solidorum millibus, & affare a Petraruæ. Tiburgis vero non Arausica- no tantum comitatui, sed etiam per Aptensem, Sistaricensem, Vcnciensem & Nicientem episcopatus late dominabatur, ut palam fit ex testamento, quod anno 1150. condidit. Rambaudi episcopatus attigit annum 1143. quod mox ostendemus. XXXI. PETRUS III. Petrus de Sabrano nobili genere clarus, Ped sanctitate longe illustrior Rambaudo succeffit, anno 1142. vel 1143. ut nos docet Bertrandus ejus successor, in quadam charta, ubi dicit Petrum de Sabrano viginti & sex annis duobusque mensibus ante si : in episcopatu sedisse. Facta autem charta hæc legitur anno ab incarnatione Domini 1170. tertio mensis Aprilis, Alexandro siimmo pontifice, primo anno, inquit, pontificatus r.ossrt jam expleto. Anno 1149. laudavit & approbavit eleemosynam factam hospitalariis Manoscensibus, per Guigonem comitem Forcalquerii, quam iterum una cum archiepisco- « N0t.1t Cangius in Gloflario vocem iftatn tpud OccicanM tt Provinciales Ugmfkarc praedium rusticum. H h ij