Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/195

Haec pagina nondum emendata est
1, ECCLESIA l sororum numero, quæ eo introductæ sunt a rege & a Rostagno archiepiscqpo, meIsse Julio an.I29^.*Eadem aut etiam majori munificentia rex Carolus coenobium ædisicavit pro fratribus Praedicatoribus, apud S. Maximinum, in loco quem prius incolebant Victorini monachi. Nomen Rostagni archiepiscopi consignatum est in actis publicis annorum 1303. 1305. 1310. quo anno vivente adhuc Rostagno Robertus rex filius Caroli II. fraterque nara minor Pancti Lu- dovici ToloPatum episcopi fundavit Aquis coenobium monialium fanctæ Claræ, hortante in- primis Sancia ejus conjuge. E vita abiit mense Februario anni 1310. exactis in episcopatuan’■ nis 27.mensibus 5. diebus 21. ex Aquensi necrol XLII. GUILLELMUS II. Guillelmus de Mandagoto •, ex gente nobili pagi Lodovensis, ut habet Johannes Plantavi- tiusPausæus in chronologia episcopo rum Lodo- vensium, ab Ebredunenli cathedra transfertur ad Aquensem metropolim, circiter annum 1311. 3uo videmus alium ipsi subrogatum in sede Ebre- unensi. Id vero probat Stephanus Baluzius, tum ex libro obligationum, tum ex scriptoribus vitæ ClementisV.tum ex Ncapoleone de Ursuiis < cardinali scribente ad Phibppum Francorum regem post mortem Clementis V. Ex his enim omnibus constat GuiDelmum, quando ad epis- copatum Prænestinum & cardinalatum assum- tus est, fuisse Aquensem archiepiscopum. In vita 4. Clementis V. auctore Bernardo Guido- nis episcopo Lodovensi, legimus Guillelmum de Mandagoto archiepiscopum Aquensem Factum esse cardinalem anno 1312. in sabbato 4. Temporum Adventus. Tunc vero de more ar- chiepiscopatum dimisit. Obiit anno 1321. XLIII. ROBERTUS II. 1 Robertum cognomen de Malovicino habuisse conjicimus, ex documento S. Andreæ sccus Avenionem, quo Robertus Aquensis archie- piscopus Isnardum de Pontevez, monasterii Cel- Iæ priorem, & Guillelmum de Malovicino fratrem siium canonicum Lugdunensem, B. Mariæ de Laure oeconomos instituit 15. Febr. an. 1317. indictione xv. unde etiam eruitur Robertum usijue ad annum 1318. juxta nostrum computandi modum vixisse ; nam mensis Februarius, qui inchoando annum a Paschate, pertinet ad annum 1317. si ausipicemur annum a Januario, tunc ad 1318. spectabit. Baluzius in notis ad vi— j tas paparum Avenion. appellat eum Robertum Arrufati, & dicit eum prius fuisse archiepisco- pum Salernitanum ; at non indicat e quibus fontibus id depromserit. Idem conjicit Robertum obiisse tantum 1318. ex tempore quo ejus succeflbr factus est archiepiscopus. Quod speC- tat ad ejuS nomen, potuit cognominari Arrufati, * Johannes Columbi in noctibus Blancalandanis, docet cum ex Ebredunensi archiepiscopo facium Aqucnsom a Clcmcntc V. profectum Aquas-Sextias die io. mensis julii anno 1311. Postea tactum epiLcopum Avenioncnfcm, & cardinalem Prænestinum. Mortuum undem anno 13x4. noutque tantum Fornenum ia tbreduno, num 5. p. 493. Objicit fibi J. Columbi m appendice alterum rationum pontificalium librum, in quo Guillelmus dicitur mortuus anno 1311. ac rcfpondct de fide hujus libri poste dubitari. QU ENSIS. 3Z0 & frater ejus de Malovicino, sive tantum uterini fratres fuerint, sive de Malovicino titulus esset siumtus a dominio alicujus loci sic dicti. Præterea per hæc verbasuatrem suum, potest in- telligi Isnardi de Pontevez fratrem fuisse Guillelmum de Malovicino. De hoc Robertoarchi- episcopo nihil nobis occurrit ante annum 1316. quo consiIles Narbonæ nomine totius Communia, appellarunt sedem apostolicam contra sententiam excommunicationis in civitatem latam a Raimundo de Agone præposito Magaloncnsi, subdelegato Roberti Aquensis archiepiscopi, conservatoris deputati a sede apostolica. Hac poena præpositus mulctaverat Narbonenses, qui vel milsis fratrum Minorum intercssent, vel Iacrisconcionibus, aut quocumque modo cum ipsis communicarent ; nam ipsi>s fratres anathemate percusserat Raimundus. Ab hac sententia lata vnI. xalend. Martiianno 1316. Johannes Amelius iurisperitus provocavit die 2. Martii anni ejusdem. Quo etiam tempore Roberto re— ; gi clientelam juravit Robertus archiepiscopus. < Plura de illo nescimus, nisi quod anno 1317. mense Augusto fideles hortatus est ad eleemo- scnaspro sartis tectis ecclesiæ B. Mariæ de Sede faciendas. XLIV. PETRUS IV. Petrus de Pratis, patre Raimundo domino de Pratis in lucem editus ex nobili genere pagi Ca- durcensis, doctor in decretis, primum Regiensis præsiil renuntiatus est, deinde Aquensis archi- episcopus ; quod’Baluzius in notis ad vitas pap. Avenion. dicit factum anno 1319. alibi tamen 1 docet liquido constare ex libro obligationum f Vaticani Petrum de Prato factum esse archi— 1 episicopum Aquenseman.I3I8.Attamen pallium non accipit nisi an. 1320. Johannis papæ quin-} to. Tandemque ab eodemJohanne papa XXII. creatur cardinalis siinctæ Romanæ ecclesiæ, cujus jam erat vicecancellarius. Eum in sacrum collegium cooptatum fuisse anno. 1320. XIV. Kal. Januarii, feria VI. in jejunio quatuor temporum Adventus, scribit auctor tertiæ vitæ Johannis XXII. Primum fuit cardinalisprefbyter cum titulo Panctæ Pudentianæ, ut legitur in busta Jo— f hannis XXII. qua Petrum Aureolum promovet ad Aquensem cathedram. Postea multis in actis legitur cardinalis Prænestinus, mutato titulo. Ipsi & Petro de Mortuo-mari etiam cardinali, Johannes papa XX II.commisit judicium controversiæ, inter Ademarum Valentinensem episcopum, & Aimarum de Pictavia comitem V alentinensis pagi, pro Crista oppido, an. 1532. Sub Clemente VI. anno 134.2. legatione sunc- tus est apostolica ad Philippum IV. Franciæ, & Eduardum Angliæ reges, ut eos ad pacem hortaretur. Multis piis operibus & sundationibus monumentum ære longe perennius sibi exegit. Nam Avenione templum beato Petro apostolo sacrum, a quadringentis & amplius annis dirutum, in collegiatam ecclesiam exstruxit, cujus patronatum summo pontifici reliquit. Sed & in

! >atriasua, diœcesique Cadurcensi, aliamædem aeram castri Montis-pesati, ex integro ædifica- vit, bulla impetrata a Benedicto XII. pontificatu