Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/144

Haec pagina nondum emendata est

zl9 ECCLESIA R an. 1349.16. Junii fultus bulla Clementis VI.. apud quem magna pollebat gratia Guillelmus de A gri-fol io cardinalis, ex monacho Cluniacensi aut Bellilocensi in Lemovicibus. Verum alium a capitulo electum fuisse in episcopum conjicimus ; occurrit enim Andreas episcopus Ruthenensis, qui an. 1348. die 1. Decembris testis est cujusdam protestationis factæ abHum- berto Delphino, Romanis*. Vide commenta- rios*pro historia Delphinatus nuper editos pag. 637. Verum quisquis ruerit ille Andreas, cedere coactus est Raimundo. Is primum sancti Martialis Lemovicensis monachus, deinde an. 1343. abbas Angeliacensis j in Santonibus post Petrum de Judicia, cui ecclesiæ donavit ornamenta pontificalia, & beatæ Mariæ de Crasse an. 1545. post eumdem Petrura de Judicia factum archiepiscopum Cæsar-Au- gusunecnon prior Casiiani ; tandem episco- pusan. I349.FratreshabuitGuillelmum &Fai- ditum cardinales, PetrumClaromontensi, Va- brensi, Ucetiensi & Gabalitana, infulis ornatum, N. de Agrifolio toparcham de Fonte & de Tudello ; sororemque Florentiam quæ fuit abbatissa Elnonensis. Hæc de suo genere nos docet ipse Raimundus in testamento quod fecit annuente papa, die 14. Julii an. 1361. Nunc ab eo gesta tempore episcopatus perstringamus. Eo sedente instaurata sunt, &quasidenovo excitata mœnia civitatis, ad cujus operis expensas aliquid conferre coacti sunt clerici urbis, uti probant litteræ Raimundi datæ 28. Septembris anno 1351. Ipse suppeditavit necessariam pecuniam ad portam sancti Martialis, aut ædisicandam, aut muniendam, ut probant ap- Iiosita ejus insignia, in quibus visuntur tres stelae. Eodem anno ecclesias de Alto-podio & de Boiso-jolio mensæ communi Piperacensi iterum univit, sabbato post festum sancti Johannis ante Portam Latinam ; id enim jam factum sue—’ rat an. 1305. De reformatione cleri majoris ecclesiæ sollicitus, obtinuit a summo pontifice, ut Bertrandus de Deucio cardinalis episcopus Sa- binensis, unquam legatus Ruthenam accederet, qui quædam condidit decreta * publicata die 1. Julii an. 1353. quæ sic incipiunt : Bertrandus miferationt divina ep. Sabinensis S. R. E. cardinalis, reformator & ordinator ecclejiæ Ruthenensis a sede Ap. deputatus. An. 1359. in ecclesia Fratrum Minorum Ruthen. celebravit nuptias Johannis comitis Pictav. filii regis Francorum, cum Johanna filia comitis Ruthen. & Armania—. ci. Adhuc sedebat Raimundus episcopus anno Porro cum ipsum videamus vulgo cognominatum de Agrifeulha, non potest melius reddi gallice quam per d’Afgrcsumlle. Fatendum tamen clt nonnullis in provinciis, in quibus propagata est nobilis illa gens, hoc cognomen de Agrisulto diverfimode efferri vernacule. In Lcmoyicibus vertitur in ArgftutUe, unde factum Arsuuille. Raimundus de Agrifolio episcopus Ruthenensis fuit frater Petri de Agrifolio episcopi Claromontani, Vabrensis, &c.quem volunt ortum in Lemovicibus, SCU in Marchia Lemovicina. Notat vero domnus Jacobus Boyer, in historia Caiz-Dei cujus abbas fuit Petrus de Agrifolio, ubique in chartis eum appellari d’Ar- FeulUe. Vide in Faidito episcopo Avcnionensi circa finem fc- CuliXIV- « Ea penes se babet nosterD. Edmundus Martenne, qux prope diem lucem fimt aspcctura, cum multis aliis cxquifitis eccscfic monumentis. JTHENENSIS. azo 1360. quo quamdam contulit capellaniam.Epilcopatum resignavit filio fratris lui, sed quo anno ignoratur. Paulo post testamentum factum 14. Julii an. 1361. obiit, nam c vivis jam excesserat XI. caL Augusti, an. 9. pontificatus In- nocentii VI. cui huic anno 1361. refpondet ; hac enim d : e scripsit ad Johannem de Cavanha- co decanum ecclesiæ Compostellanæ apostolicæ sedis nuntium, de reservatis sanctæ sedi hujus episcopi nuper defuncti bonis. Suo testamento elegerat sepulturam in sacello de Petra-forti, alias lancti Benedicti ecclesiæ cathedralis. XXXVIII. F AI DITUS. Faiditus de Agrifolio decessoris fui nepos erat ex fratre, juxta Ant. Bonal ( quod tamen non audemus asserere) & Clementis papæ VI. consanguineus. Cumque esset decanus Bituri- censis, an. 1361. ad cathedram Ruthenensem subvectus est, & apud sedem apostolicam mandato Innocentii VI. est consecratus. Hanc ad ecclesiam solemni ritu accesiit tantum an. 1365. die 22. Julii, quamvis antea quædam ab eogesta sint ad illius ecclesiæ commodum. Etenim anno 1364. dedit ad ejus sarta tecta fadenda mediam partem fructuum beneficiorum vacantium. Tranflatus est ad Avenionensem episco- patum, quod non contigit ante an. 1368. Quippe asservantur in Ruthenæ urbis archivo char- tæ non paucæ hujus episcopi, hoc anno datæ. Creatus est cardinalis an. 1383. Vide reliqua in episcopis Avenionensibus. Negat vero Balu- zius in notis ad vitas paparum Avenion. ejus transtationem ad hanc ecclesiam factam’fuisse ante an. 1371. unde expungit Bertrandum, qui sequitur in episcoporum nostrorum indicibus. XXXIX. BERTRANDUS II. Nemini ignotum est nobile Cardaillacorum genus in Cadurcis, ex quo per lineam toparcharum de Varaire ortum duxit Bertrandus. Hic episcopus erat anno circiter 1368. ex chartis Ruthenenlibus. Certe anno 1369. litteris datis die 9. Octobris prohibuit omnibus, etiam pres- byteris, sedere in subselliis prefbyterorum sodalitii obituum apud V illam-srancam, ex archivo urbis. Fuit cancellarius principis Valliæ,. in Aquitaniæ ducatu ; unde non mirum si An- glis faverit, qui tunc Ruthenam urbem obtinebant. Auctor fuit huic prindpi, ut quædam imperaret vectigalia per singulos focos, uti docet Froissartus, quoa occasionem dedit excutiendi Anglorum jugum. Id forte causæ fuit quod Bertrandus epilcopatum dimiserit. Cum enim Anglorum partibus esset addictus, ipsis recedentibus, cedere coactus est, ne publico [>ateret odio. Jam monuimus Baluzium videri ocum denegare Bertrando inter episcopos Ru- thenensft > qua de re vide notas ad vitas paparum Avenion. p. 1310. & 1328. Verum quid opponit tabulis Ruthenensibus, quas laudat Bo- nallus, & ex parte exploravimus ? XL. JohanNes DE Cardauiaco. Quæ de hoc episcopo dicemus pleraque mutuabimur a V. C. Stephano Baluzio, in notis ad