Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/199

jz7 ECCLESIA est. Et primum quidem cathedræ Seneciensi j est impositus, inde Tomeriensi, denique ad metropolim Aquensemascendit. Verum cum Ludovico III. Neapolitano regi, Provinciæque comiti carus esset, sæpius Neapoli versabatur. Unde factum est, ut pauca in hoc pontificatu gesserit memoratu digna. Curavit sacellum construi in honorem sancti Mitrii, ubi sepulcrum habet, cui inscripti annus & dies ejuS obitus. De eo necrolog. hæchabet : An. mccccxhh. die XV. menstssunii obiit domnus Aimo Nicolai miseratione divinasanctæ Aquensis ecclesiæ archiepiscopus, qui reliquit pro anima sua & parentum Juorum, & proservitio cæpellaniæsundatæ in ecele- sta præfenti, retro majus altare ad honorem beatis- sirni & gloriostjjimi martyris Mitrii. Et suit extractum de sepulcro dicti beati Mitrii caput in pra- sentia R.in Christo patris ac domini johannis de Gotono episcopi Forojuliensis, & duorum dominorum canonicorum &sindicorum hujus civitatis anno 1464. & die XXVIII. Maii. Ceterum Aimo ante mortem cesserat cathedram alteri, cum habuerit successorem anno 1437. LVII. RqbERTUsIII. Robertus vulgo dictus Damiani cognominabatur Rogier, eratque Bituricus, ex lchedis D.’ du Fourny eruditiflimi, in investiganda veritate & scrutanda antiquitate diligentissimi, qui laudat registrum Castelleti Pansiensis ad annum 1447. Excepit sacramentum Renati regis Neapolitani, & Provinciæ comitis, quo pollicitus est in choro Aquensis ecclesiæ, se ipsius jura & privilegia servaturum, anno 1457. die . 19. menlis Decembris, uti probat instrumen- ■ tum tunc confectum. Huic archiepiscopo Eu- , genius IV ; scripsit v. Kal. Julii anno 144.6. ut schismaticos ( sic appellat eos qui Basileensi ad- hærebant concilio) privatione benesiciorum, dignitatum, officiorumque multaret, lnscriptio ] ’epistolæ est : Venerabili fratri Roberto archiepiscopo Aquensi, oratori nostro, & apostolicæ sedis nuntio. Qui succesiit Eugenio Nicolaus V. eidem quoque in mandatis dedit, ut in Ame- dcum Sabaudum pseudo— pontificem ecclesia- stica severitate decerneret, ac sententias in eum, ejusque sequaces jam latas, iterum promulgaret. Dat. Romæan. 1447. Quia tamen spes paulo post affulsit poenitentias Amedei, Nicolaus papa scripsit Roberto, ut Amedeum, si regis Francorum consiliis assentiretur, & schisma ejuraret, a censoris omnibus solveret, sponderetque illi cardinalitiam, ac legati apostolici dignitatem. 1 Honoratus Bouche eum recenset in capite præ- sulum omnium qui convenerunt anno 1448. ad transtationem trium sanctarum Mariarum. Roberto archiepiscopo sidem jurarunt juris & le- , gumin academia administri, an. 1450. die 26. . Novembris. Anno 1457. præsuit cum duobus legatis Alano & Petro de Fuxo concilio provinciali apud Avenionem. Palatium archiepisco- Kale at ipso restauratum dicitur. Sepulturam abujt apud fratres Minores, quos heredes ins- tituit. LVIII. O L I V A R 1 U s. Olivarius de Pensiart natione Cenomanus A QUENS IS. 3x8 dicitur ; quamvis ex ejus testamenti tabulis, videatur ortus in illa inferioris pagi Andega- vensis pane, ubi est abbatia de Rota (la Roie) cui testamento legat 40. scuta. Item legavit nobili Yvonæ de la Roa siliæ Jacobi dela Roa nepti suæ 100. scuta auri in maritagio suo. Fuit primum canonicus Aquensis, & coadjutor as- citus a Roberto, quem excepit in regimine hujus ecclesiæ. Fuerat etiam cancellarius acade* miæ Aquensis, priusquam infulas acciperet. Ipsi thecas reliquiarum sanctorum Andreæ & Stephani obtulit Renatus Siciliæ rex, dux Andega vensis & comes Provinciæ, cum Johan- na conjugesua. Anno 1481. die Veneris, vice- sima prima mensis Septembris, scripsit testamentum suum, quod legesis in instrumentis. Navim ecclesiæ a ducentis & amplius annis inchoatam absolvit. Diem obiit v. sal. Februarii anni 1484. Visitur in sacristia ejus humerale* episcqpale coloris albi, quod nonnullis persuasit eum fuisse Cartusianum, aliis canonicum Regularem abbatiæ de Rota in Andibus, cujus meminit in suo testamento. In ecclesia sancti SalvatoriS & sacello quod ipse ædisicarat, conditus est cum hoc epitaphio. Hic quiescit memoria colendus domnus Olivarius de Pennardo natione Cenomanus, istius eccle — stæ metropolitanæ dignissimus archiepiscopus, juri um ampliator & dejensor, qui hanc ecclestam tanquam unicam fponsum ad Dei omnipotentis laudem & virginis Mariæ ejus genitricis honorem instituendo pretiosts jocalibus instgnivit. Præsentem capellam suo sumptu vita stbi comite ædistcatam opulenti distributione dotavit & construxit quarto idus Novembris m c c c c Lxx. obiit v. kal. Febr. anno MCCCCLXXXIV. LIX. PHILIPPUS II. Philippus Parisiensis, e dominis d’Aussonvil- liers & de Courcy oriundus erat, & cognatione conjunctus Ludovico Hebert, Abrincensi episc opo, ac Johanni ærarii Galliarum præfecto, seu quæstori Franciæ, regnante Ludovico XI. Fuit & Philippo nostro frater GausriduSCons- tantiensis episcopus, cujus ope ac sussragio, ut erat omnium bonarum artium longe opulentis- simus, suaque virtute, apud Aquas-Sextiasar- chipræiulatus apicem adeptus est, favente quoque rege Carofo VIII. anno 1484. Febr. 27. : uti habent acta consisu Vatie. Solemni autem pompa receptus est in ecclesia sancti Salvatoris 1485. Februarii 13. Philippus Aquensis archiepiscopus anno 1486. suum visitavit capitulum. An. 1487. comitiis generalibus in urbe Aquensi ; celebratis præsuit, adsistentibus episcopis comprovincialibus, tumque luculentam orationem nabuit, pro insolubili unione comitatus Provinciæ cum Francica corona, ut auctor est Cæsar Nostradamus in historia. Antonius FurneriuS Cuciacensis doctor theologus, ! n epistola ad eum- dem Philippum, qua illi iuutn de immaculata Conceptione B.MariæVirginis dialogum dicat, his verbis utitur : Non mihi sumerem, præstan- tissime præsul, ad te fcribendum, tam propter lit terarum omnium elegantiam, quam propter virtutum cumulum, (in quo fplendor omnis juris &