396 ECCLESIA copum, & Richoinum Piclav’comitem &c. Idem legitur in annalibus rerum gestarum a Ludo* vico Pio. Neque vero par est credere Nortber- tum fuisse Regii-Lepidi episcopum in Æmilia, quia hæc ltaliæ urbs non erat tum in ditione Ludovici. Quorsum autem episcopum alienigenam elegisset imperator, ad tanti momenti legationem cum comite Pictavorum obeundam ? XIII. B E RNARIUS. Bernariuse Lirinensicœnobioad infulas Re- genscs assumtus juxta Galliam Christianam quatuor in tomos distributam, idem est ac Ber- nharius commemoratus in vita sancti Adalhar— 1 di abbatis Corbeiensis, auctore Paschasio Rad* ■berto ipsius discipulo, ii credimus Cointio, loco jam superius laudato. Iste autem Bernarius ex eodem scriptore fuit sancti Adalhardi frater & Walæ abbatum Corbeiensium ; proindeque Pi* f>ini magni regis nepos, Carolique Magni con- bbrinus. In illa autem procellaobdisiidium Ludovici Pii Augusti, & filiorum ejus commota, quæ Adalhardum in exsilium ad Herii infulam ejecit, Bernarius, qui tunc erat monachusCor- beiensis, Lirinum remittitur, inquit Radbertus ; quæ verba signisicare videntur ipsum prius apud Lirinum vitam egisse monasticam.Postea Lirino ( Floriacumabductus, inde evocatus est ; &post reconciliationem suam cum imperatore forhtan Regensem consecutus est episcopatum. Quid vero in ea gesserit nullus nos docet. Imo etiam utrum in Regensi cathedra sederit, non omnino compertum habemus. Iu censemus de Ro* dulpho quodam cui vigesimus primus soCiis datur inter episcopos Regenses in Gallia Christiana susiori. XIV. ED o LDUS. Anno 879. idibus Octobris celebrata est sy- nodus apud Mantalam in territorio Viennenii,. ab episcopis provinciarum Viennensis, Lugdu- nenns, Arelatensis, Aquensis, &c. & a proceribus ; in qua Boso electus est rex ; cujus ea de re decreto sub cripsit Edoldus episcopus Regen- sis, cum Rotberto suo metropolitano. XV. GirALDUJ. Geraldus an. 936. cum sancto Odone abbate Cluniacensi invisit limina apostolorum, per Ab pes Cotias iter aggressus, ut testis est Johannes scriptor vitæ S. Odonis lib. 2. Sapius, inquit, tum hoc vidi facere. Illo enim tempore, quo cum Geral- do Regensis ecclesia episcopo Cotias transtvimus Alpes, & Romam venimus pariter ; memini eum de quadam muliere damoniaca hoc fecisse, qua sta- tim reddita estsanitati, & una nobiscum ujque Senam venit, liberata videlicet a dæmone per tactum sellæ equi sancti Odonis, etsi Senæ remanere coacta sit, quod dyssenterico morbo laboraret. Hic locus dandus esset cuidam episcopo Regensi, qui sedebat anno 966. ex his quæ diximus in Silvestro Aquensi arChipræsule, ubi recensentur nomina sex ipsius sussraganeorum ; sed quæ cuilibet eorum assignanda sit cathedra prorsus incertum. REGENSIS. k XVI. ALMERALDUS seu A1MERADUS. Hujus episcopi sit mentio in chronologia Li- rinensi, ob vana benesicia coi lata huic monas- terio, nec minus beneficum se exhibuit erga Cluniense asccterium, & beatum Odilonem tunc abbatem. Etenim constructom a se mo~ naherium de Valentiola, Cluniacensibus contulit, ut sub eorum jure perseveraret immunitate omnimoda donatum a suo auctore. De Almerado hæc leguntur in chartulario majori Cluniae, tom. I. Notum fit omnibus
quod Almeradus episcopus Rcgensts consenstt ad | preces Odilonis abbatis, ut monasterium quidam fratres conservarent* quod Valentiola nuncupatur, prope ecclejiam in honore almi confessoris Maximi antiquitus consccratam. Dccrevitque ut nulla per- sona dominationem habeat aut aliquam consuetudinem in dicto loco. Videsis inter instrumenta ecclesiæ Regensis, litteras hujus episcopi, quibus supra præmissa confirmantur. Almeradus unus fuit ex episcopis Burgundiæ & Aquitaniæ, ad quos Benedictus VIIL scripsit pro Clunia- cenlibus ; cujus epistolam ea de re consule tomo IV. collectionis scriptorum historiæ Francorum. Cumque BenedictuS VIII. ecclesiæ præ- ’fueritab anno 1012. ad annum 1023. indelicet conjicere, quo tempore Almeradus Regensibus pra fuerit. Sedere jam coeperat tempore Sergii IV. qui anno 1009. pontificatum aulpicatus est, tenuitque quatuor annis etenim ex tab. Mon- tis-majoris hic papa Amalricum Aquensem, & Pontionem Arelatensemarchiepiscopos, Frodo- nem, Eldibertum, Jocelinum & Almeradum [ Regensem ] episcopos certiores facit se Al- chinrico Montis-maj. abbati conceilisse, ut Ste- phanusepiscopus, S. Mariæ, sancti Johannis, S. Petri & sancti Benedicti de Correns ecclesiam benedicat & consecret. Porro conjicimus Al- ■j meradum sedisse ab an. 990. huncque esse Lirinensis monasterii benefactorem, perperam annumeratum episcopis Forojuliensibus, aequo agemus in Riculfo episcopo Forojuliensu XVII. E R M E N G AU D U S. Ermengaudus Regensis ecclesiæ præfecturam obtinuit circa annum 1032. subscripsit enim cuidam Narbonensi concilio habito, Guifredo metropolitano præside, cujus tempus, si attendatur ad episcoporum, qui subscripserunt plurimi, ætatem, vix potest ultra distem. De hac syno- do agemus, in historia Narbonensis ecclesiæ. — XVIII. BbRTRANNUS ET Bertrandus I. Anno quadragesimo supra millesimum Benedictus papa IX. consecravit ecclesiam S. Victoris Maisiliensis idibus Octobris, in frequenti antistitum cœtu, quos inter recensetur episcopus Regensis nomine Bertrannus. Ipsius assectum erga sacrum hunc locum probat donum huic monasterio factum tam ab eodem, quam ab ipsius fratribus, qui anno 1043. IV. cal. Aprilis contulerunt abbati, & monadiis ibidem Dei servitio mancipatis, quidquid habebant in cos* tro Salencii. Lirinensibus quoque benefecit,
