Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/232

„2 ECCLESIA ab abbate mutatui per sucerdotem : quippe cum 1 nova dignitatis obtentu, rigorem veteris discipli- na non relaxaveris. Et ep. 9. ejusdem libri •• Nam quis aquali vefiigia tua gressu fequaturf fui datum efisoli loqus melius juam didiceris, vivere melius quam loquaris, quocirca merito te beatisu fimum boni omnes, id quejupra omnes tua tempef- tate concelebrabunt, cujus ita dictis vita, factif- que dupliciter inclaruit, ut quandoquidem tuos annos jam dextra * numeraverit, seculo pradica- tus tuo, defiderandus alieno, utraque laudabili actione, decedas, te relicturus externis, tua proximis. Egregie autem ipsius præconia cecinit eucharistico poemate, ubi inter cetera gratias agens quod ab ipso Re jis humaniter & laute admodum exceptus fuerit i sic canit : Seu te Lirinus priscum complexa parentem efi, Ilga tu jam fractus pro magna supe quiete, Discipulis fervire venis, vixque otia sumni, Vix coctos capture cibos, abjlemtus avum Ducis, & infertis pingis jejunia pfalmis, Fratribus injinuans, quantos illa infula plana Miferit in ccelum montes, qua suncta Caprafi Vita fenis, juvenifque Lupi : qua gratia patrem Mansu Honoratum ■, suerit quis Maximus ille, ’Urbem tu cujus, monachufque, antistes, & abbas ( Bis successor agis, celebrans quoque laudibus illis Euchcrii vementis iter, redeuntis Hilari. Seu te commissus populus tenet, & minor audet Te medio tumidos majorum temnere mores, Seu tu sulicitus curas, qua languidus efca, guave peregrinus vivat, quid pafcat, & illum Dubrica crura cui tenuat sub compede care er, Seu mage funeribus mentem distractus humandis, Livida desuncti fi pauperis ossa virefcant, Infastiditum fers ipfe ai busta cadaver. Seu te consuicuis gradibus venerabilis ara Condonaturum plebs fedula circunfifiit, Expofita legis bibat auribus ut medicinam, tfuicquid agis, quocumque loci es, femper mihi Faufius, Semper Honoratus, femper quoque Maximus esto. Quod spectat ad tempus inchoati a Fausto episcopatus, jam sedebat anno 462. Nam adfuit synodoRomæ celebratæ hoc anno ab Hilaro papa. Quin etiam hoc in cœtu cum Auxanio judex est electus inter Leontium Arelatensem & Ma- mertum Viennensem episcopum, qui antistitem Deensibus consecrarat in injuriam fratris & coepHtopi Leontii. Horum autem judicium con- sirmavit Hilarus papa ex ejusdem epistola 10. Aliquo tempore in exsilio vixit : rediit autem ad suam ecclesiam circa annum 484. Faustum inter scriptores ecclesiasticos celebrant Gennadius, Sigebertus, & alii plurimi. Præcipua ejus opera siint.* de Gratia Dei & libero arbitrio libri duo. Epistola ad Lucidum prefbyterum. Contra Nestorii errorem libellus ad Gratum diaconum. Libellus de creaturis, Suod in illis nihil sit incorporeum ; quem tribus bris confutavit ClauditiS Mamertus. Sermones aliquot, qui sub Eusebii Emeseni nomine 4 Faustum hic centenarium fu iste fignificat ; nam veteres digi- tit dextre ad computandum noa utebamur, aist a centenario Munero. R.EGENSIS. siint editi ; in hishomiliade sancti Maximi laudibus. In Fausti scriptis duo potisiimum reprehenduntur ; quod Semipelagianorum erroribus faverit, & quod animam corpoream esse docere videatur ; quam opinionem refellit Claudius Mamertus. Quod spectat ad Semipelagia » nismum, venia dignus videtur Faustus, qui scrip- sit ante concilium Arausicanum II. a quo hæc hæresisest damnata, lpsius tamen scripta inter apocrypha rejecit Gelasius papa. Ceterum de Fausto multa nabent annales ecclesiastici Baro- nii, & Spondanus, ubi de ejus vita& erroribus a sede pontificia damnatis fusius disseritur. Apo- logiam X Fausti episcopi Regensis edidit Aquis- sextiis anno 1636. Sinum Bartellus. Obiit circa annum 485. coliturque ut sanctus in sua ecclesia ; quin etiam sacris ecclesiæ Gallicanæ fastis nomen ejus est inscriptum. IV. CoNTUMELIosUS. Hic episcopus recensetur inter patres, qui in concilio Arelatensi IV. sederunt, anno 524. Convenit quoque ad synodum Carpentoraten- sem.anno 527. & ad Vasensem II. vel III. an. 529. Sed de gravibus criminibus accusatus jus- sus est deponi, & in monasterium detrudi, uti legimus in epistola 6. Johannispapæ II. ad Cæ- sarium Arelatensem episcopum ita scribentis : Caritatis tua litteras animo libentisufcepimus, in quibus corporeas necessitates allegans, etiam qua Jacrius ille, lapjds efi, fecerit, indicasu. Dolemus de amissione pontificis : rigorem tamen canonum servare necesse efi. Atque ideopradictum ab episcopatus ordine nofira sufpendit auctoritas. Neque enim fas efi pollutum criminibus, sueris mt- ntfieriis defervire. Sed te ordinante in monafierio dirigatur : ubi delictorum memor in poenitentia lachrjmas effundere non omittat… In cujus locum vifitatorem confiitui te, donec proprium eecle- 1 fi a qua evacuata efi ejus facerdotio, merere valeat facerdotem. Misit & duas alias epistolas summus pontifex, unam ad episcopos Galliæ, & alteram ad clericos Regensis ecclesiæ, ut visitatorem in locum Contumeliosi substituant, qui ad Sedem apostolicam appellavit, quod patet ex res- cripto Agapiti papæ Johanms successoris ad Cæsarium, seu ex epistola ejus 7. in qua legimus : Sujpensus igitur, ficutprafatisumus, epif- copus Contumeliosus, habeat tantum quam pra- sumfisse dicitur, celebrationem missarum, & patrimonio ecclefia in gubernatione archidiaconi ejus- f dem ecclefia confiituto, ita ut alimonia sufficienter episcopo non negentur, vifitatoriam in ejus loco pracipimus ordinari personam. Neque tamen hoc pro decretorio judicio habendum est, cum Aga- pitus in consequentibus polliceatur se judices pro sinienda ejus causa constituturum. Mota ea de re controversia, nondum finita erat anno 536. Quem vero exitum habuerit, ignoramus. V. FAUSTUS II. Faustus alter anno 549. Contumelioso vel demortuo, vel deposito sustectus suerat ; quippe in condlio V. Aurelianensi tunc temporis na- bito Claudianus ipsius vic sgeflir, consensitque Bb iij