4<fo E CCLES I A V unde liquet præfuisse tempore præsecturæ S. A Odilonis apud Cluniacum. Sed diu monasterium hoc rexit S. Odilo, videlicet ab anno circiter 991. ad 1048. hinc fieri potest utRadulfus antecesserit Faraldum in regimine ecclesiæ Va- pincensis. Cur autem eum postposuerimus, id causæ fuit quod charta cui sublcripsit, sit instrumentum venditionis factæ S. Odiloni partis ecclesiæ S. Andreæ, quam haud dubie non ac- quisivit sanctus abbas, nisi postquam hæc ecclesia Cluniaco fuit subdita, an. 1029. XVII. R I P E RT U S I. w/ R.U P E R T US. Hicepiscopus, anno 1055. subscripsit diploma— j ti Gaurredi comitis Provinciæ, ejusque uxoris Stephaniæ ac filii Bertranni, quo dant aut vendunt sancto V ictori duas pedas de terris in Tri- poncio, confiliante & jrajente Rajambaldo ar- chtepiscopo ( Arelatensi) volentibus & prafenti- bus epijcopis Alfanto Aptenst, & Riperto Vapin- censi, necnon Rofiagno Avenionensi, Calendis fu- lii, anno ab ineam. Domini ml v. Porro limonia reus hic episcopus e sede sua est dejectus,
? uam tamen putamus postea eum recuperasse. orte etiam nunquam illam deseruit, etsi judicio ecclesiæ pulsus. Testatur Honoratus Bou- che in proverbium abiisse illicfimoniam Riperti— 1 tinam, quod Ripertushuic vitio in primis esset deditus. Eum existimamus fuisse ex sex illis episcopis, quos Hildebrandus, tunc tantum subdia- conus, a Victore ( scilicet II.) apocrisiarius in Gallias destinatus, in synodo, apostolica auctoritate, episcopali honore spoliavit, ut narrat Petrus Danvani, in epistola ad Dominicum & fratres eremi, necnon alia in epistola ad Nicolaum papam. Depositionem Riperti contigisse putamus anno 1055. quo videmus alium episco- pumipsi subrogatum. XVIII. S. ArnvLJUs. Beatus Arnulsus monachus sanctæ Trinitatis* Vindocinensis, ordinis S. Benedicti, cum in coenobio S. Priscæ Vindocinensibus dato Romæ degeret, ob morum facilitatem & suavitatem papæ carus, jussus est succedere Riperto, & quæ male egerat, emendare ; quod feliciter ftræstitit. Justitiæ tenax, & injuriarum clero statarum vindex acerrimus communionem interdixit cuidam militi nomine Laidet domino de Charance, qui canonicum ecclesiæ Vapincen* sis acerbius tractaverat ; qui etsi delicti veniam Romæ obtinuisset, postea tamen, cum in B. Arnulfum debacchatus esset, fortuito casu Can- terii mox interiit miserrime. Quo tempore S. Arnulsus ad Vapincensem accesserit cathedram, nunc perpendendum.Hil- debrandus Victoris II. legatus Rjpertumdepulit ac deturbavit ab episcopatu. Victorpapa pontificatum exorsus anno to<4— absolvit an. 1057. , Itaque depositio Riperti potius ad annum 105^. revocari potest ac debet, quam ad 1065. & quidem in ejus vita legitur consecratus & missus m Honoratus Boucbe dicit S. Amutsom fuiffe naram in pago Vindonifscnfi ^indijch prope Hdvetins ; cujus urbis episcopatus Constantiam ad Rhenum tranflatus est. Sed vereor hallucinationem ; sone enim lectum cst Kmoionifftnfii WMchul S pro V m N C E N S I S. 4dr Vapingum ab Victore II. migravit ad cœlum virtutibus ac miraculi* clarus, die 19. Septembris-. XIX. RIEERTUS II. Ripertus, idem quem supra diximus a sede pontificali pulsum, ut par est credere, an. 1060. eamrecuperarat, & obtinebat, quo dedit sancto Victori Massiliensi ecclesiam sancti Petri de Rionia ; in charta donationis se dicit I ercipiæ filium, fratrem Laugerii, Hugonis, & Raim- baldi. Anno 1075. Bernardo abbati sancti Victoris donationem facit in castello quod Traselens l vocatur ad condendum monasterium. XX. LeoDegamusI. De hoc episcopo ita scribit Gregorius VII. epist. 21.1.6. ad Arelatenses ; anno 1079. cal. Martii : Mifimus ad vos fratrem nestrum videlicet LeodegariumWapsncensem episcopum quatenus cum illius constlio talem perfona.n fecundum Deum eligatis, ( in archiepiscopum) quem vicarius noster Hugo Diensis episcopus, litteris suis nobis commendat, &c. Habet anniversarium in monasterio sancti Andreæ secus Avenionem die 3. Augusti, ex veteri obituum libro. XXI. OTto. Nomen huius episcopi libro seu registro per- gamenorum p. 61. inscriptumad annum 1081 « nos cogit eum Vapincensibus antistitibus accen- sere. XXII. ISOARDUS. Ex variis donis cognitus est hic episcopus ; nam contulit capitulo seu congregationi beatæ Mariæ Avenionensis, & Rostagnoejusdem præposito plurimas ecclesias. Quo tempore præfue- rit non indicant ejus chartæ ; nam chronicis D carent notis. Sed abunde nobis constat Rosta- gnum Avenionensis ecclesiæ præpositum vixisse anno 1099. & 1100. Erga Cmniacense coenobium, & S. Hugonem abbatem benesicus contulit ecclesiam sanctæ Mariæ de Vedeneto, qtiæ erat fui patrimonii, coram Paschali papa 11. rogante Petro Cluniacensi monacho ; & papæ camerario. De hoc episcopo intelligenda sunt quæ Urbanus II. scribit ad Hugonem Lugdu- nensem archiepiscopum, an. 1099. ^uod de Guapicenft feu Diensi episcopis pruden- dentsam tuam egisse stgnificajli, nobis admodum gratum est, &jijam amplius actum esset, gra- E tius haberemus, ut & Guapensts ab incubantis porci faucibus erueretur, & Diensis pafiore quem appetit, frueretur, &c. XXIII. ARMANDUS. Tempus quo sedit præsul hic, indicat proprium Vapincense, quando asserit eum sacra B. Arnulh osta post annum ab ipsius morte tri- cesimum transtulisse in pulpitum ecclesiæ, die 13. Junii, ld contigit anno 1104. si, uti dicitur, S. Arnulsus ad Dominum migraverit an. 1074. Hac sunt verba proprii ecclesiæ Vapincensis.- « Legitur obiiflc, anno 1074. quod C ita fit, episcopatum mi* nime retinuit usque ad mortem.
