Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/249

426 ECCLESIA FOR mentum tabularii episcopaliS, quod damus in— I. ter instrumenta. Necrologium vetus Montis- * majoris de eo habet : cal. Martii depofitio domni Riculfi episcopi & abbatis istius loci. Inejusdem monasterii tabulario exstant litteræ, quibus con> ventus sijpplicavit Gregorio papæ V. ut Ricul- fum dicto cœnobio juberet præesse. Quandoquidem nostri propositi est, nullas difficultates transilire aut diflimulare, quamvis ad eas solvendas minime pares nos judicaremus, silentio præterire non debemus, D. Claudium Esticnnot, qui Lirinensis tabularii perlustrandi & explorandi copiam habuit, me— E minisse Almeradi Forojuliensts episcopi, qui anno 990. dedit Garnero abbati Lirinensi ecclesias siancti Petri & sanctæ Mariæ d’Ampus *, & de Valle-munita. Inde vero consequens videtur Riculfum non sedisse Forojulii ab an. 974. ad 996. neque licet dicere duos fuisse Riculsos episoopos, inter quos medius sederit Almeradus. Constat enim illum Riculfum ex monacho Montis, majoris factum episcopum, nepotem Thcucindæ matronæ, qui ejuldem chartæ sub- scripsit anno 974. eundem esse, quem monachi Montis-majoris ut siium nutritum elegerunt in abbatem anno circiter 996. Si per abbatem Lirinensem licuisset investi— £ gare ac perlustrare hujus monasterii tabularium, forte nodum hunc solvere possemus ; sed nobiS hujus loci denegatus est aditus. Suspicamur hunc Almeradum, esse epilcopumRegensem, qui hoc anno 990. sedere potuit, quique inter insigniores Lerinensis coenobii benefactores numeratur,. Amanuensem vero scripsisse Foroju- liensem episcopum pro Regensi. XIX. P. Riculfum in regimine coenobii Montis-majoris habuisse successerem anno Christi millesi- mo, jam demonstravimus ; haud dubie, quia I ipsius morte sedes vacabat. Id autem consirmat quod legimus apud Sammarthanos fratres, in veteribuS actis ad annum millesimum notari P. episcopum Forojuliensem hoc anno diœcesim visitafle. Josephus Antelmius hunc P. interpretatur Petrum. XX. BERENgARIUS II. BerengariuS legitur floruisse anno 1030. XXI. GAUCELMUS, » Z. GAUSE LINUS. Nomen hujus episcopi multis modis torquetur j a scriptoribus qui ejus meminerunt ; etenim legitur Anselmus, Gaucelinus, & Teucelmus. Recensetur cum Gaucelmi nomine in tabulis Lirinensibus anni 1030. quo dedit ecclesiam in villa siancti Pauli, in dominio de Calliano, ex chronologia Lirin. &an. 1038. quo dedit cum consensii canonicorum omnium, Amalrico hujus cœnobii abbati % & monachis, ecdesias quinque in comitatu Forojuliensi ; ut fusius legere est in ejusidem litteris. Anno 1040. Ansel- m s episcopus Forojuliensts adstitit Benedicto pa- r’pæ S. Victoris Massiliensu ecclesiam consecran- ti. Post annos quatuor, Teucelmus gratia Dci Fregulensis ecclesiæ episcopus, cellas quæ sunt O J U L I EN S I S. 417 in comitatu Fregulensi, in loco qui dicitur Ave- nionese Napoulc, ad sanctam Mariam, cum consenso suorum clericorum, sive etiam fidelium laicorum donavit Deo & sancto Victori martyri, & monachis ibidem permanentibus, futuris & praesentibus..Xtf* publice apud sanctum Victorem, calendas Decembris MXLIv. Dominica incarnationis, indict. XI1. Forte ceisit episco- gitum ante mortem, Bertrando qui sequitur, rvato tamen episcopi Forojul. titulo ; nam in concilio apud S. Ægidium habito an. 1056. Gaucelinus Forojul. episcopus, recenseturpræ- sens, quo tempore Bertrandus sedebat Forojulii. Quidam sane revocant hanc synodum ad annum 1050. sed hoc etiam anno & longe antea Bertrandus cathedram obtinebat Foroju » liensem. XXII. BERTRANDUS I. Bertrandus memoratur in veteri charta S. Victoris 1044. Ipfe parentes suos designat his verbis : Ego Bertrannus Forojuliensts episcopus, cum matre mea Aclya, & fratre meo Adelberto, & uxore ejus, dedimus Domino Deo & monastcrio S. Victoris Majstliensts obedientiam quamdam, qua in honoresancti Cassiani adificata est, cum terris & appenditiis ipstus ecclesia pro remedio peccatorum patris nostri, qui ibi Jepultus est, &c. Idem Bertrannus in alia charta alios fratres habuisse designat scilicet Willelmum & Hugonem. Et in charta donationis cujusuam in comitatu Forojuliensi in territorio quod vocatur Marsendis 1058. de ejus parentibus hæc lego- Ego Aldebertus&frater meus Bertrandus episcopus & mater nostra Aclyas, & uxor mea Ermengar- da, & filii mei Petrus, Hugo & illelmus, &c. Anno 1052. confirmavit donationem ecclesiæ de Mota > a Guillelmo quodam, ejusque con> 1 juge Adalgarda factam cœnobio Massiliensi XIV. cal. Decembris, probante Rajambaldo Arelatensiarchipræsule. Huic tanquam primati juraverat subjectionem, reverentiam & obedientiam, si Honorato Bouche historiæ Provinciæ scriptori fides sitadhibenda. Anno 1085. quasdam sancto Victori apud Massiliam restituit ecclesias. Utrum tamen hic Bertrandus idem sit qui sedere saltem cœpit anno 1044.311- cipites fumus. Sane ab anno 1058. usque ad 1085. effluxerunt anni 27. in quibus nulla nobis occurrerunt de Bertranno. Contra vero legimus Berengario Forojuliensi episcopo volente anno 1070. quemdam Petrum dedifle Lirinensibus ecclesiam S. Michaelis de Ampus. Sed ut de charta in qua hæc leguntur dubitemus, cogit, quod in ea legatur anno 1070. Berenga- num Lirino præsuisse, quando pene constat tunc abbatem fuisse Adalbertum. XXIII. BERENGARIUS 111. Berengariuserat filius Rostagni Berengam, & Hermensendis, frater Gausredi vicecomitis, &c. ex instrumento donationis ab ipfis factæecclesiæ Avenionensi, quod damus in probationibus. Idem an. 1094. indictione 11. donat Al* deberto Lirinensi abbati, & cunctis monachis »