4. Viriathus, dux Lusitanorum, copias nostras locorumque iniquitatem evasit eadem, qua Sertorius, ratione, sparso exercitu, dein recollecto[121].
5. Horatius Cocles, urgente Porsenæ exercitu, jussit suos per pontem redire in Urbem, eumque, ne casu sequeretur hostis, intercidere. Quod dum efficitur, in capite ejus propugnator ipse insequentes detinuit. Audito denique fragore pontis abrupti, dejecit se in alveum eumque non armis, sed vulneribus oneratus transnavit[122].
6. Afranius, in Hispania ad Ilerdam, quum Cæsarem fugeret, instante eo, castra posuit: quum idem Cæsar fecisset, et pabulatum suos dimisisset, ille signum repente itineri dedit[123].
7. Antonius, quum ex Parthis sibi instantibus reciperet exercitum, et, quoties prima luce moveret, toties urgentibus barbarorum sagittis[124] infestaretur abeuntium agmen, in quintam horam continuit suos, et fidem eo stativorum fecit. Qua persuasione digressis inde Parthis, justum iter reliquo die sine interpellatione confecit.
8. Philippus, in Epiro victus, ne fugientem eum Romani premerent, inducias ad sepeliendos, qui cæsi erant, impetravit, et ob id remissioribus custodibus evasit.
9. P. Claudius, navali prœlio superatus[125] a Pœnis, quum per hostium præsidia necesse haberet erumpere, reliquas viginti naves tanquam victrices jussit ornari:
