4fe ECCLESIA _ nec abesse credendus eji qui per dilectionis vincu- I lum animis inharet. Quæ verba vim amoris te- ’1’ statam faciunt. Neque minora ejusdem argumenta continet epistola 57. ejusdem libri ad eundem A regium ; m qua etiam sanctifsimus papa existimationem de virtute amici fui præconce- {)um significat, ita scribens : Cum in fraterna di- ectione unum cor, unus fit animus, sieut in alterius profperis mens latatur, ita in adverfis affligitur : quia in utroque particeps esse lege caritatis adflringitur. Atque ideo major nos de trijlitia veflra moeror invaserat, ne fortasse prolixi luctus afflictio assiduo cor vestrum dolore pulsaret
Sed fusceptis caritatis vejira episiolis, optato su- mut gaudio consulati… quia & unanimitatem incolumem, & animum ad conjolationem rediisse cognovimus. Nec enim aliter de vobis fuerat ajli- mandummifi quia quidquid advcrfitatis esset, sa- cerdo tali fine dubio patientia vinceretis. S. Aregii vitam ex manuscripto Silviniacensi erutam a Jacobo Sirmondo edidit Philippus Labbeus tom. I. bibliothecæ ; quam emendatam ex conjecturis recudi curaverunt Bollan- diani die 1. Maii ; ex qua hæc delibavimus. S. Aregius patrem haouit Aprocasium ex praeclariori Francorum progenie, matrem Semproniam. Pii parentes primogenitum hunc filium ( Deo bimulum obtulerunt in ecclesia Cabilo- nensi, nondum baptizatum ; unde subodora- mur patriam Aregii fuisse pagum Cabilonen- sem. Eum aquis lustralibus tinxit B. Desiderius episcopus. Deinde ætate & scientia maturus, ad regimen ecclesiæ Morgecensis, ( quæ leucis quinque distat a Claromonte) an. circiter 553. assumitur, cui præsy : t annis 14. quibus elapsis, subrogatus est Sagittario in sedem Vapincen- sem. Bis dejectus clt Sagittarius, scilicet anno 567. ac 579. Si Aregius sussectus sit Sagittario statim post ipsius priorem depositionem, ejus episcopatus inchoandus est ao anno 567 sic— s que praefectus fuit ecclesiæ Morgecensi * an~ 1 no 555. quam sententiam propugnant Bollan- diani. Si vero Sagittarius nulium habuerit suc- Cessorem, nisi post secundam in eum latam sen- tentiam, ut multa suadcre videntur, (nam quando post primam suam dejectionem revocatus est ad ecclesiam Vapincensem, non legitur invenisse cathedram ab alio præsule occupatam ; non est sumendum initium ejus regiminis, nisi ab anno 579. sicque non accepit gubernandam Morgecensem ecclesiam ante annum 565. Aregius factus episcopus magnam gessit sollicitudinem totius gregis, maxime vero junio— j rum clericorum. Potestatem exercuit summam in dæmones, & multis miraculis Deus notam fecit ejus sanctitatem. Nihilo tamen minus corpus diversis exquisitisque laboribus affligebat indesinenter, quasi militiæ Christianæ stadium nuper esset ingressus. Interfuit concilio Valentino II. anno 584. & Maiisconensi II. anno sequenti. Adhuc sedebat anno 601. quo sanctus Gregorius ei duas scripsit epistolas. Romam profectus orationis causa, & ut SS. apostolorum limina visitaret, a sancto papa perhonorifice est exceptus. Per hanc autem profectionem & moram Romæ factam, coa- V A P I NC EN S I A luit potiisimum singularis inter eximias illos viros amicitia. De sancti Aregii morte ita loqui, tur ejus vitæ scriptor coævus t Nudato torpore ante altarefancti Eusebii, cum cinere & cilicio jacens, cum viaticum corporis &sanguinis chrifli de manu ificiVepiscopi *, & Dicontii episcot presbyteri accepisset, ait : Gratias tibi ago, Domine Jesu Christe, &c. Obiit autem ipso die kalenda- rum Maii. Sed quo anno minime constat 5 licet id anno 604. factum fuisse videatur. Fit mentio sancti Aregii in vira sancti Attalæ abbatis Bobiensis, quem pater litteris liberalibus imbutum huic commendavit pontisick * IX. VALATONIUS. Hic cum esset archidiaconus sancti Aregii & discipulus, eum excepit in sede Vapincensi ut clare docet scriptor synchronus vitæ hujus sancti, iis verbis : Ergo & beatissimo viro Valentonio, qui tunc temporis archidiaconussub fape dicto pontifice Vapincensem regebat ecclesiam, visus efi dal- m at icam causa muneris indulfisse ; & quia com- pererat, quod esset sueris litteris decoratus
& quod ipse insui magiflri succederetsede, beatis- fimus Gregorius papa palam suis pronuntiavit oraculis. ■> X. PoTENTISSIMUS. Potentissimus sub Clodoveo II. regeadfuit concilio Cabilonensi habito anno 650. juxta vulgarem opinionem ; quod tamen anno 644. coactum putat Carolus Cointius ; melius autem aflignatur anno 648. Frequens fuit hic episco— 6 porum, ex omnibus fere Galliæ provinciis congregatorum cœtus. Post hunc episcopum magnus est hiatus in Vapincensium episeoporum catalogis. XI. SYMPHOR1ANUS. Symphorianum ex illustri genere ortum conjicimus, quod Abbo Patricius fundator monasterii Novaliciensis eum appellet modo patruum, modo avunculum suum, in suo testamento, ex quo liquet Abbonem plurimas ditiones habuisse in pagis Segusiano, Mauriennensi, Tarenta- siensi > Lugduneusi, Viennensi, Gratianopoli- tano, Diensi, Matisconensi, Arelatensi, Mafli- liensi, Tolonensi, &c. Testamentum hoc anno 789. conditum putat Cointius. Sed Mabil- lon us invictis probat argumentis illud referendum esse ad annum yiet.Sub die 111.nonasMatas, anno vicefimo primo gubernante illuflrissimo no- stro Karolo regna Francorum, indictione septima, Carolus enim hic commemoratus, qui non dicitur rex, sed gubernator, minime estCaroluS Magnus, ut vult Cointius, sed Carolus princeps cognomento Martellus, seu Tudites. Porro d*- scimus ex Abbonis testimonio Symphorianum ejus patruum fuisse episcopum Vapincensem, & de suo episcopatu a malis hominibus ejectum fuisse. Priutquam vero expelleretur, ecclesiæ suæ contulerat medietatem de Rogationes in valle Segusia ; sed cum fuisset pauso post deturbatus, nunquam portio hac de Rogationes ad ipsum Vapincensem (ecclesiam) tradita suerat. I deoque, nos, inquit Abbo, tam pro anima noflra remedio, quam & pro ipsius suptasutij^i^atrus no’
