nuente Galiota deGordon de Vailhac, dicti prio-. ratus prioriflæ.Porro illa domus de Feudo.vel de Feudis Fundata seudotata fuerat pro 20. monia- libus, ab Eblone de Mederio episcopo Vasio- nensi, ejusque fratribus Guillelmo abbate sancti Ægidii, & Oliverio, seculo xIV. jam inclinato, ea lege ut priorissæ eligerentur de genere dominorum de Mederio ( deMiers). Resignavit sequenti 1618. XII. Antonia deVassal duCouderc 1618. per cessionem præcedentis, quæanno 1624. unionis sH EN ENSIS. 196 prioratus de Feudo cum Bellilocensi confirmationem impetravit a Ludovico rege. Cesiit se- quenti, 1634. XIII. Galiota a S.Anna de Genothac, de Vailhac, bullaS ex resignatione præcedentis obtinuit ab Urbano VIII. datas Romæ 5. Aprilis 1634. Quas hactenus retulimus, priorissarum tantum titulum habuerunt. XIV. Galiota de Gourdon de Vailhac prima abbatista I66I.excipit fundationem Alberti de Forbin magni prioris sancti Ægidii.
ECCLESIA RUTHENENSIS. SEgoDUNUM Ruthenorum urbs Aquitaniæprimæ in conspectu Averionis* fluvii, olim subBu turicensi metropoli, nunc sub Albienu&parlamentoTososano ; civitas Ruthenorum appellatur in Notitia provinciarum, cujus populi Rutheni apud Cassarem lib. 1. debello Gallico dicti Narbo- nensi provinciæ confines siint, & juxta Strabonem & Plinium I. ipsorum urbs Segodunum a Ptole- mæo ; Ruthena vocitata est variis locis a Greg. T uron. in historia, uti in epistolis Pancti Desiderii Cadurcensis pressulis ; & Rotenus Aimoino sancti Germani Pratensis monacho de transiatione corpo- ris sitncti Vincentiilib. 2. c. 16. ubi pagum appellat Ruthenensem, & Rodininum. Principatum hujus regionis obtinuere olim comites Rutheni, quorum proles a multis annis defecit j frueban- turque dominio Burgi Ruthenensis, episcopi vero civitate, cujus etiamnum toparchas & comiteS se insi : ribunt. AliquandiuepssCopus & comes conjunctim comitatus juribus potiti sirnt, ex amica compositione, ut infra dicturi lumus. Urbs in colle sita montibus cincta, curia præsidiali edicto regio an. 1685. insignita est. Ecclefia cathedralis fub B. * Virginis patrocinio coissecrata, fpectabili$ est amplitudine ac forma. Capitulum constat quatuor archidiaconis, Ruthenensi qui major est, Conchensi, Antoninensi, & Ameliensi ; cantore, sacrista, & 25. canonicis. Tempore Urbani II. capitulum ad statum regularem transiit, ut liquet ex bulla hujus papæ data an. 12. ejus pontificatus, qua laudat & approbat quod canonici ecclesiæ Ruthenensis mores siios sub regularis vitæ disci- plina coercere, & communiter secundum SS. Patrum institutionem omnipotenti Deo deservire proposuissent ; simul interdicit ne cui post prosesiionem exhibitam proprium quid habere liceat, aut absque præpositi licentia de claustro exire. In diœcesi numerantur quingentæ circiter errsesirr parochiales. Olim sedes episcopalis totum pagum Ruthenicum complectebatur, inferiorem & siiperiorem. Postea ex hac ampla diœcesi distracta quædam portio erecta est in Vabrensem episcopatum. Sexto seculo intra fines Ruthenensis diœcesis, fuit alius episcopatus, scilicet Arisitensisvel Ari- sidiensis, de quo quædam hic dicenda. Tempore A igussi Metensis episcopi, Thcudebertus rex vicum Arisidium per suumpræceptum ecclesiæ sancti btephani Metensis contulit ; quem locum Deotarius legitur construxisse, aut res- taurasse. Arisidium hereditario jure ad Deotarium ejusique fratres Anlbertum senatorem, Ai- gulfum, alsosque pertinuisse conjicitCointiusad an. 569. n. 17. quia, inquit, non procul ab eo erat Trevidon antiqua Ferreolorum jedes : scilicet majorum Ansberti * ejusque fratrum. Porro Aigulsus episcopus Metensis Germanum suum Deotarium in eodem vico Aristdio episcopum constituit, & post domnum Deotarium nepos ipsius domnus Modericus est ordinatus episcopus, per ordinationem Metensts episcopi. Hæc auctor genealogiæ Pipini regis. Moderici meminit Greg. Tur. 1. 5. cap. 5. qui a rege indultus ac tonsuratus episcopus ordinatur, inquit, sub ea quidem specie, ut dum beatus Tetricus * viveret, hic Ternodorense castrum ut archipresbyter regeret… migrante vero decessore ( Tetrico) iste succederet : At cum iram regis incurrisset, ac in arcta turri super ripam Rhoaani custodiæ mancipatus fuisset ; inde ereptus fugit ad Sigebertum regem, a quo apud Aristtensem vicum episcopus ins- tituitur, habens sub je plus minus * dioeceses quindecim, quas primum Gotthi tenuerant, nunc vero Dal- matius Ruthenensts episcopus vindicabat. Ex ultimis Gregoni Turon. verbis, quidam autumant eo loci episcopatum a Gothis Arianis insa titutum fuisse. Perseveravit saltem usque ad an. 625. quo Emmo Arisitensis episcopus adfuit syno- do Remensi sub Sonnatio archiepiscopq, Flodoardo teste. De loco ubi erat sedes hæc episcopalis, digladiamur eruditi. Vix dubitamus stetisse in agro dicto etiamnum VArzat, longo ciroiter fex leucas in pago Ruthenensi, & comitatu Ameliæ, Milhau. In urbe Amelia est antiqua ecclesia, quæ anno 1070. data est Bernardo celeberrimo abbati sancti Victoris Massiliensis ; eitque prioratus conventualis. Utrum hæc fuerit sedes episcopi, quis aut as- serat aut neget ? Agrum dictum l ! Arz>at dedit Berengarius comes Barcinonensis fratribus militiæ templi, & fratri Heliæ de Monbrun, in illis partibus nujus militiæ magistro, pro remiilione Iuorum peccatorum, & salute animæ patris sui, qui (uernt frater hujus militiæ. Dat. menfe Decembri an. o Pareate : babuiiTe dicuntur Ferreolum * Ioduftriatn nobiliEiau genetis, Pipini Sc Caroli magni propagatores.
