Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/200

ji, ECCLESIA eloquentia forma) qua omuia apud te sunt » nist i animadverterem eam mansuetudinem & huma* nuat em, qua te cognovi redimitum. Sedebat adhuc 1498. 27. Octobris, ex charta collationiS capellæ Iancti Sebastiani, juxta Forum Aquis in palatio archiepiscopali, ut continetur in archi » vis Aquensis universitatis. L X. CHRISTOPHORUS. Christophorus de Brillac Biturix, Petri Argii Montiumque domini, & Annæde Tranchelion silius, cujus generis desicriptionem offert nobis Johannes Maan in historia ecclesiæ TuronensiS, ] primum fuit decanus Aurelianensis sub patrono luo Francisco episcopo> deinde unctus est in an- chiepiscopum Tripolitanum in partibus infidelium, ac Trojanum ; denique archiepiscopus Aquensis creatur post Philippum Hebert. At diu non incubuit huic sedi 5 eam enim ceisit ne* poti siio Francisco tunc Aurelianensi episcopo, & viciffim ab ipso accepit Aurelianentem epis- copatum ; permutationis instrumentum factum est anno circiter 1501. In schedis Aquensibus memoratur quædam transactio data hoc anno inter archiepiscopos Christophorum & Francis- cum, una ex parte, ac capitulum Aquense ex < altera. Attamen Franciscus de Brillac ex sede Aurelianensi non recesiit ante annum 1502. quo dedit ecclesiæ sex columnas ex ære fusiles, & totidem angelos columnis superpositos, ad cingendum sanctuarium. Nec Christophorus adeptus est posseffionem Aurelianensis ecclesiæ ante annum 1504. ex SymphorianoGuyon, quiscri- psit historiam ecclesiæ, urbis &c. Aurelianensis. Christophorus non retinuit secundam hanc ea* thedram usque ad vitæ exitum, sed postmo- dum factus est Turonum archiepiscopus. Idem fuit Pontis-levii abbas. L XI. FRANCISCUS. Franciscus de Brillac post annos 30. inepis- cepatu Aurelianensi transactos solum vertere vi- sus est, atque ecclesiæ Aquensi datus est rector & antistes. Sed non diu præfuit 5 anno enim 1505. mortuus erat & habebat successorem. Johannes Columbi, qui Icripsit de episcopiS Sistaric. dicit mortuo Francisco de Brillac Laurentium Burellum episcopum Sistaricensem, legatum summi pontificis ad Ludovicum Francorum regem, & viciffim Ludovici regis ad Julium papam secundum, pro multarum a su- lio ad Ludovicum, contraque a Ludovico ad fu- lium cursttationumpramio donatum fuisse Aquenst pontificatu, ut ait Belerius. Verum hæc non sunt lntelligenda de Laurentio Burello, sed de Petro Fillioli qui sequitur. L X I I. PETRUS VII. PetruS Fillioli e Ganato Borbonii pagi oppido ortus, fuit episcopus Sistaricensis post Laurentium Bureau. Johannes Columbi qui agit de eo in episcepis Sistaricensibus, docet ipsum ante susceptumepisCopatum, fuisse primum regiorum Lutetiæ computo rum præsidem, & post annos tres ad episcopalem Sistaricensium cathedram assumtum suisse. Mortuo Francisco de A Q^UEN S IS. iJd Brillac Aquensi archiepiseopo sussectus est nosa ter PetruS, quem lego susceptum fuisse a capitulo die 8. Octobris anno 1508. Anno 1510. electus est in cancellarium academiæ Aquensis. Fratres Servitæ in urbe recipiuntur anno 1515. Cum viriis regni negotiis distineretur » rexit diœcesim, ur plurimum per vicarios. Petrus Filholi Aquensis archiepiscopus an. 15182 suum visi- tavit capitulum. Aliquot annis ante mortem eoad jutorem postulavit Antonium Imberti. Certe jam anno 1513. PetruS Filleul erzclocum tenens Caroli ducis Borbonii in Occitlnia. Sub Fran- cisco I. anno 15)4. praefectus urbi$ ParisiensiS, gubernatorque totiuS insijlæ Franciæ creatur, Sacram ecclesiæ siiæ stippellectilem plurimum auxit, & navim ejusdem ecclesiæ decoravit. Duobus annis centenario major, obiit Parisiis post annos 34. 3. menses, & dies 14. in seda Aquensi exactos. Sepultus est menti ? Februario apud Lutetiam, in Franciscanorum ecclesia, cum effigie lapidea, & hoc epitaphio. Icygist reverendissime pere en Dieu messire Pierre Filioli natif de la ville de Ganuat enBourbonnois, archevesque dlAix en Provence, & lieutenant general pour le Roy au gouvernement de Paris Jjle de France, lequel apris avoir vescu honoraole- ment en. ans, mourut regreri de tout lepeuple dans la ville de Paris le Xx.iI.ssauvier mdxl. De eo necrologium S. Salvatoris 1 Obiit R. in Chrifio PP. Filholi B. M. archiepiscopus suncta Aquensts ecclesta, primus prases in camera compu- torum Lutetia, & vixit in archiepiscopatu annos xxxIv. mensus m. diebusXIV. atatissua Cii.qui fundavit missam novam, qua dicitur missa puerorum, salutationem stngulis diebus & completorium diebus Sabbati in ecclesta st. V. M.Cousulatio- uis extra muros, quique ecclesiamsuam tauquam sponsum ad Dei laudem & honorem multis jocali- bus decoravit i crucemque, baculum pastoralem, m itram & multa alia bona contulit, sepultus Lutetia in ecclesta fratrum Minoritarum, LXIII. ANTON1US. Hic archiepiscopus cognominatur Filholi in ipsis concilii Tridenti ni actis, quod nonnnlliS persiiasit ipsum suisse silium Fratris Petri Filholi. At alii contendunt verum Antonii cognomen suisse /mberti* 5 quamvis grati animi causa erga Petrum archiepiscopum patronum sijum, eum suum patruum appellaret, ac ipsius cognomento delectaretur ; idque aiunt erui ex ejusdem epistola ad dominum cancellarium scripta. Antonium Imberti postulatum a Petro coadjutorem siupra diximus. Anno 1540. creatus est Aquensis academiæ cancellarius. An. 1541. quo mortuus est Petrus decessor, juxta hodiernum morem incipiendi annum a Januario, Polemni pompa exceptus est die 28. Augusti. Anno 1545. adruit concilio Tridentino, & ipsius pars magna fuit, ut liquet ex ejusdem actis, quæ doctiffi- mus ille antistes etiam collegisse dicitur. Certe noster D. Edmundus Martenne in archivo illus- triss. aIchiepscopi Aquensis reperit privilegium ab Henrico II. Christianiffimo rege concessum • Qsipp* 6Uu< cfitt nobilu Johannu Imberti, nitui Loci in Pronaoa. Xiij