Pagina:Gallia Christiana, 1715, T1.djvu/108

Haec pagina nondum emendata est

147 E CCL E SI A CA ciæ cancellarii, silius Nicolai al. Guillelmi in 1 suprema curia Parisiensi regis advocati, ex se- natore Parisiensi, canonico Bituricensi, & decano Belvacensis ecclesiæ designatur episcopus Cadurcorum litteris datis Viennæ die 14. Augus- ti an. 1509. tametsi electus esset Guido* de Cal- tro — novo (Cajlclnau) e linea Bretenosii * abbas Bonæ-vallis, episcopus PctracoriCensis ; sed de jure suo ccflit. 1 taque Germanus admistus est solemniter Iv. idus Maii 1511. favore Ludovici XI I. ad quem accessit bulla Julii p « lpæ II. data id. Julii, ejus pontificatus anno VI. Christi 1509. An.I5I2. permutavit cum Carolo Domi— ] nico de Caretto, qui sequitur, tunc archicpiico- po Turonensi. Non legimus tamen Germanum sedisse Turonis. Inde factus est episcopus Aure- liancnsis. LV11I. CaROLU s-D om 1 N1 cus. Carolus-Dominicus de Caretto, natione Ligur, cardinalis dictus Finarii, frater Alfonsi 1. marchionis de Final, & Fabricii magistri equitum sancti Johannis Jerusalcm in Rhodo infula, qui tres patrem habuerunt Galeotum comitem &marchionem Finarii ; ex permutatione facta cum Germano, Cadurcensemcathedramob-< tinuit, cum esset tunc Turonensis archiepisco- pus, in qua seditper biennium.Ejus vero opera & industria Ludovicus rex XII. in multis legationibus usus est. Consecratus fuerat archiepisco- pus Thebanus a Julio papa II. anno 1505. In marchionatu Finarii pietatis suæ varia reliquit monumenta, in construendis, resarciendis, omandisque templis. Protectoris pauperum titulum jure consecutuS est ; idcirco morte sua qua obiit, in sede pontificia XIX. xal. Septembris an. 1514.. magnum fui desiderium reliquit. In ecclesia sui tituli sepultus est, hoc est sanctæ Cæciliæ, quem ultimum habuit ; nam duos alios prius habuerat, scilicet primum sancti Viti, alterum sancti Nicolai. Ante mortem fratri suo transcripserat episcopatum, retenta pen- sione. De eo consule archiepiscopos RemeIsses & T uronenses. LIX. Lu D o v 1 c U s II. Hic episcopus dictus etiam Aloysius, Caroli frater vel consanguineus, per ceflionem Caroli an. 1514. bullas obtinuit a Leone papa X. cum Romæ degeret. De ejus adecclesiamsiiam accessu nihil in tabulis nobis occurrit, verisi- mileque putamus ipsum nunquam eam invisisse. ; Administravit autem eam per quemdam episcopum nomine Guillelmum. Cum hunc episco- pum, alii Ludovicum, alii Aloysium appellarent, ex unico duo sunt facti, quorum prior uno tantum mense sedisse dicitur ; alter Aloysius dictus, perplures annos. At cum hic Aloysius obti- 4 Guido de Castclnau adhuc anno 1509. die 11. NoVembris appellatur electus episcopus Cadurc. in litteris dilatoriis quas iple & fratres ejus, ac sorores heredes Annae de Beaujcu a vix uix, quz nupserat Johanni de Baudricourt Francis marcscallo, obtinuerant ad recuperandam mediam panem toparchix de Co- lombey a duce Loth. occupatam. Ex actis Cadurcenfibus, qux patria lingua dedit Cruceus, com- posirionc facta inter Germanum de Ganay & Guidoncm de Caso tclnau, cplscopaius Cadurcenfis ccflit Germano, ^ Pctragoiicen- £s Quidoni. >UR CENSIS. 148 nuerit episcopatum per ceflionem Caroli, inter utrumque perperam medius ponitur Ludovicus. L X. P A U L U s. Paulus de Caretto filius Alfonsi I. marchionis Finarii, qui frater erat Ludovici ; abbas Bonæ- cumbæ in Ruthenis, & præfectus oratorii regis ; obegregias virtutes Francisco I. & Henrico 11. regibus carus, ceflione sui patrui pervenit ad Cadurcensem sedem an. 1524. tametsi nonnisi quarto post suam inaugurationem anno possessio- nem nactus sit.Per illud vero quadriennium Laurentium Toscanum Lodovensem epilcopum pa- pæ auctoritate fultum hanc ecclesiam rexisse legimus. Accepta possesiione Paulus vicarium aliquamdiu habuit Hieronymum Raimundi canonicum. Hunc porro epilcopum Franciscus rex papx commendavit anno 1532. litteris datis per Bochetellum Sanctioris Consilii commentariensem ; quibus ut Paulum de Caretto suum carum consanguineum, de regno, regibusque more majorum optime meritum, cardinalitia vestiat purpura impense rogat. In actis publicis duo dumtaxat notata de ipso observavimus, primum quod pro administratione episcopatus Guillel- mum Leyga Caroniensem episcopum vicarium gmeralem instituerit, qui eodem munere funus erat sub antecessore : alterum quod ratum habuerit quoddam pactum inter epilcopum Lodovensem, & priorem ac procuratorem collegii S. Stephani de Rhodes in urbe Cadurcensi, die 3. Martii an. 1536. Obiit an. 1553. quo sede vacante per ejus obitum a capitulo creatus est officialis die 22. Septembris. LXI. ALEXANDER. Alexander Farnesius Pauli III. nepos, primum cardinalis diaconuS titulo S. Angeli, deinde Ostiensisepiscopus, administratione ecclesiæ CadurcensiS donatus est per bullam Julii III. pridie idus Nov. ejus pontificatus an. 5. Christi 1554. quo, die 4. Decembris facultatem dedit procuratori ad ineundam sua vice possestionem. Abdicavit an. 1557. De eo consulenda quæ diximus in Avenionensibus antistitibus. LXI I. PETRUS II. Petrus Bertrandi Tolosas, frater aut consan- guineusJohannis archiepiscopi Senonensis, Fran- ciæ procancelsarii & cardinalis ; abbas erat Grandis-silvæ, officialis & archidiaconus major Cadurcensis, jurisque doctor & in episcopa- tu vicarius generalis, quando sedem hanc adeptus est, ceisione a Cardinali Farnesio facta an. 1557. ultima diemensis Julii. Consecratus est apud Montem-panserium a Francisco de Sene- terre episcopo Sarlatensi, solemniterque urbem est invectus die 31. Julii 1558. Inter bellorum procellas a Calvinistis tunc motas, a perduellibus capitur in castro episcopali Mercuesio 1562. Sed eripitur postea, & in libertatem assentur a strenuo duce BlasiodeMontluc. Fatis conces- sit Romæ 3. Septembris, an. 1563. sepultusque est in cathedralis ecclesiæ choro prope altare ad sinistrum latus, cum hoc epitaphio :